İNTİKAM ÇİÇEĞİ (İNTİKAM SERİSİ 2)

21. BÖLÜM

Sakın vazgeçme! Eğer sen vazgeçersen, hak etmeyen biri kazanacak.

😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉

Sınıftan birisi şişe bulup getirdi ve çevirdi. Bir kaç elden sonra yine çevirildi şişe. Ve bu sefer Ezgi'yle bir kız arasında durdu. Kız Ezgi'ye soruyordu.

"Doğruluk mu, cesaretlilik mi?"

"Cesaretlilik."

"Can'ı dudağından öp."

Ben kalakaldım öylece. Şimdi istenir miydi bu yaaa. Ezgi'ye baktığımda halinden memnunmuş gibi görünüyordu. Tuna'ya baktığımda ise kaşları çatık bir şekilde Ezgi'ye bakıyordu. Sanki 'sakın öpme' dermiş gibi.

Ama Ezgi onu dinlemedi ve birden Tuna'nın dudaklarına yapıştı. Ben ise bakamıyordum onlara. Ben istemediğim halde gözlerim doldu. Neden doldu ki şimdi. Neyse ki belli etmeme konusunda iyiyim de, kimse gözlerimin dolduğunu anlayamaz. Ama ben zaten Poyraz'ı seviyorum hâlâ. Neden taktım ki buna bu kadar. Banane canım. Ayrıldıklarında Tuna'nın birden bana döndüğünü farkettim. Bana bakıyordu, da neden.

Ezgi şişeyi çevirdiğinde Poyraz ve Ezgi arasında durdu. Ezgi soruyordu.

"Doğruluk mu, cesaretlilik mi?"

"Cesaretlilik."

Herkes neden cesaretlilik diyor yaaa.

"Sen de Nehir'i dudağından öp. Ama Nehir'de karşılık verecek." demesi, ve benim de;

"Neeeee!!" diye cırlamam bir oldu.

Benim bakışlarım Ezgi ve Poyraz arasında gidip geliyordu. Ve gözlerimi kocaman açıp Poyraz'a bakmaya başladım. O ise sırıtıyordu karşımda.

"Hayır yaa, ben izin vermiyorum."

"Bu sadece bir oyun canım." dedi Ezgi kinayeli bir sesle. Göz ucuyla Tuna'ya baktığımda yine kaşları çatık bir şekilde Poyraz'a bakıyordu. Neden sinirlendi ki.

Tekrar Poyraz'a bakmaya başladım. Bana gülümseyerek bakıyordu. Ve ben daha ne olduğunu bile anlamadan gelip birden dudağımı öpmeye başladı. Ben karşılık vermiyordum.

"Sen de karşılık vereceksin."

Sürtük Ezgi'nin söylediği şeye bir küfür savurup öpüşüne karşılık vermeye başladım. Ama Poyraz daha da ileri giderek elini belime dolayıp beni kendine çekti ve kucağına oturtup daha istekli öpmeye devam etti. Ama Tuna'nın öksürüğünü duyunca hemen ayrıldım ondan. Poyraz ise Tuna'ya sinirli sinirli bakmaya başladı. Ezgi ise sırıtıyordu. Gerizekalı. Ben sana gününü gösterirdim de, neyse.

Bir kaç elden sonra yine çevirildi şişe. Şimdi de Poyraz ve Öykü arasında durdu. Öykü soruyordu.

"Doğruluk mu, cesaretlilik mi?"

"Doğruluk diyeyim bu sefer."

Ve Öykü, doğruluk dediği için Poyraz'a soracağı soruyu düşünmeye başladı. Kısa bir süre sonra da sorusunu sordu.

"Hayatında ki en büyük pişmanlığın ne oldu?"

Poyraz anında bana dönerek cevapladı soruyu.

"Eşi benzeri olmayan, çok iyi, çok güzel ve çok temiz kalpli bir kıza attığım o iğrenç iftira, benim bu hayatta ki en büyük pişmanlığım oldu."