The Nerdy Vampire

Hoofdstuk 30, deel 2 • Back to Boston

Als ik in bed lig denk ik nog even aan alles wat er vandaag gebeurd is. Aan de dagboeken, het boek waar mijn achternaam opstaat en die van mijn ouders en alles wat Zac heeft verteld. Langzaam in mijn gedachtes val ik in slaap.

Mijn wekker gaat. Ik kijk snel op mijn mobiel. Shit ik ben alweer te laat, dus ik heb geen tijd om te ontbijten. Snel haal ik uit mijn koffer een flesje met bloed en drink het zo snel mogelijk op. Daarnaa stap ik onder de douche. Weer terug naar Boston, dat doet me goed. Ik wil hier nooit meer terugkomen. Nooit van mijn leven meer. 

Als ik beneden aankom zie ik dat Zac ook in de lobby staat mét een koffer. Ik kijk hem verbaasd aan. "Zac, wat doe je met een koffer?" vraag ik. Hij begint te glimlachen. "Ik ga gelijk met je mee Hailey, ik kan je niet alleen laten gaan." zegt hij bezorgd. Ik glimlach naar hem. Zac blijft gewoon lief. Ook al heeft hij Isaac gedwongen om mijn ouders te doden, hij werd ook gedwongen. Ik had ook nooit mogen denken dat Zac dat had gedaan vanuit zijn eigen hart. Zac wekt me uit mijn gedachten en we lopen naar de taxi die buiten al op ons staat te wachten. 

Aangekomen op het vliegveld zien we dat ons vliegtuig over een halfuur vertrekt, maar we moeten nog inchecken en door de douane, dat wordt haasten. Snel checkt Zac ons in en ik breng onze koffers weg. Daarna lopen we naar de douane. Zac dwingt te douane om ons door te laten, dat is nog eens een voordeel van vampier zijn. Mensen kijken ons vaag aan, maar ik wens hun een dodelijke blik toe zoals ik al eerder deed op het vliegveld. Iedereen kijkt weer weg en doet waar hij of zij mee bezig was. Zac en ik rennen door de gangen naar de gate. 

"Meneer Knowl en Mevrouw Holds, welkom aan boord. Ik wens jullie een prettige reis." zegt de stewardess wanneer we op onze stoelen zitten. Het vliegtuig is klaar voor vertrek. Even zucht ik diep. Dit was de laatste keer dat ik in Daly City was, en ik zal het ook nooit meer vergeten. Altijd zullen de herinneringen bij mij blijven, ook al zijn ze niet leuk. 

Blijkbaar ben ik in slaap gevallen, want ik word wakker gemaakt door Zac. "Lag mijn schouder lekker?" vraagt hij lachend. Ik rol met mijn ogen. "Nee." zeg ik sarcastisch. Hij doet alsof hij nep boos is en kijkt de andere kant op. Ik poor hem in zijn zij. Hij kijkt weer naar mij, en dan verdrink ik in zijn mooie blauwe ogen. Onze hoofden komen dichter bij elkaar. Net op dat moment word er omgeroepen dat we gaan landen en onze stoelriemen vast moeten maken. Ik slaak een diepe zucht en maak mijn riem vast. 

We zijn geland. Zac is met een andere taxi naar een hotel gegaan, en gaat zo snel mogelijk opzoek naar een nieuwe woning. Ik stap in de taxi en ga naar Joe. Als ik in de taxi zit kijk ik naar buiten. De sneeuw ligt er nog en het is zo mooi. Over 2 dagen is het kerst, dus nog een week voor het nieuwe jaar. We naderen het huis van Joe. Ik stap voor de deur uit en betaal de taxi chaffeur. Ik loop met mijn koffer naar binnen. "Hoi!" schreeuw ik door het huis. Ik krijg geen gehoor. Ik zet mijn koffers neer, en wanneer ik in de woonkamer kom schrik ik me dood.

 "Joe?!" vraag ik bezorgd en ren naar hem toe. Hij ligt helemaal uitgeput op de grond, met een half vol glas naast hem. Langzaam til ik zijn hoofd ophoog en pak het glas water. Als ik het water naar zijn mond breng, worden zijn ogen groter. "N-nee." zegt hij zachtjes. Ik kijk hem verbaasd aan en frons met mijn wenkbrauwen. Langzaam komt Joe zelf overeind. "Wat is er gebeurd Joe?" vraag ik hem. 

"D-d-e heks kwam langs en z-ze zei van alles en gaf me water." zegt hij zwakjes. Ik zucht en til hem op. Niet dat het heel soepel gaat, maar het lukt. Ik breng Joe naar zijn kamer en leg hem op bed. Ik doe het dekbed over hem heen en zet een glaasje melk naast hem neer. 2 seconden later hoor ik hem snurken. Ik glimlach en loop de kamer uit en sluit zachtjes de deur. 

Ik besluit naar Zac te gaan. Joe mag niet weten dat hij hier is, dus ik kan hem ook niet uitnodigen. Snel zoek ik wat spullen bij elkaar en doe de voordeur op slot. Dit keer stap ik de metro in, aangezien dat veel goedkoper is dan de taxi. "Hailey!" hoor ik opeens uit de verte. Ik zie April aan komen rennen. Haar paarse haar gaat door de wind alle kanten op. "Ben je alweer terug?" vraagt ze. Ik knik. April dacht dat ik mijn oma ging opzoeken in San Fransisco. "Ik mistte Boston." lieg ik. Ze glimlacht. Dan neem ik weer afscheid van haar en stap de metro in. 

Aangekomen bij het hotel vraag ik naar Zac zijn kamer nummer. 520. Ik stap de lift in. Het bliepje gaat af en loop naar buiten. "518...519...520!" zeg ik zachtjes in mezelf. Ik klop op de deur. Een slaperig hoofd doet open. "Ook goedemiddag." zeg ik sarcastisch. Zac lacht en maakt een gebaar dat ik binnen mag komen. Zac sluit de deur achter mij en komt naast me zitten op bed. "Waarom ben je hier?" vraagt hij. 

"Joe heeft de heks gezien, maar hij wist niet zo veel meer. Ik heb hem even in bed gelegd, in de hoop dat hij dadelijk weer dingen kan herinneren." zeg ik snel achter elkaar. Zac knikt begreipeijk. Hij komt dichterbij zitten. Zijn hoofd komt ook dichterbij. Voordat ik het weet raken onze lippen elkaar. Vlug trek ik me uit de zoen. "Zac, ik weet niet of ik dit wel kan na alles." zeg ik zachtjes. Hij staat op en pakt een flesje bloed en geeft het aan mij. "Sorry." zegt hij kortaf. Ik zeg hem gedag en loop de kamer weer uit. Als ik op de gang aankom, staat daar een vrouw met lang zwart krullend haar en groene ogen. Haar handen gaan omhoog en mijn lichaam word gelanceerd. Ik val keihard neer op mijn hoofd, en dan word alles zwart.

____________________

Heeeey!

Eindelijk een nieuw hoofdstukje, en ja hoooor binnenkort komen jullie alles te weten over de heks, maar nog heel even geduld aub. :) 

Alvast hele fijne kerstdagen! <3

Thanks voor het lezen!
Vote comment, and read!

xoxo Dominque