RÜYA

[10. BÖLÜM]

        Biraz yalnız başıma yürüdüm. En korktuğum şey başıma gelmişti sonunda. İkimiz de kendi başımıza kalmıştık yine. Ben yanında yokken Aleyna'ya bir şey olsa ne yapardım ben? Geldiğim yoldan geri dönmeyi düşünmüştüm, ama yine yolda onu görebilirdim. Hatta bu sefer kurtulma şansım olmayabilirdi de...

        Ne yapabileceğimi düşündüm. Aleyna'yı nasıl geri bulabileceğimi, nasıl kurtulacağımızı...

        Pek bir şansımız yoktu birbirimizi bulmada. Şimdiye kadar anladığıma göre burası koskoca bir şehirdi. En azından eskiden öyleymiş gibi görünüyordu. Bir tesadüf olması da neredeyse imkansızdı. Biraz oyalandım. Geldiğim yoldan geri dönmeye cesaret edemiyordum. Ama Aleyna'nın orada yalnız olduğunu bildiğim için de içim içimi yiyordu. 

        Karar verdim, geri dönüp Aleyna'yı kurtaracaktım. En azından öyle planlıyordum. İlk başta yavaş adımlarla başladım. Etrafı kolaçan ede ede yürüyordum. Ama bunun bir faydası yoktu kimseye. Bana bile. Zaman kaybıydı işte. Adımlarım git gide hızlandı, sonunda koşar adım yürümeye başladım. O evin bulunduğu caddeye girmiştim. Sessizce yürümeye başladım ve o da ne? Cadde gözümün önünde en az 100 metre uzadı. Ya kafayı yemiştim, ya da bir şeyler dönüyordu burada. 

        Hiçbir şey umrumda değildi artık. Tek isteğim Aleyna'yı bulmaktı. Koşmaya başladım. Ben koştukça, cadde daha da uzuyordu. "Neler oluyor?" diye geçirdim içimden. Cam hala açıktı. Büyük gayretle içeri girdim. 

        Duvarda koskoca harflerle "KOŞ!" yazıyordu. Ama benim geri dönmeye niyetim yoktu. "Aleyna!" diye bağırdım evin üst katında. Ev boş gibiydi. Cevap veren olmadı. "Aleyna!" diye yineledim bağırmamı. Yine cevap yoktu. Tam merdivenlerden aşağı inecektim ki duvardaki yazıya bir şeyler eklendi. "KOŞ! Yoksa daha kötü olacak!". Evde karanlık bir köşeye gizlendim. O sırada feci derecede bir çığlık koptu. Bir insan ses telinden çıkamayacak bir sesti bu. Aleyna'nın sesine de benzemiyordu. Daha sonra o çığlık, kulakları sağır edecek bir çınlamaya bıraktı yerini. Bir şey olmasını bekliyordum. O sırada merdivenlerden  koşarak çıkan ince, uzun boylu, pençe gibi elleri olan, uzun ve pis saçlı, teni bembeyaz bir yaratık göründüdü. Beni görmemesi için dua ediyordum. Maalesef pek fayda etmedi. Bana doğru koşmaya başladı o çirkin bedeniyle. 

        En üst kattaydım, merdivenlerden inme şansım yoktu, çünkü onu atlatamazdım. Camdan atlamak da pek mantıklı gelmiyordu, ne de olsa eve girmek için tırmandığım yerin en az 5 katı yüksekliğindeydi. Fakat başka çare yoktu. O çığlıklar ve kulak çınlamasının arasında gözlerimin etrafı da bulanıklaşmıştı. Cama yöneldim, ve aşağı bakmadan attım kendimi. Yine bir şey vardı bu durumda. Atladığım yükseklikten düşünce bir yerimin kırılmama şansı yoktu neredeyse. Ama benim yere indiğim yükseklik 2-3 metre gibi gelmişti. Hala etraf bulanıktı, düştüğüm yerden kalkıp kaçmaya başladım. 

        O yaratık da ellerini pencerenin çerçevesine koymuş, kafasını çıkartmış beni izliyordu. Lanet olsun ki bağırmaya da devam ediyordu. Ses gerçekten insanı çıldırtabilecek derecede korkunç ve sinir bozucuydu. Cadde düzelmişti, ama hala sesi duyuluyordu o yaratığın. Birkaç cadde ilerledim, nereye gittiğimi bilmeden. Sesten kurtulmuştum, ama Aleyna hala ortalıkta yoktu.

        Koca şehrin ortasında, sanki o duyacakmış gibi "Aleyna, nerdesiiin?!" diye bağırdım tekrar. Sonra bir ses duydum. Uzaklardan gelen bir koşma sesi. Yere basışının yaptığı o tıkırtıyı işittim. Dönüp baktığımda, Aleyna'yı gördüm. Birbirimi bulmuştuk. Ama Aleyna bir şeyden kaçıyor gibiydi. Korkmuş görünüyordu, beti benzi atmıştı. Yanıma geldiğinde "Ne oldu?" dememe fırsat vermeden "Neler yaşadım bir bilsen." dedi. "Neyden kaçıyorsun?!" diye sordum hışımla. "Hiçbir şeyden." dedi. "Sadece çığlığa benzer bir ses duydum da, ondan kaçtım..."

                SELAMLAR HERKESE! ARTIK 4-5 GÜNDE BİR YENİ BÖLÜM ATACAĞIM DA, HABER VEREYİM DEDİM. SİZDEN TEK İSTEĞİM OKUNMA, OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEMENİZ. BÜYÜK BİR KİTLEYE ULAŞMAK DE GÜZEL OLUR TABİİ, EĞER HİKAYEYİ BEĞENDİYSENİZ VE ÖNERİRSENİZ ÇOK MUTLU OLURUM. SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE, HOŞÇAKALIIIN! :D