SECRET LOVE

SL/R- Episode 13

'EV

29.07.19
~~

○Medya; Bruce'in Natasha çizimi.
(Deponun duvarına çerçevelenmiş.)

Sevgili Okuyucularıma;
Bazı insanlar hayatı yaşarken aslında yaşamaktan ziyade hayatı kaçırmakla meşguldürler. İşte bu insanlar hayattan zevk dahî alamadıkları gibi, hayatlarını kendileri şekillendirerek karşısında ki insanlara da sert tavırlar ile yaklaşmaktadırlar.

Bunun en büyük sebebi ise insan olma bilincinin kaybedilmiş olmasıdır. Siz siz olun hayatınızı düzene kılarken ellerinizden kayıp düşmesine izin vermeyin, yaşayın. İnsanlığınızı yitirmeyin.

Hasretin döküldüğü gecede yüreğine çöktüğü sızıntı, onu anlaşılmaz bir kişiliğe sürüklüyordu. Söylemleri fazla
yersiz ve şüphe ağırlıklı olduğundan dolayı ikinci dizgesini söylemesi beyhude olacaktı. İçinde sakladı.

"Hissetmediğim kadar kötü duygular hissediyorum asker.."

Muhtemel olarak kendini fazla kaptırmıştı okyanus gözlü askere. Şu an her ikisi belki de tüm mevsimlerini, devranlarını ve ehemmiyeti olan bugünlerini o evde sürdüreceklerdi.

Zifiri tüm noktayı görünmez hâle getirmişti. Steve güçlükle yola odaklanmışken Nat'ın son tez ettiği dizesine karşılık, başını Nat'ın olduğu yere döndürerek kaşlarını tüm yüzüne bulaştırarak olabildiğince sert bir çehre takınırdı.

"Ağrın var, değil mi Nat?.."

Natasha, bu söylemini lüzumsuz bulmuştu. Yanılgıya uğramak istemiyordu ama Steve ilk kez parmağına bir yüzük takmıştı.

Yüzük; gri renginde kenarlarında sade işlemeli ve renkli taşları bulunduruyordu.

Konuyu bu şekilde açmak absürt gelebilirdi ama için de meraktan bir hâl olduğu da ortadaydı.

"Ağrım yok Steve. Daha başka şeyler hissediyorum."

"Senin bana olayı anlatman ve benim de bilmem en doğal hakkım."

Natasha, mevzuyu nereden açacağını bilmiyordu. Eve varmaları an meseleseydi. Durgun ve kaygılı bir tarzla  arabanın cam kenarına başını koyup ellerini de birbirine bağladı.

Steve'in gözleri mavinin en derin ve yoğun halini almaya yer tutmuştu. Genç kadının böylesine sessiz olması onu anlaşılmaz görüldüğünü bahse giriyordu.

"Eğer evde rahat hissetmeyeceksen..." Steve'in dudakları düz bir çizgi haline gelmişti. Nat, konuşmasını bozdu.

"Hayır, hayır iyi olacağım."

Steve yavaşça aşağı yukarı doğru olumlu bir hâlde başını salladı.