ฟิคชั่นเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากมโนหนักและแรงกาวจากผู้เขียน ไม่มีเนื้อหาสาระหรือความรู้ใดๆนอกเสียจากกาวกระป๋องที่อยากมอบให้ผู้อ่านได้สูดไปพร้อมๆกัน โดยเรื่องนี้ประกอบไปด้วยทั้งเนื้อหาความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา รวมถึง NC 20+ ที่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านหรือเตรียมผ้าซับเลือดไว้ด้วย ผู้อ่านอายุเท่าไหร่ก็ต้องใช้วิจารณญาณมากๆด้วยกันทั้งนั้นจ้าาาาาาา
.
.
.
.
เสียงเพลงดังกระหึ่มกึกก้องไปทั่วสถานบันเทิงครงวงจรหรูหราขนาดใหญ่ บีทเพลงที่ถูกผสมผสานจังหวะแปลกใหม่เร้าใจชวนให้แอลกอฮอล์ในที่แล่นพล่านอยู่ในเลือดยิ่งคึกคะนองได้อย่างง่ายดาย
ร่างบอบบางของสาวน้อยวัยยี่สิบสองปีในชุดเดรสสั้นเข้ารูปแขนกุดสีขาวลายพาดเส้นเงินเผยสัดส่วนของหญิงสาวที่แสนสมบูรณ์แบบไร้ที่ติจนเป็นที่จับตามองของผู้คนมากมายที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลบริเวณนั้น โยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะตนดรีด้วยความคึกคะนองอย่างสุดเหวี่ยง
เด็กสาวส่งเสียงกรี๊ดออกไปราวกับต้องการขับไล่ความรู้สึกอัดอั้นที่ซ่อนลึกอยู่ภายในใจให้ออกไปพร้อมเสียงกรีดร้องนั้น โดยที่มีเพื่อนรักอย่าง โรเบิร์ต ดาวนี่ย์ จูเนี่ยร์ ที่ยืนส่ายหน้าให้น้อยๆด้วยความไม่เข้าใจ
.
สนุกอะไรของมันขนาดนั้น -..-
.
"เลตตี้พอ กลับเหอะเดี๋ยวคุณลาร์สันมาตามถึงนี่ ชิบหายกันหมดนะกูว่า..."
โรเบิร์ตเอ่ยขึ้นอย่างหวาดหวั่นพร้อมกับสอดสายตาไปโดยรอบบริเวณอย่างหวาดระแวงเนื่องจากความรู้สึกแปลกๆราวกับโดนจ้องมองชวนให้สันหลังเย็นเหยียบราวกับมีน้ำแข็งเกาะกุมมาได้สักระยะอย่างน่าประหลาด
.
"โว่ะ!! มึงเพ้ออะไรเนี่ยร็อบ เขาไม่สนใจกูหรอกมั๊ยยป่านนี้นั่งยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นจนเหงือกแห้งไปแล้ว วู้ววววว"
สการ์เล็ทตอบเสียงอ้อแอ้และเริ่มที่จะทรงตัวไม่อยู่ในขณะที่ยังคงโยกย้ายไปตามจังหวะเพลงโดยไม่รู้สึกรู้ร้อนรู้หนาว กับหนึ่งสายตาดุดันที่จ้องมองมาจากโต๊ะวีวีไอพีชั้นลอยที่สามารถมองเห็นได้ทั่วทุกบริเวณของร้านได้อย่างทั่วถึงโดยเฉพาะโต๊ะยืนตรงกลางฟลอร์ที่เด็กทั้งสองคนยืนอยู่
ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งราวกับไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับภาพตรงหน้า เว้นเสียแต่มือสวยที่ประคองแก้วทรงเตี้ยที่บรรจุน้ำสีอำพันที่ถูกบีบแน่นจนแทบแหลกละเอียดคามือ
.
"นึกว่าจะเข้าไปอุ้มออกมา..."
