Bir Çift Göze Aşık

BÇGA -16-

Ola-I'm In Love

 

MERTTEN

 

Mutfağa girdiğimde iki kızda peşimden girmişti. Yapışkan sürtükler. Kendime içki doldurduktan sonra bir yudum aldım. Sarı olan yanıma yaklaştı ve sırıttı "Parti çok güzel. Daha da güzel olabilir." dedi galiba kafayı çekmişti. Yerinde duramıyordu şu anda kafası bir milyon olduğundan emindim.

 

Esmer olan elini omzuma koydu ve iyice yaklaştı. "Grup daha zevkli olacaktır, bende katılıyorum." dedi onun bu sözüne gülmüştüm. Kafaları iyi değildi. "Kendinizi başka birine becertin sürtükler." bir anda kapı açıldığında gözlerim kapıya yöneldi ve gördüğüm kişi karşısında gözlerim açılmıştı. Aslında bu sahne tamda istediğim gibi olmuştu. Onun üzülmesi en son istediğim şeydi ama benden anca böyle uzak durabilirdi... Gözlerinin dolduğunu fark ettim, sakın ağlama.

 

"Rahatsızlık verdiğim için üzgünüm." dedi ve son bir kez daha baktıktan sonra kapıyı kapatıp çıktı. Ne kadarda safsın. İçeri girip neden kırıp dökmüyorsun. Tanıdığım kızlar öyle yapar ama sen aptal gibi bir de özür diliyorsun. Kızların kollarından kurtulduktan sonra aşağı indim mira ve barış konuşuyorlardı. Barış neden ona bu kadar yakındı. Tam bir fırsatçı piç. Merdivenleri inerken gözleri bana kaydı ikisinin de miranın gözleri kırmızı olmuştu ve burnunu çekiyordu. Bir şey söylemeden barışın koluna sertçe vurup yanlarından ayrıldım.

 

MİRA

 

Barışın omzuna sertçe vurduktan sonra yanımızdan ayrıldı. Ne yapmaya çalışıyordu anlamıyordum şu an beynimdeki hücreler durmuştu. Gözümden yaş gelmiyordu ama gözlerim yanıyordu. Barış elini çeneme götürüp kendine yaklaştırdı ona bakmadım.

 

"Canın yanıyor. Onu başkalarının kollarında gördükçe başkalarına dokundukça..." yüzüme fısıldıyordu ve bu kalbimi daha çok derinden etkiliyordu. Hayır, ağlamayacaktım burada onun partisinde olmazdı. Güçlü duracaktım karşısında. "Ben... İçeri geçiyorum." dedim ve yanından ayrıldım müzik daha çok yükselmişti. Bizimkilere bakıyordum ama görememiştim. Boş olan kanepeyi gördüm ve hemen oturdum. Başım ağrıyordu sanki içinde davullar çalıyordu. Şu müziğin sesini kısamazlar mı? Sözleri bile saçmaydı. Âşık oldum, âşık oldum. Ne diyeceksin acaba, Oyununu oynadığında kaybeden benim, Ne yapacaksın, İsmimi andığında ben bir hiçim...

 

Yanımda bir ağırlık çöktüğünü hissedince yanıma baktım bir çocuk bana sırıtıyordu. Karizmatik biriydi, gülüşü ise... Ah ne diyorum ben.

 

"Selam bebeğim." dedi içkisini yudumlarken.

 

"Selam." dedim ifadesizce. Karşıma baktığımda merttin karşı duvara yaslanmış beni izlediğini gördüm. Ondan gözlerimi kaçırdığımda bana bakan çocuğa baktım. Bende ona gülümsedim. O yapıyorsa bende yapardım. Bakalım ne tepki verecekti.

 

"Senin gibi bir kızın burada olması... Garip." ne varmış bende? Elindeki bardağı kafasına atasım geldi. Ama katlanacaktım. Gülmeye başladım ve biraz daha yaklaştım.