Moonlight Sky☁️✨

Chapter 13

ฟิคชั่นเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากมโนหนักและแรงกาวจากผู้เขียน ไม่มีเนื้อหาสาระหรือความรู้ใดๆนอกเสียจากกาวกระป๋องที่อยากมอบให้ผู้อ่านได้สูดไปพร้อมๆกัน
โดยเรื่องนี้ประกอบไปด้วยทั้งเนื้อหาความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา รวมถึง NC 20+ ที่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านหรือเตรียมผ้าซับเลือดไว้ด้วย ผู้อ่านอายุเท่าไหร่ก็ต้องใช้วิจารณญาณมากๆด้วยกันทั้งนั้นจ้าาาาาาา
.
.
.
.
- Larson's Penthouse Heron Tower London -
.
ร่างบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงใหญ่ค่อยรู้สึกตัวขึ้นหลังจากเข้าสู่นิทราจากความเหนื่อยอ่อนในบทรักแสนเร่าร้อนหนักหน่วง รวมไปถึงฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ตนได้นำเข้าร่างกายไปอย่างหนักจนขาดสติ แขนเล็กควานหาร่างหนาของบุคคลที่โอบกอดพะเน้าพะนอให้ไออุ่นมาตลอดคืนอย่างโหยหา

ความเจ็บปวดรวดร้าวที่แล่นไปทั่วร่างในขณะที่ขยับร่างกายชวนให้เด็กสาวนิ่วหน้าขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะค่อยหยีตาแล้วเปิดเปลือกตาคู่สวยขึ้นปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างในยามบ่ายที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องนอนใหญ่ของเพ้นท์เฮ้าสุดหรู

ความปวดหนึบที่แล่นไปทั่วร่างบาง รวมถึงความปวดร้าวระบมจนศีรษะแทบระเบิดทำให้เด็กสาวตาหลับลงซุกใบหน้าสวยเข้ากับหมอนนิ่มอีกครั้งราวกับหาที่พึ่ง
.
ทำอะไรมาวะ อย่างกับไปรบ -..-
.
.
"ฮับบี้ เขาไม่สนใจกูหรอกร็อบ ป่านนี้นี่นะ คงยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นจนเหงือกแห้งไปแล้วว๊อยยย"
.
.
เสียงแว่วจากภาพความจำอันแสนเลือนลางราวกับความฝันแว้บเข้ามาในห้วงความคิด สการ์เล็ทเบิกดวงตาคู่สวยขึ้นกว้างชันใบหน้าขึ้นจากหมอนจนแทบจะตื่นเต็มตาในทันทีเมื่อนึกได้ว่าเมื่อคืนนี้ตนอยู่ที่ไหนและไม่ได้กลับมายังที่นี่ด้วยตัวเองได้แน่
.
Shit!!!!
.
เด็กสาวชันตัวลุกขึ้นนั่งความตกใจจนแทบลืมความเจ็บปวดของร่างกายจนแทบขยับตัวไม่ได้ในตอนแรกจนหมดสิ้น ถึงแม้จะนิ่วหน้าให้กับความเจ็บที่แล่นขึ้นมา ทุกครั้งที่ขยับตัวอยู่ก็ตาม
พลันสายตาเหลือบไปเห็นสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของตนเองที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงอย่างไม่รู้ว่ามาได้อย่างไรแต่ก็รีบเอี้ยวตัวแล้วเอื้อมหยิบ พร้อมกับเปิดข้อความสนทนาหาเพื่อนสนิทด้วยความรวดเร็ว
.
อย่าให้กูพูด ขวัญกูยังผวาไม่หาย
ท่าที่เขายกเก้าอี้จะฟาดคนยังติดตา
กูกลัวจนอยากจะมุดโต๊ะหนี
Downey
.
.
ข้อความจากเพื่อนรักชวนให้เด็กสาวอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างไม่เชื่อสายตากับสิ่งที่เกิดขึ้นนักแต่คงเกิดขึ้นแน่หากเป็น 'บรี ลาร์สัน' บุคคลผู้ที่น่ากลัวและเย็นชามากที่สุดในยามโกรธ บุกไปรับตนด้วยตัวเองถึงที่นั่น