İNTİKAM ÇİÇEĞİ (İNTİKAM SERİSİ 2)

35. BÖLÜM

"Kızım neden Poyraz'ın gitmesini istiyorsun ki? Sonuçta siz arkadaşsınız."

Babamın söyledikleriyle birden kahkaha attım. Ama öyle gerçek bir kahkaha değildi tabiki de.  Olayı bilenler de gülmeye başladılar. Tabi onların ki gerçek bir gülmeydi. İçten.

Sonra annem ve babamın şaşkın bakışlarını umursamadan, "arkadaş mı?" diye sordum. Ardından ciddi halime dönerek, sinirli bir sesle;

"Olmaz olsun öyle bir arkadaş! Ne olduysa zaten onun yüzünden oldu." dedim, aynı zamanda Poyraz'a öfkeyle bakarken. O ise benim gözlerimin içine pişmanlıkla bakıyordu.

"Ne yaptı ki?" diye sordu annem. Ben de artık dayanamadım ve anlatmaya başladım herşeyi.

"Hani siz sürekli benim neden değiştiğimi merak ediyordunuz yaaa. İşte Poyraz'ın yüzünden değişmiştim ben. O okuldakiler beni sürekli dışlayıp eziklediler, aşağıladılar, küçümsediler. Ben bir şekilde bunlara alışmıştım. Yani nasıl olsa her gün gördüğüm muameleydi bunlar. Ama sonra, sonra bana öyle bir şey yaptı ki bu Poyraz. İşte ben o olaydan sonra değişmeye karar vermiştim. Sırf intikam için."

Bunları duygusuzca anlatıyordum. Eskiden olsa gözyaşlarımı tutamazdım. Ama artık değişti. Gözümden tek bir damla bile akmıyordu.

"Ne yaptı peki?" diye öfkeli bir şekilde Poyraz'a bakarak sordu babam. Hiç bir şey söylemeden bizimkiler de tek tek gözlerimi gezdirdim. Hepsi de sanki bana 'söyle' bakışı atıyorlardı. Abimde dahil. Ben daha konuşmayınca babam daha sinirli bir sesle sorusunu tekrarladı.

"Beni yapmadığım bir şeyden suçladı. Bana iftira attı fotomontaj yardımıyla."

"Nasıl bir iftira?"

Annemin sorusuyla kısa bir süre Poyraz'a baktım. Söylememem için kaş göz hareketleri falan yapıyordu. Ve özür dileyen bakışlar atıyordu. Ama ben onu umursamayıp anneme döndüm. Ardından Cem'e dönüp, "sen de hâlâ fotoğraflar var mı?" diye sorunca o da başıyla onayladıktan sonra;

"Evet var, belki lazım olur diye gizli bir klasöre taşımıştım." dedi.

"Gösterir misin onlara."

Başıyla onaylayıp telefonunu çıkardı ve annemle babama gösterdi.

"İşte böyle bir iftira. O fotoğrafta ki kız benim dimi. Ama aslında orada ki ben değildim. Yani sadece o benim yüzümdü. Ama bedenim orada değildi. Fakat Poyraz fotomontajla orada ki kızın yüzünü benim yüzümle değiştirdi. Ardından bütün okula yaydı. Yetmedi bütün sosyal hesaplara da yaydı. Herkes o fotoğrafı konuşuyordu."

Annem ve babam da ona öfkeyle bakmaya başladılar artık. Poyraz ise hem pişmanlıkla, hem özür dileyen bakışlarla, hem de mahcup bir şekilde bakıyordu. Babamın sesini duyunca ona döndüm.

"E zaten bu fotoğrafta ki kız sen değilsin kii. Senin doğum lekenden yok bu kızda."

Babamın dediğine burukça gülümsedikten sonra;

"Evet, zaten o sadece senin değil. Cem'in de dikkatinden kaçmamıştı. Zaten ben de bu sayede tahmin etmiştim onun benim ölen kuzenim olduğunu."

Babam da gerçekten içten bir gülümsemeyle Cem'e bakmaya başladı. Annem de. Ama sonra babam birden ayağa kalkıp öfkeyle Poyraz'ın üstüne doğru yürümeye başladı.