Sarhoş (+18)

*6* Çok Yakın *6*

Selam bebeklerim buraya çok fazla şey yazmayı sevmem beni artık az çok biliyorsunuz umarım bölüm hoşunuza gider 

keyifli okumalar

Oy ve yorum bırakmayı unutmayın lütfen 

Multimedya: Lara ve Kuzey

-Düzenlendi.

***

" Kuzey ile tanışmamız liseye kadar dayanıyor.  Lise üçüncü sınıfa kadar sadece platoniktim. Fakat üçüncü sınıfımda, 17 yaşındayken yaşanan bazı olaylar beni kendime getirdi. Elimden bir şey gelmediği için yapabileceğimin en iyisini yapmaya çalıştım, kendime gelip onu unutmaya çalıştım." derin bir nefes aldım. Olayları öylesine kısaltıyordum ki anlatırken bir yandan da 'ya anlarlarsa' diye düşünüp korkuyordum.Pür dikkat beni dinliyorlardı. Kaçışım olmayacağını hatırladım ve devam ettim,

" Ben 16 yaşındayken, dedem , annem öldükten sonra bana bakan o koca yürekli adam kendisine çarpan araba yüzünden hastaneye kaldırılmıştı. Okula gelen telefonla öğrenmiştim. O sırada 4. dersin başlarındaydık. Burslu olarak okuduğum özel okulun psikoloğu olan Ekrem Hoca'nın sınıfa gelip beni nasıl sınıftan aldığını, o sırada Kuzey'in nasıl bana baktığını hala unutamadım, unutamıyorum." gözlerim dolmuştu. Masadan aldığım peçeteyle hafifçe gözlerimi sildikten sonra sesimi olabildiğince titretmemeye çalışarak devam ettim.

"Ekrem Hoca, beni odasına götürüp koltuğa oturttuktan sonra beni nasıl rahatlatmaya çalıştığını, gözyaşlarına boğulduğum zaman beni neşelendirmeye çalıştığını çok iyi hatırlıyorum. O gün Ekrem Hoca yalvarmalarıma dayanamamış, beni Kuzey ile hastaneye göndermişti. Arabasıyla bizi bırakmıştı. Kuzey'in gelmesini ben istememiştim, Ekrem Hoca başıma bir şey gelmemesi için kendisi özellikle istemişti. Belki de haberi vardı kim bilir... Hastanede ben koşar adımlarla ilerlerken Kuzey bana ayak uydurmuyor, olabildiğince yavaşça geliyordu. Dedemin kaldığı odanın camından bakarken gözyaşlarım daha da fazla akıyordu, ben ailemi tekrar kaybetmiştim. Kuzey'in omzumdaki saçlarımı nazik elleriyle alışını hala hissediyorum.İşte Kuzey ile ilk defa o zaman yakınlaşmıştım. Ben öyle bir durumdayken bana hiçbir şey sormadan sarılmıştı." göz yaşlarım daha da şiddetlenecek gibi hissediyordum. Cümlemin sonuna doğru ellerimle yüzümü kapatmış, yıllar sonra hatırladığım anılarımın üzerimde yarattığı tuhaf etkiden olsa gerek gülmeye başlamıştım. Yaşadıklarımı birine anlatmak ilk defa beni bu kadar rahatlatmıştı. 

" Ona ilk defa o gün dokunabilmiştim. Boyumdan dolayı tam kalbinin üzerine gelmiştim, kalp atışlarını duyabiliyordum. Beni belimden tutup kendisine sarmıştı. Uzun bir süre boyunca orada ağladıktan sonra yavaşça ondan kendimi ayırdım. Bu görüşmemiz de onunla olan son görüşmem oldu zaten. Pek görüşme denir mi buna bilmiyorum ama aradan geçen birkaç gün sonrasında ölen dedemden sonra Kuzey ile olan hayal dünyamdan çıkıp gerçekliğe dönme kararı almıştım, onun bir daha yüzüne bile bakmadım. Aramızda geçenler sadece bunlar." derin bir oh çektikten sonra kuruyan gözyaşlarımı temizlemek, lavaboya gitmek için ayağa kalktım. Helin de benimle aynı anda kalktıktan sonra birlikte lavaboya ilerledik. 

Suyu yüzüme sertçe çarpıp Helin'e döndüm. Elindeki peçetelerle bana bakıp yüzüne buruk bir gülümseme takındı. Kendimi öylesine kötü hissediyordum ki gülümseyecek halim dahi yoktu ya da ben öyle sanıyordum. Helin'in elindeki peçeteleri alıp yüzümü hızlıca sildim. Yaşadığım yoğun kasvetli duyguları çevremdekilere de yansıtmaya başladığımı fark edince kendime olabildiğince gelmeye çalışıp yüzüme güzel bir gülümseme takındım.