My Deaf Mate (Voltooid)

Hoofdstuk veertig:

POV Heather

Er zijn inmiddels al een paar dagen voorbij. Alex en ik praten regelmatig via de mindlink. Hij vertelde me over het meisje, wat me niets verbaasde. Ik kende meisjes die dat deden voor hem. Hij is een viespeuk, een dictator en een gestoorde psychopaat. 

Het voelt raar dat Alex nu bij degene is waar ik en mijn vader al zo lang voor wegrennen. 

Ik lig in mijn bed, onbewust leg ik mijn hand op mijn buik. We zijn naar een dokter geweest, Kate en ik, en ik bleek inderdaad zwanger te zijn. 

Ik heb het nog niet tegen Alex gezegd, ik wil het hem graag persoonlijk vertellen als hij terug is. 

De zon schijnt zachtjes door de half doorzichtige gordijnen, maar ik draai me koppig om en verstop mijn hoofd onder de deken. Het bed is akelig leeg zonder Alex. 

De deur zwaait open en Kate komt binnen met een doodsbange blik in haar ogen. Kleine Henry huilt, een geluid dat ik niet kan horen. 

"Ze zijn hier." zeggen haar lippen. Ik duik uit bed en trek haastig een broek en een shirt aan. 

"We moeten mijn vader en Lily gaan halen." gebaar ik haastig met mijn handen. 

"Die zijn bij de Generaal, hij wacht op ons zodat je hem bevelen kunt geven." legt Kate uit terwijl we naar mijn kantoor lopen. Wanhopig probeer ik Alex te bereiken, maar ik hoor niks. De andere kant van de link is... leeg. Alsof er helemaal geen link meer is. 

De Generaal, een jonge vent, iets ouder dan ikzelf, staat samen met de rest op ons te wachten. Hij vraagt me om instructies voor onze wolven, maar ik heb geen idee hoe ik dit aan moet pakken. 

De geur van rook vult mijn neus, de andere lijken het ook te ruiken. 

Ik ren naar het grote raam en kijk uit over de pack, mijn pack. Rook is zichtbaar aan de rand van het territorium. Mensen rennen in paniek rond, proberen dekking te zoeken of in ieder geval in veiligheid te komen. 

"Kate, bel Simon en Sander, vertel ze dat we ontdekt zijn." vraag ik aan haar. Kate knikt en rent naar Alex' telefoon, aangezien ik geen telefoons meer kan gebruiken op die manier. 

Met z'n allen rennen we naar de grote Jeep, de Generaal achter het stuur, ik naast hem, Kate en Henry achter ons en daar achter, op de achterbank mijn vader en Lily. 

Ik haat het om op deze manier te vluchten voor mijn volk, maar ik kan niks voor ze doen hier. 

Simon zit zelf ook middenin een hinderlaag, maar Sander kan ons opvangen. De Generaal heeft zijn wolven het bevel gegeven zo snel mogelijk zo veel mogelijk van de pack naar Sander te brengen. Met de twee packs gaan we proberen Simons pack te redden en vervolgens de Shimmer en Mooncrust pack te overmeesteren. 

We zijn zo dicht bij de grens, het vuur van de aangestoken huizen waait om ons heen. We zijn zo dichtbij. Nog maar een paar meter en dan zouden we in veiligheid zijn. 

Een gigantische klap maakt de jeep omver kapseizen.  

De Generaal schreeuwt dat we er allemaal uit moeten gaan. 

Kate, met Henry in haar armen, schreeuwt iets, huilend. Maar ik kan het niet verstaan. Het is te druk om me heen om me te kunnen concentreren. 

Wolven omsingelen ons, grommend, hun tanden bloot. Ik grom eigenwijs terug. Ik draai me furieus om naar Kate. 

"Jij en iedereen gaat rennen, naar de veiligheid. Sanders wolven zijn verderop, klaar om jullie op te vangen. Ik ga deze wolven hier tegenhouden. Ik ga niet blijven rennen voor het gevaar. Dit is onze enige kans." zeg ik tegen Kate. 

Kate weigert meteen. "Dat kan niet, ze zullen je meenemen, Heather." zeggen Kates lippen. 

"Het is een bevel, ik zeg het als je Luna." sis ik standvastig. Ik knik naar de Generaal, die meeluisterde. Hij gromt, verandert in een wolf en begint te rennen, Lily en mijn vader beschermend. 

"Denk aan Henry, Kate. Dit is zijn enige kans op een toekomst." zeg ik hardop tegen haar. 

Kate, huilend, knikt en begint ook te rennen. 

Ik draai me om naar de wolven en verander. Elke wolf die hen probeert te volgen hou ik tegen, maar het zijn er te veel.

Ik word keihard gebeten in mijn buik en pijn overspoelt me. Ik grom van de pijn, maar meer wolven komen op mijn af. 

Plotseling wordt alles zwart. 

~~~~~~

Heyy, over een zooitje hoofdstukken zal er waarschijnlijk eindelijk een einde komen aan dit verhaal. Ik ben van plan om een nieuw verhaal te schrijven als ik hiermee klaar ben. Ik heb al een paar ideeën :)

Anyways geniet ervan hahah

-Roxy

~~~~~~