Kesik

İlk Öpüşme

Sellam arkadaşlar. Yeni bölüm geldi. Yorum atmayı ve oy vermeyi unutmazsanız sevinirim ❣️

Hiç bir şey almadan ellerim boş bir şekilde mağazadan çıktım. Bir adım arkamdan geldiğini hissettiğim Rüzgar da benim kadar sessizdi. Ne de olsa o da benim pot kırmıştı. Harika bir gün geçiriyorduk.
İyi ki arkamdan geliyordu yoksa dediği şeyi her hatırlayışımda kahkaha atmamak için kendimi zor tutarak sırıtıyordum. Irmak bizi yanlız başımıza sadece yarım saat bırakmıştı ve bu süre zarfında kavga etmiş birbirimize laf sokmuş ve potlar kırmıştık. Bu mükemmel yarım saat gerçekten bana çok şey katmıştı.

Örneğin küçük çocuklara  asla güven olmazdı.

Tekrar hatırlayınca kıkırdamadan edemedim ve tam arkamdan gelen öksürük sesi ile kendimi yeniden tutmaya çalıştım.

Artık asansöre vardığımızda yan yana duruyor ve asansörün bulunduğumuz kata gelmesini bekliyorduk. Anlaşılan bugün gerçekten bu avmden hiç bir şey almadan gidecektik. Çünkü Rüzgar'ın pekte bana bakma meraklısı olduğunu düşünmüyordum.

Tekrar sabah ki güzel kadın gelince aklıma tüm keyfim ve gülme isteğim kaçmıştı. Ne vardı ki lafı uzatmak yerine doğru düzgün söyleseydi.
Kendimi biliyordum. İçim içimi yiyecekti öğrenmek için. En iyisi bir daha Rüzgar'a soramayacağım için Irmak'a sormaktı. Böylece bu saçma merakımı gidermiş olurdum.

Gözlerimi kafamı çevirmeden ona bakmaya çalışırken asansörün yansımasında göz göze geldik.
Onun da yüzü benim gibi ifadesizdi. Acaba kafasında hangi düşünceler dolaşıyordu.

Bir kaç saniye geçmemişti ki asansörün kapısının açılması ile bakışmamız kesilmişti.

Kenara çekilerek  inen bir kaç kişiye yer verdikten sonra tamamen boşalan asansöre beraber bindik. İneceğimiz kata basmadan önce birileri geliyor mu diye baktıysam da kimse gelmiyordu. Yani tek kalmıştık.

Asansör inmeye başlarken benim gibi yaslanmış Rüzgar'a istemeden baktım. Gözlerini kapatmış, kafasını duvara yaslamıştı bedeni gibi. Kirli sakalın en çok yakıştığı insan olmalıydı. Ben ne saçmalıyordum.
Allah bilir benim hakkımda ne düşünüyordu. Belki de bir daha benimle dışarı çıkmak istemezdi.

İnsanları kendimden soğutmakta bir numarayım gerçekten. Sıkıntı ile oflarken gereğinden fazla dikkat çekmiş olmalıyım ki gözlerini açıp istifini bozmadan gözlerini bana çevirdi.

Hayır Esin kesinlikle etkilenmiyorsun. Sadece uzun süredir bir erkekle bu kadar çok vakit geçirmedin. Saçma bir heyecan.

Tabii ben bunları kendime sayarken ne ara hareket ettiğini fark etmediğim Rüzgar'ın tüm düşüncelerimi yıkarak bana ulaşıp öpmesi beni iyice savunmasız bırakmıştı.

Karşılık verip vermemek arasında şaşkınlıkla dururken daha fazla put gibi durmanın saçma olduğuna karar vererek karşılık verdim.

Bu kesinlikle çok saçma ama aynı zamanda... çok hoştu. Sanki dudaklarım uzun süredir bu dudakları arıyormuş gibi hasretle hareket ediyordu.