'Sorry Hail, maar we moeten het nu even over de begrafenis hebben.' zegt hij lief en zacht. Ik kruip tegen hem aan en knik. 'Ik wil graag zelf een goed stuk schrijven voor hem. Zou jij de muziek willen regelen?' zegt hij en ik knik weer. Hij glimlacht en zo liggen we een tijdje op mijn bed. Ik met mijn hoofd op zijn borst. Hij haalt zijn hand door mijn haar. Ik kijk omhoog en zoen hem. Hij zoent mij terug.
Het licht schijnt door mijn ramen en naast mij zie ik Zac liggen. Zijn ogen zijn nog gesloten. Ik glimlach eventjes en pak dan mijn mobiel. Het is 7 uur am. Dat betekend dat over 5 uur de begravenis van Chad zal beginnen. Dan is het tijd om echt afscheid van hem te nemen.
Zac word langzaam wakker en ik draai me weer naar hem toe. 'Goedemorgen.' zeg ik en geef hem een kus op zijn voorhoofd. Hij glimlacht, maar daarna veranderd zijn gezicht snel naar verdrietig. Er rolt een traan over zijn wang en ik veeg het weg. Ik stap uit bed en loop naar beneden om een ontbijt voor ons twee te maken. Als ik beneden kom zie ik een jurk hangen in de hal. Een mooie lange zwarte jurk. Als ik de keuken in kom zie ik dat mijn moeder al bezig is met het maken van een ontbijt.
'Goedemorgen lieverd, lekker geslapen?' vraagt ze lief. Ik knik. 'Van wie is die jurk?' vraag ik nieuwsgierig. 'Voor jou. Voor de begrafenis van Chad.' zegt ze vriendelijk en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en neem het ontbijt mee wat mijn moeder ondertussen al had klaargemaakt. Ik neem de jurk mee naar boven en loop mijn kamer in.
Ik zet het ontbijt wat op een houte dienblad staat op bed en Zac komt zuchtend overeind. We eten ons ontbijt lekker op. Ik ben toch benieuwd wat er nou precies is gebeurd toen Chad door het raam was geduwd. 'Zac, sorry dat ik vraag, maar ik wil het gewoon weten. Wat is er eigenlijk gebeurd waardoor Chad beneden lag?' vraag ik met een brok in mijn keel aan Zac. Hij kijkt me een tijdje aan, en kijkt daarna weer weg. 'Isaac.' zegt hij kortaf en er rolt weer een traan over zijn wang. Ik sla een arm om hem heen. Dit vergeef ik Isaac nooit maar dan ook nooit meer.
We hebben ons klaargemaakt voor de begrafenis en Zac heeft in zijn eentje in de badkamer nog 1 keer zijn grafrede doorgenomen. Hij kwam helemaal huilend de badkamer uit. Het zal vast heel emotioneel worden straks. Ik zucht en pak mijn tas, mobiel en mijn donkerrode lippenstift. Ik pak Zac zijn hand en samen lopen we naar de zwarte taxi.
Aangekomen op de begraafplaats, inclusief de hele begrafenis stoet lopen we naar de plek waar Chad zijn graf geplaatst zal worden. Ik loop arm in arm met Zac. Ik voel zijn hart kloppen. Ik kan zijn gedachten lezen. Hij is zenuwachtig, verdrietig en boos te gelijk. Hij wilt dat dit nooit was gebeurd. Natuurlijk wilt niemand dat niet, die dichtbij Chad stond.
Iedereen zit op mooie fluwele stoelen in mooie rechte rijen. Zac en ik zitten vooraan. Zijn moeder is er niet maar zijn vader wel. Die zit naast hem en begint nu al te huilen. Er zijn nog een paar familie leden waarvan ik vermoed dat het ook vampieren zijn. En nog een paar vrienden van school. Ook Jessy zit achteraan met Jay. Geen flauw idee waarom die 2 hier zijn.
What About Angels speelt zachtjes af en Zac word geroepen om naar voren te lopen. Ik laat zijn hand zachtjes los. Ik ga naast zijn vader zitten om hem te steunen. Zac loopt met een gebogen hoofd naar voren en kijkt het publiek stilletjes aan. Dan begint hij met spreken.
'Lieve broer Chad Knowl. Wat wij hadden als broederschap was niet zo maar iets. Het was een gevoel wat ik nooit bij iemand anders zou hebben. Wij hadden een speciale band. Een band die ik met niemand anders heb. Een band die mij kracht gaf. Jij gaf mij die kracht om verder te gaan in het leven toen ik 12 was. Ik was van plan om een eind aan mijzelf te maken maar jij hebt ervoor gezorgd dat ik hier nu nog sta.' zegt hij en ademt diep in en uit. Ik huil. 'Chad. Jij was als een beste vriend voor me. We hadden soms ruzie. Maar dat maakte onze band sterker. Jij bent de gene waar ik altijd terecht kon. Jij bent degene waardoor ik mijn ware liefde Hailey Holds heb ontmoet.' zegt hij en kijkt mij aan en glimlacht. Ik glimlach tussen het snikken door terug naar hem. 'Onze band is zo groot als het hele universum. Oneindig. Ik zal je nooit vergeten Chad. Je blijft voor altijd in mijn hart.' zegt hij en zijn hoofd hangt weer naar beneden. Ik zie de tranen over zijn wangen rollen. Mensen klappen en de muziek word harder afgespeeld.
Zac komt naar mij toegelopen en ik geef hem een knuffel. We huilen allebei. Zijn vader geeft ons allebei ook een knuffel en met zijn 3'en lopen we weer richting de taxi. Zac blijft even stil staan. Zijn ogen zijn helemaal rood van het huilen. Zonder iets te zeggen loopt hij weer door. Bij de taxi aangekomen houd hij de deur voor mij open en stap ik in de taxi. We zwijgen allebei de hele weg. Ik staar uit het raam. Ik hoor Zac zachtjes huilen en draai mijn hoofd om. Ik leg mijn arm om hem heen en kruip tegen hem aan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en huil mee.
We stappen uit de taxi en ik betaal. We lopen langzaam naar de voordeur van Zac zijn huis en zijn vader volgt. 'Verbena.' zegt Zac opeens en valt op de grond neer. Ik merk het en val te gelijkertijd ook op de grond. Daarna word het zwart voor mijn ogen.
___________________________________
Heeeey people. :)
Weer een nieuw hoofdstuk. Zo en wat heb ik zitten janken bij het stukje toen ik de grafrede van Zac voor Chad ging schrijven. Ik weet niet, ik zat gewoon te huilen terwijl ik het schreef.
Maar goed, denk nou niet wat doe je zielig. Dat wil ik ook helemaal niet doen. Maar ik weet gewoon hoe het is om iemand te verliezen die je dierbaar bent. Vandaar dat ik moest huilen.
Heel erg bedankt voor het lezen van dit nieuwe hoofdstuk. Vote comment & read!
xoxo Dominique
PS. Cliffhanger time again. ;)
![](https://img.wattpad.com/cover/21930585-288-k58649.jpg)
JE LEEST
The Nerdy Vampire
VampireDeel 1: Welkom in het leven van Hailey. Een mooi meisje, een absolute nerd met hoge cijfers en met maar een paar vrienden. Zo word ze tenminste gezien op school. Met Hailey haar vrienden is het leven een heel groot feest. Naja, dat valt ook wel we...