Gervishtje ne shpirt

La bellezza di una rosa

Te lutem mund ta lexosh me melodine ne sfond qe e gjen me siper?

🌹Una rosa
non ha bisogno di predicare.
Si limita a diffondere
il proprio profumo.
⬇️   
🌹Nje trendafil
nuk ka nevoj te lutet.
Ndalon thjesht te shperndaje
aromen e tij.

[ Mahatma Gandhi]

~♡~

La bellezza di una rosa

E marr dosjen e saj neper duar dhe papritur me vjen ne mendje figura e saj kur po e perkedhelte plot shprese.

E prek me majat e gishtave pikerisht aty ku ajo kishte vene dore me pare.

Ishte dicka e saja!

Ajo qe ishte ne doren time i perkiste asaj!
Dhe une po e shikoja si nje thesar te rralle qe kurre nuk do mendoja ta kisha neper duar; per mua ishte nje thesar vetem pse ishte e saja!

Zeri i Annes nuk kapej më nga valet e trurit tim, nuk e degjoj zerin e saj.
Degjoj thjesht nje tingull te leht melodie qe me prek ne zemer. Dhe imazhi i saj nuk zhduket nga mendja ime! Qendronte aty si nje trendafil i bardhe.

Nje trendafil i rralle.

Flutur budallaqe, sa shume po me fluturon perqark.

Nuk do te te lejoj te ndalosh ne kraharorin tim.

Do i shtyp  keto ndjenja qe me qarkullojne neper vena.
Do i shtyp vertet, nuk do i kursej si jeten e asaj fluture nate.

Hap kartelen e saj me kujdes sikur te therrmohej nga casti ne cast vetem nga prekja ime.

Gjeja e pare qe me prezantohet ne fleten e pare esht nje projek ndertese!
Ishte i projektuar cuditerisht shum i sakte! Kishte imagjinate dhe origjinaliteti ishte kudo, ne asnje aspekt nuk u bazonte ne vepra madheshtore duke u inspiruar nga arkitekte te njohur dhe me fame.
Mund te dukej nje arkitekt me prespektiva te larta. Nje arkitekt me stilin e saj.
Ne fleten e dyte nje tjeter projekt, me ndryshe por gjithmone unik.
Te gjitha te projektuara mir, pa asnje gabim.
Imagjinata nuk i mungonte aspak.
Kishte me te vertet talent!

Mesiguri po perdor taktiken e talentit per tu punesuar dhe jo eksperiencen apo shkollen ku eshte diplomuar.

Nje taktike e dobishme.
Do ishte nje idiotsi po te mos e dalloje potencialin qe kishte per te qene nje arkitekte me nje te ardhme brilante.

Do ishte nje idiotsi po te mos e punsoja.

" Zoti Miller..."

Zeri i Annes me terhoqi zvarr ne realitet!

"Cfare...?"
E pyeta i turbull!
Nuk kisha degjuar asgje nga fjalet qe po me thoshte Anna me par!

" Si te duket Pretendentja e dyte...?
Cilen do te punesoni...?"
Me kerkoi konfirmimin.

" Thirre Anna thirre te vij ketu."
Kalova doren neper fytyre duke ferkuar vrazhget mjekren e pa rruar komplet.
Syte i mbaja po nga dera sikur te mos doja te humbja asnje cast kur ajo do shfaqej.

Dhe ja ku eshte...

Ajo me bukurine e saj prej bore!
Ajo me ate trupin e holle dhe perfekt!
Ajo me levizjet e saj si nje mjellmë!
Ajo qe engjellit i ka vjedhur krahet per te fluturuar ne zemren time!
Ajo qe per me shume e doja ta perqafoja me mall, ta shtrengoja pa fryme, ta prekja me deshire, t'i hyja ne mish e ne nerva.

Te ishte e imja!

"Miredita, gezohem shume qe po ju njoh, eshte nje privilegj per mua. Doja tju thoja faleminderit per mundesine e kesaj esperience pune."

