PEK KISA SAYILAMAYACAK BİR SÜRE YENİ BÖLÜM GELMEDİ, BUNUN İÇİN ÖZÜR DİLERİM. HEM BİRAZ ÜŞENDİM, HEM DE KURGUYU TOPARLAYAMADIM AÇIKÇASI. ARTIK DAHA DÜZENLİ YENİ BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞACAĞIM. BİR DE YORUM YAPARAK VE OY VEREREK DESTEK OLURSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM. ^^
Yürüyor, yürüyor, yürüyordum. Zaten pek de fazla bir seçeneğim var gibi görünmüyordu. Etrafı da inceliyordum aynı zamanda. Gerçekten terk edilmiş bir harabeydi burası. Nasıl ya da neden terk edildiği önemli değildi, ama burada bir zamanlar yaşam vardı. Sağa sola bakınırken yerde beyaz bir şey gördüm gibi oldu. Hızlıca geçip gitti oradan. Yalnızlığın vermiş olduğu korku iyice arttı o sırada.
Çaresiz hissediyordum anlatılamayacak derecede. Ki zaten çaresizdim de. "Koskoca şehirde tek başımayım." dedim. Şehir demeye bin şahit isterdi ama olsun. Dedim ya, en azından yaşam vardı bir zamanlar. Ben de o yaşama ait kalıntılar arıyordum ama hiçbir şey yoktu. Etraf karanlıktı. Ve o karanlığın üzerine bir de yavaş yavaş akşam oluyordu. Geceyi geçirecek bir yer aramaya başladım...
Her yerde evler vardı ama hiçbirinin içine girmeye cesaret edemiyordum. En büyük korkum olan karanlıkla baş başaydım. Şansa bak! Kendimi savunacak bir şeyler ararken yerden biraz kalınca bir sopa aldım. Neyden korunacağımı ya da korktuğumu bilmiyordum. Orada gördüğüm 3-5 köpekten başka bir canlı mıydı etrafta, ondan bile haberim yoktu ama korkuyordum işte. Çaresiz, iki katlı bir evin üst katına çıkıp adeta "ÖLÜMÜ" bekledim...
O an gördüğüm beyaz şey tekrar geçip gitti önümden. Bir köşeye sinmiştim. Umudumu kaybediyor gibi hissediyordum. Korku, her an yalnızlığımla birlikte büyüyerek beni kafamın içinde iyice çıkmaz bir yola sokuyordu. Tabi ya! "KAFAMIN İÇİNDE"! Burası benim kurtulamadığım lanet bir mekan olsa da kafamın içindeydi. O zaman kendimi yalnız hissetmemek için kendimi rahatlatmam gerekirdi. "Düşüüün, nasıl daha sakin olabiliriiim?" diyordum karanlığın içinde kendi kendime. Kendi sesim de olsa bir ses duymak biraz içimi rahatlatmıştı. Az da olsa güç alıyordum alışık olduğum seslerden manevi olarak. Aklıma ilk gelen şarkıyı söylemeye başladım...
"YALNIZLIĞIM DOLDURURKEN İÇİMİ, İZLİYORUM YAVAŞÇA GİDİŞİNİ.
GÖRÜYORUM RÜYANIN BİTİŞİNİ, KARANLIĞIN İÇİNE USULCA SİNİŞİNİ."...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RÜYA
Science Fiction"Bir rüya ne kadar gerçek olabilir?" "Sizi ne kadar kendi içine hapsedip, geri dönüşü olmayan bir çukura sürükleyebilir?" "Sizi içten içe nasıl yok edebilir?" Belki de, asla bitmeyecek olan bu korkunç rüyanın, iki insanı sonsuza dek birbirine bağla...
