One-Shot Stories (Random)

First_Shot:2

BAKIT? Bakit kailangang ako pa ang sumunod. Bakit kailangang sa akin matapos? Bakit?

Mahirap paniwalaan ng walang pinagbabasehan. Ang hirap tanggapin kung buhay na ang pinag-uusapan.

Seven years before nagsimula ang insidente. Seven people went missing. Seven people found bury in every different way. Some found behind their cabins with menacingly smile on their lips, some found hanging on the wall, on the ceiling, some found bury upon the grasses...with their eyes nowhere to be found and the sinister smiles put up on their lips. They are all men, attaining one position in this school. They are all been...the President.

Since then, being superior of someone for me was kinda thrill, kinda fun, kinda blessed.

But now...

Its all a mess, f*cking Bullshit, and out of this world word....curse.

I don't know  kung kakayanin ko pang pumasok sa school na yun. Lahat sila pinagmukha akong t*nga. Ni Isa walang nagsabi na maaaring ito na pala ang huling araw, linggo, o baka nga oras na lang ang binibilang na buhay pa ako. Wala man lang nagsabi sa aking my life would end that way.
Wala man lang-

Steveeeeeeen!

Napalingon ako ng maramdaman ang malamig na hangin sa batok ko. Wag ngayon please.

"Pssssst"

Huli na ng mapagtantong sa pagharap ko ay mukha na ni Simmon ang tatambad sa akin. Napaigtad ako sa pagkakaupo sa aking kama at tumayo sa lapag.

"Kilala na kita. Ikaw si Ex-President Eduard Simmon." Bulalas ko sa nakatirik niyang mga mata. Wala siyang iniwang reaksiyon. Pero mukhang sinagot iyon ng mga dugong lumalabas sa sentido niya. Bumulwak ito at mukhang hinigop pabalik sa kanyang utak. Halos masuka naman ako.

"Alam ko... Ako na ang susunod." Sabi ko sa kanya. Pero ngumiti lang ito at tumayo diretso sa harapan ko.

And I swear. That menacing smiles...killing me.

Laking gulat ko naman ng umiling ito. Sabay turo sa susing bahagyang nakalabas mula sa bag ko.

"Be the key and save us...Steven!"

Kasabay nun ang unti-unting paglaho niya mula sa kinatatayuan niya. Pero nakita ko pa ang ngiti niya. Ngiting pilit at nagmamakaawa.

Teka anong ibig niyang sabihin?

"Be the key and save us...Steven."
Muling nag echo sa utak ko ang huling sinabi niya. Napatingin ako sa susing nakaultaw mula sa bag ko.

May paraan pa.

At AKO yun...

***

"PA! ALIS NA PO AKO." Nagmadali akong lumabas ng kwarto. Bahagya pa akong nagulat ng tumambad sa sala ang magandang mukha ni Ms. Samantha Vasquez. Kausap si papa

"Oh Steve si Sam, sinusundo ka. Ano ka ba naman, daig ka pa ng babae Tsaka tingnan mo nga yang buhok mo. Aba'y matuto ka naman magsuklay, binata ka na." Sita ni papa.

Ikaw ba naman ang makapitan ng sumpa. Tingnan natin kong hindi ka magkakaganito.

Ganyan talaga si papa. Disciplinarian...

"Naku Mr. Lacson OK lang po. Gwapo pa rin naman po ang anak niyo."