Fjalet e para qe tha sapo ndaloi perballe tavolines time te punes !

Me zgjati doren...!

Dhe une po si ate nate, qendroja e shikoja doren e saj, qe ishte si nje petale e bardhe, petalja e nje gonxheje te bukur trendafili te bardhe.
Me goxha bukuri dhe me delikatesen e nje puple engjelli kryente cdo levizje.

Valle ta kete harruar.!?
Mos valle nuk e mori mesazhin e dhene ate nate..!?

Papritur terhoqi doren me ngadale!
E sikletosur nga gjesti i natyrshem qe beri duke zgjatur doren per te me takuar.
Kaloi gishtat neper floke, duke i vendosur pas veshit!

Shikimi i saj nuk gjente me vend per tu pushuar diku.

Me kujtoi...

Me kujtoi ne erresiren e  asaj nate kur i bera te qarte te mos me preke.
Me kujtoi kur i bera te besonte se do e paguante shtrejt po si ajo flutura e nates!

Ajo me kujtoi...

U kollita vrazhget per tu rikthyer ne realitetin e situates.
Hoqa fletet e projekteve qe kishte lene ne fillim te dosjes dhe vazhdova me te dhenat e saja qe i dija shume mir.

" Atehere..."
Fillova fjaline e gjate per ti shtypur endrrat e sapo krijuara.

"...Alena Ferragni.
Me lejoni t'ju them se nuk jeni ajo qe po kerkojme.
Nuk keni esperience ne kete fushe.
Nuk jeni ne nivelin e kesa kompanie.
Nuk permbushni potenzialin e duhur per kete vend.
Nuk vini nga nje shkolle qe mund te nxjerr arkitekte te zotet.
Dhe gjeja me e rendesishme nuk keni aftesine e duhur per te na dhene ate qe kerkojme."

Mbarova se folur duke e pare ne sy.
Nuk doja te humbja asnje dhimbje qe i shkaktoja me fjalet e mija.

Dhe sic e prisja , reagimi i saj ishte thyes.
Endrra , qe ne mijera copeza u thyen dhe ran3e dhunshem ne tokee.
Fryma qe i bllokohej ne fyt.
Mushkerit qe kerkonin ajer, sepse nuk u mbushte me fryme.
Syte i, qe u mbushen me lot por nuk i lejoi te rrjedhnin neper faqe.
Trupi , qe dridhej dhe nuk e kontrollonte dot.

Qendronte aty ne kembe duke u tretur me dhimbje dhe elegancee si nje qiri i ndezur ne erresire.

Mbylla dosjen e saj dhe ja zgjata per t'ja dorzuar.

"Nuk jeni ajo qe ko kerkojme"
Fjala e fundit qe i thash duke e par vrazhget pa dhimbs apo gjunah per te.

Ajo u afrua me ngadale dhe mori dosjen e saj.

Vetem per nje sekonde...

Nje sekond te vetem kishim prekur dosjen bashke ne nje moment!

Nje sekond qe vetem nje sekond nuk ishte...

Por ishte rrahje zemere..
Ishte ndjenje e dhunshme.
Ishte lumturia e keputur.

Ishte nje sekond i artë.

" Me... me vjen keq.
Nuk.. doja tju merja koh.
Faleminderit per kohen qe me dhate, ishte..
...eshte nje nder per mua.
Suksese te metejshme ne kompanine tuaj edhe pse nuk keni shume nevoje."

Nga zeri i dridhur dhe i laget nga dhimbja, dukej qarte qe ishte e lenduar deri ne shpirt.

Por edhe pse e lenduar, ajo nuk reshti e te qenit e padjallzuar.
Qendroi po me ate bukurine e engjellit qe e rrethonte.
Qendroi po me ate miresine qe e karakterizonte.

Ajo qendroi thjesht vetvetja...

Dhe u largua e plagosur ne shpirt...   

------☆------                          

Mendimi yt..?
do e vlersoja shume♡

te luten , nese je emocionuar sado pak mos harro te votosh.
☆...Thnx♡