Sarhoş (+18)

*18* Küçük Dokunuş*18*

Selam bebeklerim umarım gününüz daha az sıkıcı geçiyordur :3 Bugüne özel dayanamadım ve bölümü bir an önce atmak istedim. Keyifli okumalar

En altta önemli birkaç not bıraktım lütfen göz atmayı unutmayın <3

Sınır: 45 Oy 150 Yorum

***

Hayır, bu tehlikeli. Onunla yapamam.

Kuzey'i aldatamam. Kendine gel!

Kafamı hızla elini koyduğu yere çevirdim. Benim kendimi Kuzey'e açmamın üzerinden daha bir gün bile geçmemişti. Pencereden vuran o yumuşak renk sabah olduğunu gösteriyordu. Gözlerime gelen o parlaklıktan hiçbir şey göremiyordum, onun sırtı ise ışığa dönüktü. Yüzümün parladığına eminim. Kızardığımın net bir şekilde belli olduğuna da. 

"Gözlerini benden ayırma." çenemden tuttu ve beni kendisine çevirdi. Baş parmağını alt dudağımın üzerinde ufak hareketlerle gezdirmeye başladı. Bu kesinlikle tahrik ediciydi. 

"B-Bekle.." göğsüm sıkışıyordu. Nefes almak sanki normalden daha zordu. Onun kokusu... Her biri hücrelerime yayılıyordu. 

"Beni reddetmeni istemiyorum." kalp atışlarımı duyabiliyordum artık. Yüzünü daha da yaklaştırdı. 

"Hissetmeni istiyorum."

Beni öptü.

Gözlerim kocaman açılmış, kaşlarım kalkabileceği kadar kalkmıştı. Baştan aşağı titriyordum. Nasıl? Nasıl böyle bir şeyi yapabilir? 

Kuzey'in öpücüğü gibi değildi bu. Ne aynı hissi veriyor ne de aynı şeyleri yapıyordu. Sadece küçük bir dokunuştu. Uzun süreli küçük dokunuş... Bu farklıydı. Normalde gördüğüm Meriç'ten farklı, düşündüğüm Meriç'ten farklıydı. 

Peki ben hangi Meriç'e inanacaktım? Hangisine güvenecektim? Hangisiyle konuşurken 'ben' olabilecektim? Hangi Meriç gerçekti?

Uzun bir süre devam etti bu temasa. Nefeslerimiz kesilene dek. Belliydi, istiyordu. Sadece kendisini benden uzak tutmaya çalışıyordu. 

Birleşenler sadece dudaklarımız olmuyordu, kalbimiz de birleşiyordu. Neler hissettiğini, düşündüklerini ve yapmak istediklerini görüyordum. Bu utanç vericiydi. Kendisini daha fazla tutamayacağını anladı. Dudaklarıyla birlikte giden kalbini benden ayırdı. 

"Meriç, Kuzey seni burada görürse gerçekten... Gerçekten güzel şeyler olmaz ve-ve ben korkuyorum bu yüzden-" eğik başımla söylediklerime dikkat etmeden döktüm kelimeleri. 

İstese daha fazlasını yapabilirdi. Ama o yapmamayı tercih etti. Bana tekrar bakmadı, kapıya döndü ve hızla dışarı çıktı. Peki o burada olsaydı? Hayır Lara, düşünme. Sonuçta gelmedi. Bunlardan da haberi olmayacak. 

O bunu asla bilmeyecek. 

***

"Lara! Lara! Orada mısın? Lara!" kapıya vurulan yumruklar ve ismimi bağıran Helin beni uyandırdı. Kollarımın üzerinden başımı kaldırdım. Ne zaman uyuyakaldım ben? Bacaklarımı zorlasam da ayağa kalktım. Olabildiğince hızlı bir şekilde kapıyı açtım. Helin bu gidişle susmayacaktı çünkü. Peki Kuzey? O neden gelip bakmadı? Tüm gece eve gelmedi mi? 

"Fufu, geldim." dönen başımı kaşıyarak kapıyı açtım. Susuzluğumdan olsa gerek sesim zar zor çıkıyordu. 

"Seni ne kadar merak ettim haberin var mı?" kemiklerimi kıracak kadar sıkı sarılıyordu. Ah Helin... Bu kızın felsefesi herhalde duyguları en uçlarda yaşamak.