•유리어항•(Дууссан)

24장

Ааааааааааааааххх
Чанёол хар дарсан зүүднээсээ орилон сэрэхдээ урьд урьдынхаасаа илүү их хөлөрсөн байгаагаа анзаарлаа. Гэхдээ тэр нэг их гайхсангүй. Тэр шөнө бүр ингэж сэрдэг болохоор л тэр байх лдаа.
Гаднаас Бекхён
-ноён Пак та зүгээр үү? гэх сандарсан хоолойг сонсоод
Чанёол-битгий орж ир гэж захиргаадаад амьсгаагаа дарах гэж хичээнгээ газар хэвтэх цагаан нөмрөгөө нөмөрсөөр өрөөнөөсөө гарахад Бекхён түүн лүү гайхан харлаа, хар дарсаныхаа тэр үргэлж түүнийг битгий орж ир гэж хэлчхээд хэзээ ч өрөөнөөсөө гарч ирэх нь битгий хэл хэзээ ч хаалгаа онгойлгож байгаагүй атал өнөөдөр юу болсон юм бол гэж Бекхён бодсон ч түүний яарсан төрхийг хараад Бекхён хаашаа явах гэж байгааг нь ойлгов.
Чанёол-бид явах хэрэгтэй байна. гээд хурдан хурдан алхах нь Бекхёнд авралын дохио шиг л санагдаж байлаа.
Үүрэглэн суусан харуулууд Чанёолыг хармагцаа цочин хар шөнөөр хаачих гэж байгаа юм болдоо хэмээн өөрс өөрсдөөсөө асууна.

Чанёол хуучин саравч луу ороод өнөөх өрөө лүү орох гэхэд Бекхён
-Ноён Пак та заавал тийшээ орох шаардлага байхгүй та хүсвэл би таны өмнөөс гэхэд
Чанёол-хурдан онгойлго гэж харуулд тушаахад харуул сандран түлхүүрээ авч ирээд хаалгыг онгойлгов.
Хаалга онгойх дуунаар Гарам дээш харлаа. Хурц гэрэл нүдэнд нь гялбаж хаалган дээр зогсож байгаа хүний царай харагдахгүй байгаа ч Гарам үүнийг Чанёол байх гэж таамаглаж байлаа.
Харин Чанёол жижигхэн цонхны доор өвдөгөө тэврэн суух Гарам харахдаа хүүхэд байх үеийнхээ өөрийг олж харсан юм.
Бекхён-Им авхай? гэхэд Гарам өндийн хаалга руу зүглэхэд тэр хичнээн их уйлж бас толгойгоо гэмтээж цус гарсан байгааг харлаа. Гарам одоо үнэхээр сул дорой харагдана. Өглөөхөн үнэхээр тансаг үнэтэй харагдаж байсан сургуулийн дүрэмт хувцас нь халтардаж цусны толбо болсон байх байлаа.
Гарам тэр өрөөнөөс гарч ирмэгцээ Чанёолыг алгадчихав.
Гарам-би хэзээ ч чамайг уучлахгүй! гэж хэлээд өөрийн эрхгүй урсах нулимсаа тэр хурдхан шударч орхиод хуучин саравчнаас гарахаар явж байхад
Бекхён-Им авхай та уучлал гуйсан дээр байх
гэхэд Гарам хөлөө чирсээр
-би хэзээ ч түүнээс уучлал гуйхгүй!
Чанёол яг юу болоод өнгөрснийг ойлгоогүй бололтой чимээгүй л зогсоно

Гарам дотроо тэнд хараал идсэн авс байсан тэр яахын аргагүй алуурчин бололтой ! гэж дотроо бодоод
Түүнийг эрүүл биш галзуу өвчтэй гэж мэдсэн бол аль эрт түүнээс зугтаах ёстой байсан байж хэмээн бодсоор аль болох хурдхан шиг харш луу явах гэж хичээх ч хөл нь өвдөж байсан болохоор бодсон шигээ хурдан явж чадахгүй байв.