Bir Çift Göze Aşık

Ƹ̴Ӂ̴Ʒ -30 Soğuk-

Sadık Gürbüz -Yetim kalan

 Mert SANCAK

Hastane kokusundan hep nefret etmişimdir, bu yüzden gitmek istemezdim. İnsanların acı çekisini, üzüntüsünü görmek istemezdim. Ailemden ya da yakınlarımdan ölen olmamıştı bu acıyı bilmiyordum. Mezarlıktan korkardım ama artık korkmuyorum. Mezardan korkan insanların daha en yakını ölmemiş demektir. Simdi ise sanki ve o rüyadan uyanacak gibi hissediyorum. Uyanınca her şey eski haline dönecek gibi. Ama dönmeyecekti, biliyordum.

 

"Mert gitme istersen, onu öyle hatırlama." Yılmaz karşımda duvara yaslanmıştı bana kırmızı gözleriyle bakıyordu. Biz geldikten yarım saat sonra Burak, Yılmaz ve kızlar gelmişti.

 

"Hayır, görmek istiyorum ." dediğimde mira yanımdaki sandalyeden kalktı ve karşımda durdu.

 

"Mert..."

 

"Mira lütfen sen kal. Burak" Burak'a işaret ettiğimde basını salladı. Gözlerinin içine baktığımda içimden sanki bir şeyler kopmuştu. Yürümeye başladığımda Yılmaz da peşimden geliyordu, ona baktığımda elini omzuma koydu. Aşağı kata indikten sonra Morg yazısını görmüştüm o anda durdum sanki bacaklarım kitlenmişti.

 

"Dönebiliriz istersen."

 

Hiç bir şey demeden içeri girdim, içeri de görevli vardı. Oda soğuktu, çok soğuk. Görevli dolabı açtığında büyük sedire yatılı üzeri örtülüydü. Ona yaklaştığımda bacaklarımın bağı çözülmüştü titriyorlardı. Örtüyü biraz açtığımda gözyaşlarıma hâkim olamamıştım. Şişmişti ve dudakları mordu.

 

"Burada ne isin var lan senin. Böyle de mi görecektim seni. Hep böyleydin zaten hep kaçardın şimdi niye gittin? "

 

"Mert sakin ol." Yılmaz yanıma geldiğinde bağırdığımı daha yeni fark etmiştim.

 

"Artık çıkmanız lazım beyefendi" görevli barışın yanına geldiğinde tekrar baktım. Artık o yoktu, artık o Barış değildi.

 

"Kalksana oğlum soğuk burası soğuk. Kalk!"

 

"Mert gidelim!"

 

Yazardan

 

Yılmaz Mertti kolundan tutup dışarıya çekmişti. Yere oturmuş, ağlamasına engel olamıyordu. Yılmazda yanına çökmüş ona destek olmaya çalışıyordu. Mira ise Mert'in yanına gitmek istiyordu ama Burak buna izin vermiyordu.

"Ben bakacağım dayanamıyorum artık." Dediğinde hızlı adımlarla merdivene doğru ilerledi. Burak ve kızlar da onun pesinden geliyordu. Mira merdivenleri indiğinde mertti gördü, keşke öyle görmeseydi dedi kendine. Yere oturmuş ağlıyordu gözleri kızarmıştı. Yanına biraz daha yaklaştığında Yılmaz'ında perişan olduğunu gördü.