Mission In Disguise

Chapter Twelve

Author Here peeeeeppppsssss ohmayghaddddd, sooo reason ko kung bakit di nako nag update is... nawalan ako ng inspiration (TT^TT)

As you can see without inspiration theres no motivation charrr...

Please enjoy... TT^TT

~♤~

Third Person's POV

Isang binatang singkit ang nakaupo sa kanyang opisina. Kunot noo niyang pinagmamasdan ang alagang maliit na pating sa loob ng fishtank habang naka-cross ang mga paa.

Nasaan na nga ba ang pinsan niyang pasaway at kanina pa hindi umuuwi?

"That brat, tch!" Singhal niya at inis na tumayo sa kanyang swivel chair.

Handa na niyang kunin ang cellphone niya para ipahanap ang pinsan niya pero bago pa yun mangyari bumukas ang pintuan ng kanyang opisina at iniluwa nito ang pinsan niya.

"Oh, kuya Zion, init ata ng ulo mo?" Tanong sa kanya ni Reiji na may mga galos sa katawan at may kaunting dugo sa labi.

"Galing ka nanaman ba sa isang gangfight?!" Sigaw ni Zion sa kanya.

Ilang beses niya na bang nasabihan ang batang ito na iwasan ang mga ganyang bagay sa skwelahan. Malaking kahihiyan sa nga Taishikage ang mga gangfight.

"Di ba obvious? Tsk, also.. they're the one who started it, I just gave them what they wanted." Walang kaemo-emosyong sabi ni Reiji at umupo sa kabilang sofa.

"Bakit mo nga pala ako hinahanap, kuya?" Tanong ni Reiji.

Bumuntong hininga na lang si Zion at binaliwala ang pinaguusapan nila kanina.

"Were going home to Philippines tomorrow." Wika ni Zion at bumalik sa pagkakaupo sa kanyang  swivel chair.

"Teka.. why so sudden? May problema ba?" Naguguluhang tanong niya.

"Yeah, your sister's in trouble."

"Oh, okay, basta bukas na agad kailangan pa nating tulungan si Dad." Sabi ni Reiji.

Hindi naman masyadong naabala si Reiji nang marinig ang mga ganyang balita tungkol kay Valerie, simula pagkabata niya alam niyang matigas na talaga ang ulo ng ate niya.

Ang ate niya rin ang nagturo sa kanya para maging matapang at hindi basta umuurong. Ilang beses niya na ring nakita ang ate niyang tumakas sa mga gulong ginagawa niya.
Alam niyang malakas ang ate niya, nakita niya kung paano siya ipinursige ng daddy nila, siya pa naman ang tagapagmana ng kompanya nila.

Minsan naaawa siya sa ate niya dahil kinakayanan nito lahat ng pagsubok na ibibigay sa kanya ng daddy nila.

Tumayo si Reiji sa pagkakaupo at naglakad papunta sa pintuan.

"Where are you going?" - Zion.

"Gusto ko na munang magpahinga sa bahay ko, kuya."

"Ipapahatid na lang kita."

"No need, malaki na ako, I'm 14 years old already, and you're forgetting we're in Japan, its almost zero percent crime rates!" Huling sabi nito bago tuluyang lumabas sa pintuan.