•유리어항•(Дууссан)

15장 (⚠️⚠️⚠️)

Юу болсон бэ? гэж түүнээс асуумаар байсан ч тэрнийг улам уурлуулах байх гэж тэр айв
Тэр түүний гараас хөтлөн өрөөндөө оруулж ирээд орон дээрээ түүнийг суулгачхаад удалгүй гартаа аягатай ус барьсаар Гарам өрөөндөө орж ирлээ.
Энэ бүх хугацаанд Чанёол яг л өөр ертөнцөд байгаа мэт чимээгүй сууж байсан юм.
Гарам түүнд аягатай усаа өгөхөд Чанёол нэг амьсгаагаар ууж орхиод аягаа түүний шүүгээн дээр тавив
Гарам харин юу хэлэхээ мэдэхгүй дэмий л түүний хажууд суунгаа түүнийг тайвшруулах хэрэгтэй гэж бодсон ч яг яаж тайвшруулахаа мэдэхгүй байв.хэсэг хугацааны дараа Гарам зориг гарган ам нээн
-хэрвээ өөрт чинь ярилцах хүн хэрэгтэй бол би үргэлж дэргэд чинь----
Гарамын үг Чанёолын үнэсэлтээр таслагдсан юм.
Өмнөх шигээ шунаж тачаадсан биш энгийн бас их удаан үргэлжилсэн зөөлөн үнэсэлт байсан юм. Магадгүй анх удаа л түүний гар Гарам-н гуяыг зөөлөн атгаж байгаа байх.
Гарам хэзээ ч Чанёолын юу туулж ирсэнг мэдэж чадахгүй гэж өөртөө хэлдэг байсан ч энэ удаа тэр түүний шинэ дүр төрхийг олж харсан болохоор энэ нь Гарамд Чанёолыг ойлгоход багахан ч атугай тус хүргэх шиг санагдав. Тэр үргэлж ийм мэдрэмжгүй хүйтэн хөндий сэтгэл зүрхгүй нэгэн биш байсан бололтой гэж Гарам бодно.
Магадгүй тэр өөрийнхөө мэдрэмжүүдийг дэндүү далд нуучихсан болохоор хүмүүс олж хараагүй байх гэж Гарам дотроо бодлоо
Гарам өөрийнхөө гарыг Чанёолын хүзүүгээр ороонгоо энэ мэдрэмжийг цлам ихээр мэдрэхийг хүсэж байгаагаа ойлгоод өөрийгөө өөрийн ухаантай бай хэмээн зэмлэсэн ч энэ бүхэн нэгэнт оройтсон байх
Магадгүй тэр өнөөдөр сургууль дээрээ болсон бүх зүйлийг мартахыг хүсэж байгаа байх
Харин Чанёол өөрийн өнгөрсөн дахь хар бараан дурсамжийг үгүйсгэхийг хүсэж байгаа байх.
Аль эсвэл зүгээр л зүгээр л тэд бие бие хүсэж байж болох юм..
Чанёол түүнийг арагш нь орон дээр хэвтүүлээд өөрийнхөө дээгүүрхийг тайлахад
Гарам өөрөөсөө
Би өөрийн гэсэн ухаанаа алдсан байхаа хэмээн бодсон ч сарын гэрэлд гэрэлтэх Чанёолын нүцгэн биеийг хараад гараа гүйлгэх бол Чанёол түүний биед нэг см ч үлдээхгүйгээр таарсан газар бүрдээ үнэсэн шимж байв. Гараараа түүний үсээр тоглох ба нөгөө гараараа хөхөвчыг нь тайлж байлаа
Удалгүй түүний хоёр хөх ил болоход Чанёол баруун хөхийг нь авч үмхлэхэд Гарам уулга алдан нуруу чангалан хотойлоо.
Гарам Чанёолын нойтон хэл хаа саагүй тэнүүлчилж байгааг сайн мэдэрч байв.өмнө нь мэдэрч байсан ч ахин дахин мэдрэхдээ тэр яг л урьдынх шигээ биеээ чангалж ямар нэгэн авиа гаргахыг завдсан ч Гарам өөрийгөө арай гэж тэвчиж байв.
Чанёол түүний чихэнд
-чи зөвхөн минийх гэж шивнээд өндийн өөрийн үлдсэн хувцасаа тайлахад аль хэдийн нүцгэрсэн Гарам түүнийг чимээгүй л ширтэж байсан юм.
