Complicated It Is

Chapter 8

Lasing na talaga ang isang 'to. Kung ano-ano na pinagsasasabi.

"Arturo ko!!! Bakit ba wala kapang girlfriend?? bakla kaba??"

"Baka gaya ka din nung ex ko arturo ah! Baka pag nagkagirlfriend kana, sasaktan mo din! Ako talaga gugulpi sayo!"

"Arturo bakit wala kang aso? Dapat may aso ka dito sa bahay mo! Para naman may cute dito! Di tulad mo mukhang aso!"

Kung di ko lang talaga mahal tong babaeng to, babatukan ko na talaga to!

Haaayss ... Sa lahat ng mamahalin ko, ito pa talagang babaeng to na ang hirap na ngang intindihin minsan, mas mahirap pang intindihin ang sitwasyon sa buhay.

Kaya ko bang magtake risk? Should I give myself a go? Should I pursue my Momo? Magugustuhan kaya ako ng anak niya kung nagkataon?

Shocks! Thinking about her son gives me shivers! Nakakatawang isipin pero kinakabahan ako dahil dun.

3am na and, knockdown. Nakatulog sa sofa si Momo. Lasing na talaga. Umupo ako sa sahig malapit sa ulo niya. I'm watching her sleeping right now. While watching her, I can see a peaceful angelic face. Ngayong tulog siya, kala mo walang problemang pinapasan. Akala mo, ang pagpili lang ng damit sa mall yung kinahaharap na kalbaryo sa buhay. Hindi pala. To know Momo, You should go deeper. You should know her not by how you've known her by just looking at her. You cannot judge her by how she smiles infront of you. Because all those smiles she have shown, there were sadness. Loneliness. You really don't judge a book by its cover. Because that book might look new nor neat, but when you scan whats inside, you might seen some scratches, damages even teared part in some pages. Scratches from those times they fell. Damages from those whose hands weren't careful. Tear apart from those people who aren't giving importance to those things they think weren't important.

Ang dami talagang bobo at tanga sa mundo. Yung iba pa nga, huli na kung makarealize ng maling nagawa. Nasa huli nga talaga ang pagsisisi. Kaya nga ba di muna ako naghahanap agad ng girlfriend eh. Kase ramdam ko talaga na di ko pa alam kung pano magseryoso talaga. Kung pano ihandle ng tama yung relasyon. Pero nung after nakilala ko si Momo, nagbago lahat.

Ramdam ko na yung parang kaya ko nang mag take risk. Willing akong igive up yung most important gig in my life. Before my life keeps on rotating with music. Music is my life before I met her. But now, handa na ako eh. Kaya ko nang maging tanga at bobo at the same time for her. Di bale ng tanga basta di mangloloko. Di bale ng bobo basta kayang panindigan ang pag-ibig ko.

Ang dami kong satsat. Hahaha pero tinamaan talaga ako dito sa babaeng to eh. Dahil sa kanya, ngayon ko lang narealize na may mataba pala akong utak. May taglay din pala akong katalinuhan. Dapat pala, noong high school ko pa nakilala tong si Momo eh. Baka nung graduation, may "best in english" man lang ako. haaaaysss ..

4am na pero di parin ako naalis dito sa kinauupuan ko. Tinitignan ko parin si Momo habang natutulog. Ang ganda talaga.

"Alam mo Momo, tanga ka. Ang ganda mo pero tanga ka. Alam mo naman palang may choices ka eh pero nagpapakatanga ka. Pero, naiintindihan ko kalagayan mo. Pareho pala tayo eh. Family first. Pero alam mo, di ako kasing tapang mo eh. Mahal ko pamilya ko pero, tsaka ko nalang ikukwento kapag di kana lasing. hihi. sarap mong halikan! pero teka. pakiss nga ako isa lang."

Gustong-gusto ko talaga siyang halikan. Nakawan ko nga ng halik to!

Nakatingin lang ako sa mga labi niya. Unti-unti akong lumalapit. Natatakam akong halikan siya. My lips were only inch apart from hers. Konti nalang talag at mahahalikan ko na siya. But ...

I changed my mind.

I respect Momo. Pero hinalikan ko pa din siya. Hahaha! Sa noo nga lang. Pero, atleast! nakahalik! Haha

Tulog ka lang jan mahal ko. Dahil bukas, ako naman ang magtatapat sayo.