DYCHIE POV
Hindi na alam ni Dychie kung gaano niya katagal at kung ilang beses niyang tinawagan si Joshua upang kulitin na sabihin sa kanya ang address ng mga Santillan. She's so desperate.
She maybe a feme fatale to anyone but she's a person who values family.
Gaano man siya kaanghang magsalita, gaano man siya ka gaslaw gumalaw minsan, kagaya ng iba ay normal din siya at gustong makaramdam ng presence ng ibang relatives.
Gusto niya maramdaman yung feeling na may natatawag na TITA, TITO, PINSAN, LOLO, LOLA. But having or meeting her grand parents would be imposible now.. at may chance pa naman siya sa ibang nabanggit. Mas okay nga lang siguro kung may kapatid na babae si Aled but Aled can do.
She's not expecting naman na maging giddy at maging excited ang mga ito na makilala siya. Hindi rin naman niya nakakalimutan ang sinabi ng daddy niya na may issue ito at ang ama ni Aled. Aled looked dangerous. She's just wishing na huwag naman sana siya ipagtabuyan ng mga magulang nito.
She just wants a family.
"C'mon, Dychie. Prince is going to kill me! Don't make me do this." Joshua complained at the other end of the line.
"Hindi niya naman malalaman! Besides, sasabihin mo ba?"
"Of course not! At wala ako'ng balak na sabihin sayo."
"Please Joshua? Okay, let me do something for you in exchange of the information i want. Dali na!" Pamimilit nya pa rin.
"I have everything i could ever want. Don't try to bribe me. I'll hang up." sabi nito.
"Wait! Wait! How about I'll give you Audrina Bell's cellphone number?" Tukoy niya sa socialite na nakita niyang wallpaper ng cellphone ng lalaki.
She and Audrina attented the same school in Paris. Although she doesn't like the girl, she seems nice. There's just something about her that makes her think Audrina is easy. And.. she rally knows her cellphone number!
Hindi kaagad nakapagsalita si Joshua.
"I know you like her, very much! And hindi lang cellphone number niya ang ibibigay ko. You can also use my name so you and her can start a conversation.. you know.."
She heard Joshua let out a heavy breathe.
"C'mon Joshy! Walang makaka-alam.."
And the rest, ika nga, is history.
_____
SANDY POV
"Good Morning sweetpea!" A smack on her lips woke Sandy up.
Her head was rested on his arms while his other arms are around her waist.
Ahh, the wonders of going out of town and the ambiance.
"Good Morning. Ano'ng oras na?" She asked.
It's Sunday Morning and she feels great. Come to think of it, medyo namimiss niya rin pumasok sa eskwelahan ng maayos. Yung araw-araw?
"Six in the morning, baby." Sagot nito. Muli ito'ng pumikit at mas humigpit ang yakap sa kanya.
"Bangon na tayo.." Mahinang sabi niya rito.
"Five more minutes.." He said.
Napangiti siya. Kung pwede lang na hindi matapos, why not? But they need to go.. they need to go home. They need to go back. Tapos na ang pagiging NORMAL PERSON nila ng asawa niya. Kailangan na nilang bumalik sa pagiging asawa ng isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard na nanganganib ang buhay dahil nga asawa siya ng isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard and probably in the country.
![](https://img.wattpad.com/cover/189355670-288-k634242.jpg)
BINABASA MO ANG
MY HUSBAND IS A ICE KING (COMPLETE)
Science FictionDisclaimer: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, living or dead and places or events is purely accidental and unintentional.