The Nerdy Vampire

Hoofdstuk 15 • Still Alive

Vanaf dit hoofdstuk werk ik met Pov's. In dit hoofdstuk zal Zac heeeeel veel erin voorkomen. Dus let's get started! :)

Een van de zusters komt mijn kant opgelopen en vraagt wat er zojuist is gebeurd. Ik leg het uit dat hij zo maar op de grond viel. Ze kijkt verbaasd en loopt daarna weg. Ik loop achter de menigte aan en stap ook de ambulance in. Opweg naar het ziekenhuis. Wat een dag.

{Zac}

Ik hoor mensen roepen, maar ik kan nikst terug zeggen. Mijn lichaam werkt niet mee. Ik hoor iemand huilen. Ik kan niet zien wie het is, want mijn ogen openen niet. Toch hoor ik alle gesprekken. Ik hoor hoe het er met mij aan toe gaat. Kon ik maar zeggen wat er aan de hand is. Kon ik maar zeggen dat ik een vampier ben die door een andere vampier is gebeten met een stofje waardoor ik binnenkort zal overlijden. Kon dat maar. Helaas, er zit niks anders op dan wachten.

Mijn bed gaat alle kanten op en ik voel nu dat we stil staan. Ik voel dingen in mijn lichaam prikken maar het doet geen pijn. Ik voel een hand over mijn arm gaan. Ik voel dat het Hailey is. Ik voel een traan die valt op mijn arm. Ik wil zelf ook huilen, maar ik kan het verdomme niet. Omdat ik, Zac, ben gebeten door een andere vampier en dus binnen nu en 24 uur zomaar dood kan zijn. Er komt in mij naar boven dat ik een geliefde van Hailey zal moeten doden om te overleven. Maar dat doe ik haar niet aan. Dat verdient ze niet. Weer wil ik huilen, maar het lukt niet.

Het voelt alsof ik hier al jaren lig, maar waarschijnlijk zijn het maar 5 minuten. Hailey is weg, want ik voel geen hand meer op mijn arm. Ik hoor wel iemand ademen maar ik weet niet wie het is. Weer wil ik mijn ogen opendoen, en deze keer lukt het een klein beetje tot mijn verbazing. Mijn ogen gaan een klein beetje open, waardoor ik net kan zien wie er in mijn zieknhuiskamer is. Ik kijk rond en zie dan Isaac staan. Ik schrik en sluit snel mijn ogen weer. Zag ik dat nou goed?

*5 uur later*

Ik voel dat ik mijn lichaam weer kan bewegen. Ik open mijn ogen en zie dat het donker is in mijn kamer. Ik kijk uit het raam en zie daar allemaal lichtjes branden van gebouwen. Ik gok dat het 7 uur 's avonds is. Opeens springt het licht aan en ik kijk naar de ingang.

Hailey komt binnengeslopen. Waarschijnlijk is het bezoekuur en doet ze daarom zo zachtjes. 'Hey.' zegt ze met haar lieve glimlach en pakt mij hand. Ik glimlach terug en geef haar een kus op haar hand. Ze ploft op mijn ziekenhuisbed neer. Mijn ogen vallen langzaam dicht, maar ik probeer ze open te houden.

''Ik ben blij dat je weer wakker bent Zac, ik dacht ff dat je het niet zou overleven.' zegt ze lief. Ik kijk haar aan en kan alleen maar glimlachen. Wat is Hailey toch mooi. 'Ik ook.' zeg ik en leg een arm om haar heen. Zo liggen we een tijdje. Dan voel ik opeens een steek in mijn hard. Ik begin zwaar te ademen en ik voel mijn ogen gloeien. Mijn hoektanden vormen zich tot scherpe puntjes. Hailey kijkt verschrikt en rent weg. Ik ruk met alle kracht de slangetjes van mijn lichaam. Ik weet niet wat ik doe. Ik ren door het hele ziekenhuis, ga alle kamers langs en zuig alle lichamen leeg. Als ik bij de laatse kamer ben aangekomen, schiet het besef door mijn hoofd. Ik leun met mijn arm tegen de muur aan en barst in huilen uit en val op de grond.''

Ik schrik wakker. Was dat net zojuist allemaal een droom? Ik lig nog steeds in het ziekenhuis bed. Hailey zit nog steeds naast mij maar is in slaap gevallen. Ik glimlach. Het licht van de ochtendzon schijnt naar binnen. Het was maar een droom.

{Hailey}

Ik word wakker naast Zac die in een ziekenhuisbed ligt. Hij kijkt naar buiten. De zonnestralen schijnen naar binnen. 'Goedemorgen.' zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. Hij glimlacht en zoent mij terug op mijn mond. 'Kuch...kuch.' klinkt er opeens vanaf de ingang van de kamer. Ik kijk om. Het is zijn vader. Ik glimlach en besluit een ontbijtje voor Zac te halen zodat hij heel even alleen met zijn vader kan zijn.

Ik loop de kamer uit naar de lift. Wanneer ik de lift instap zie ik opeens Isaac verschijnen. Hij steekt zijn voet tussen de opening en komt in de lift staan. Hij duwt mij tegen de lift muur aan en strekt zijn armen naast mijn hoofd tegen de muur zodat ik nergens heen kan.

'Hailey, lieverd.' zegt hij. Ik walg van zijn verschrikkelijke grijns op zijn gezicht. Ik kan wel kotsen. 'Noem me alsjeblieft geen lieverd, want dat ben ik niet.' zeg ik en geef hem een trap in zijn buik. Ik glimlach. Karma. 'Lieverd, je hebt 1 keuze. Of je gaat weer een normaal mens worden, of Zac zal dood gaan.' zegt hij en ik slik. Normaal wil ik niet meer zijn. Dan zit ik opgescheept met allemaal pesters, ben ik weer de nerd die ik altijd was en houd ik ervan om te leren. Dat wil ik niet. Maar ik wil ook niet dat Zac dood gaat. Maar als ik geen vampier meer ben kan ik niet voor eeuwig bij Zac zijn. Ik kijk hem aan met een bitchy blik. 'Dat ga ik niet doen.' zeg ik. 'Je hebt geen keuze lieverd.' zegt hij met een grijns. De lift deuren gaan open en hij loopt naar buiten. Ik zucht.

Met een ontbijt ben ik weer bij zac in de kamer beland en zet voor hem neer. Ik besluit nog even niks te zeggen over wat Isaac tegen mij zei in de lift, want hij zal dan echt flippen. En ik wil hem nu juist niet druk maken. Zijn vader is zo te zien al weg. Jammer, want ik vind het een aardige man. Zac eet zijn ontbijt op en ik lees ondertussen een magazine die ik beneden vond.

Ik hoop zo dat het allemaal goed komt denk ik bij mezelf. 'Ik ook.' zegt Zac. Ik kijk hem verbaasd aan, maar realiseer me dan dat hij gedachten kan lezen.

______________________________

Heeeey lieve vampire nerds! (ik denk dat ik jullie voortaan zo noem omdat jullie coole lieve lezers zijn, of hebben jullie nog andere namen?) :)

Weer een nieuwe update, en woah wat heb ik deze snel geschreven. Het floepte zo opeens allemaal uit mijn vingers en ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vinden!!

Thanks voor het lezen!

Vote Comment & Read!

xoxo Dominique

PS. Na dit hoofdstuk zal ik een aantal dagen niet meer updaten om dat ik naar Hamburg ga! (doet een vreugdedansje)