Чанёол доошлон түүний хөлийг дэлгээд түүний эмзэг газар луу аажмаар дөхсөөр эцэст нь хүрэх газраа хүрчихээд хэлээрээ түүний доторх орон зайг эзэмдэж эхлэхэд Гарам гараараа амаа дарсан ч тэр гиншихгүй байж тэвчсэнгүй нэг л мэдэхэд Ммм Чанёол гэх мэтээр зөөлөн гиншиж байлаа. Тэр энэ удаа түүнийг үзэн ядаж эсэргүүцсэнгүй харин эсрэгээрээ түүнээс улам илүүг нэхэж байгаа мэт Чанёолын засаж янзалсан үсээр гараа явуулан түүнийг хааш яааш болгож байгаа нь Чанёолд ч бас таалагдаж байсныг хэлэх хэрэгтэй байх.
Чанёол гэнэтхэн өндийж ирээд шууд л өөрийн бяцхан андаа түүн дотор оруулхад Гарам өөрийн эрхгүй чангаар дуу алдана.
Чанёол тэнхээ мэдэн хурдан хурдан хөдлөхөд Гарам "Аххх,Чанёол, ммм, гуйя" гэх мэтчилэн хэзээ хэзээнийхаас илүү янаглан гиншинэ.Чанёол хүчтэй амьсгалан Гарам-г хэрхэн гиншиж түүнд хэр их таашаал мэдрүүлж байгаа бахдан харах гэсэн бус зүгээр л түүнээс нүдээ салгалгүй ширтсээр л байв. Сарны гэрэлд тэд бие биеэсээ энхрийлж байгааг тодхон харуулж Чанёолын духан дээрх хөлс гээд бүх зүйл энэ мөчийг илүү халуухан болгож буй мэт.удалгүй Гарам өөрийгөө тавих гэж байгааг мэдрэн улам бүр биеээ чангалахад түүний хана чангаран Чанёолын бяцханааг улам бүр хавчихад Чанёол тэвчилгүй хамаг шингэнээ гаргахтай зэрэгцэн Гарам ч гэсэн дуу алдан гиншсээр өөрийнхөө шингэнийг гадагшлуулж тэр хоёр зэрэг тавьсан гэдгийг илтгэн Гарам-н эмзэгхэн газараас цагаан шингэн урсаж байсан юм.
Чанёол түүний хажууд баргил хоолойгоороо амьсгаадан унахад Гарамын сэрэл ахиад хөдлөх шиг л санагдав.
Гарам хэсэг амьсгаагаа дарж байгаад бүлээн банн-д орохоор орноосоо бослоо .
Бүлээхэн баннд нилээн удаан суусаны дараа Гарам нойтон үсээ алчууранд арчин гарч ирээд Чанёолыг орох эсэхийг асуухад хариу байсангүй. Тэр эргэн тойрноо харвал ахиад л ганцааранг нь үлдээчхэж.
Энэ бүхэн хэзээ дуусах бол?
Тэр Чанёолын амьдралд нөлөөтэй нэгэн болохыг хүсээгүй шүү дээ,зүгээр л зүгээр л эд зүйлсээс арай дээгүүр өөрт нь хандаасай гэж хүсэж байсан юм.
Гарам алчуураа орон дээрээ шидчихээд өрөөнөөсөө гарлаа.
Өнгөрсөн зургаан жилийн турш хэдхэн алхмын цаанаа байсаар байгаа энэ хаалгыг тогших уу эсвэл шууд л түлхээд орох уу гэж Гарам үүдэнд нь ирсэных нь дараа өөр өөрөөсөө асуулаа.
Тэр амьдралдаа сургууль бас энэ харшаас өөр газар луу очиж үзээгүй гэхэд бараг л болно. Анх ирчихээд энэ том харшийг яг л нарны аймаг мэтээр төсөөлж өнцөг булан бүрт очиж нээж үзсэн ч өөртэй нь дэндүш ойрхон мөртлөө яг л нарны аймгийн хамгийн хол нэгэн гараг шиг эсвэл магадгүй ойртох төдийд л урсаж шатдаг нар мэт энэ хүний энэ хаалгыг нээж орох зориг Гарамд харамсалтай нь байхгүй.
Чанёолын өнгөрсөн амьдралд түүнл юу тохиолдсон тухай тэр ч бас мэдэж чадахгүй биз.
Яг л соронзны хоёр эсрэг туйл шиг тэд ойртох тусмаа бие биенээ түлхэх байх .......