Savcı Hanım

~4.Bölüm~ 🖤 Hikayem🖤

Multi'de Janset ve Nezir var🙈

1.Bölümden Hatırlatma:
Başım zonkluyordu,midem kasılıyordu,en önemlisi çok korkuyordum.Kaç saat orada tek başıma kaldım bilmiyorum.Somunda bana yaklaşan siyahlar içinde 5 adam gördüm.Biri önde dördü arkasında siper olmuş yürüyorlardı.Gördüğüm manzara karşısında gözlerim klcaman açıldı çünkü en öndeki adamı tanıyordum ve bu işte onun bir parmağının olmasını hiç beklemiyordum...

💙

Şaşkınlık öyle tuhaf birşey ki tabir-i caizse öküzün trene baktığı gibi kalıyorsunuz.
Işte bu adamı görmemle bende aynen dondum kaldım.
Bana doğru yaklaşırken onu inceleme fırsatı buldum nedense.Nezir...Adı givi korkutucuydu.Adımları sert ve kendinden emindi.Bakışları ise bir katilden farksızdı.Doğru ya o zaten bir katildi.
Arkasındaki 4 adama durmaları için işaret verdi.O 4 adamdan 1 tanesini tanıyordum çünkü bueaya gelmeme o sebep olmuştu.
Nezie tam önümde durdu.Bana doğru eğildi ve gözlerime derin derin bakmaya başladı.O an sanki zaman durmuş gibi hissettim.Daha sonra bağlı olan ağzımı açtı.Bende durur muyum?Imdat diye bağırmaya başladım.
Beni buraya getiren adam bana doğru tam koşacaktı ki Nezir'in sesiyle olduğu yerde durmak zorunda kaldı.
-Kımıldama Cahit.Istediği kadar bağırsın.
-Ne oluyor be ben neden buradayım?Ben neden kaç saattir bu korkuyu çekiyorum.Kimsin sen?
-Nezir.Öncelikle sakin olmanı öneririm.Aksi takdirde başına geleceklerden ben sorumlu olmam.
Ağlamaya başlamıştım.Normalde kimsenin yanında ağlamaktan hoşlanmazdım çünkü bu bana kendimi güçsüz hissetmeme neden olurdu.
Ağlamayı bırakıp gülmeye başladım.Hatta o kadar güldüm ki karşımdaki 5 kişi bana delirmişim gibi baktı.
-Sakin olayım tabi ben şimdi sende haklısın.Ev oturmasına geldim ya ben sakin olayım.Bana bak hemen çöz beni bırak beni.Aksi takdirde elinden kurtulursam bugünden sonrasıda var...Çünkü ben...
-Savcısın.
O an şaşırmıştım ama daha sonra beninle ilgili herşeyi bildiğini hatırladım.O dosya...O dosyayı şu anda deli gibi sormak istiyordum ama soramazdım.Nevra'yı tehlikeye atamazdım.
Zaten Nezir'le ilk defa yüzyüze geliyorduk.Aslında ben illa bir yerde "Normal" şekilde karşıma çıkar diye düşünüyordum fakat kaçırılırken aklımda ne Nevra vardı ne de Nezir.Hayat zaten hep beklemediklerimizi önümüze sunmaz mıydı?
Ben hakkımda bildiklerini bildiğimi belli etmeden:
-Sen bunu nereden biliyorsun?Hasta mısın sen ya ne oluyor?
-Amacım şu anlık sana zarar vermek değil sadece...
-Amacı bana zarar vermek değilmiş duydunuz mu Cahit Bey?
Bunu söylememle şaşıran Cahit ve yanındaki 3 adam bana baktı.Tabi Nezir'de öyle.
-O yüzden karnıma silah dayandı.O yüzden ellerim kapkalın bir iple bağlı.O yüzden saatlerdir in cin olmayan bir yerdeyim değil mi?Şaka mı yapıyorsun sen ya cidden nerede kamera el sallayacağım hani nerede?
-Yeter kes sesini.
Diyerek bağırdı öfkeyle.Ay ben sanki meraklıydım elin katiliyle konuşmaya.Hem senj kaçırsın hemde kendini savununca azar işit.
-Ben sadece seni görmek istedim.
-Bir insan birini görmek isterse doğal yollarla görür.Silah zoruyla onu çaresiz bırakarak değil.Hem neden beni görmek istedin ki?Ama sana söylüyorum ben buradan illaki kurtulacağım ve eğer buradan sağ çıkarsam bu işin peşini adla bırakmayacağım.
Nezir bir süre sessiz kaldı.Zaten o 4 adam konuşmaya cesaret edemiyordu.Sanki ne varsa bu kadar korkacak?
Uzun süren bu sessizliği Nezir'in çalan telefonu bozdu.
-Efendim Hakan?
...

-Tamam.

Hakan dene şahıs artık Nezir'e ne dediyse sinirlenmiş görünüyordu.Üzerime doğru yavaşça yürüdü ve aynı yavaşlıkta yüzüme doğru eğildi.Konuşsa yüzü yüzüme değecekti.Kalbim birden ritmini değiştirdi.Neler oluyordu?
-Birazdan seni kurtarmaya gelecekler.Umarım bu olaylardan bahsetmezsin.Cahit çöz Janset'i!

Janset...Ismimi birinden duymak ilk defa bana farklı gelmişti.Sonra dedim ki kendime neler saçmalıyorsun kızım?Kendine gel.Karşındaki hem bir katil hem de seni kaçırdı.
Cahit denen kişi ellerimi ve ayaklarımı çözdükten sonra hiç düşünmeden karşımda duran hasta ruhlu herife sert bir tokat attım.O ise hiç şaşırmamış gibi tokat attığım elimi tuttu ve:
-Yeniden görüşeceğiz Hikâyem.
Dedi.
Daha sonra 5'i yanımdan ayrıldı.Söylediği şeyin şokunu yaşarken klişe sesi duydum:
-Kaldır ellerini Polis.!!

= Nezir'den =
Cahit'i Janset'i normal bir şekilde ormana götürmesi için görevlendirmiştim.Ama Cahit fazla abartmış Janset'i korkutmuştu.Özellikle karnına silah yerleştirdiğini duyduğumda ona zarar vermemem için bir sebep kalmamıştı ortada.Janset'i korkutmanın cezasını çekmeliydi.Ben ona 8 yıldır hayatımdan dolayı uzakken kimse ona yaklaşamazdı.
Hakan beni aramıştı ve polislerin birazdan baskın yapacağını haber vermişti.Bende hemen Cahit'e Janset'i çözmesini söylemiştim.Olaylardan bahsetme demiştim ve tahminimce bahsetmeyecekti.
Daha sonra yanından ayrıldık fakat bizim çocuklara beni beklememelerini kendi arabamla döneceğimi söyledim.Onlar giderken ben Janset'i izliyordum.
Polisler sonunda gelmişti.Annesi ve yakın arkadaşı Beste perişan görünüyordu.Direk benim hiçbir zaman sarılamadığım Janset'e sarıldılar.
Polisler etrafa bakındıktan sonra arabaya binip oradan uzaklaştılar.
Ben mi?Tabiki takip ettim.

= Beste'den =
Janset'in yeri hep ayrıydı bende.Bizi birleştiren en önemli nokta ikimizin de tek çocuk olmasıydı.Birlikte tamamlamıştık bu boşluğu.Kardeştik biz...
Janset üniversiteden mezun olduktan sonra beni çok boşlamıştı.Kendinden bile çok sevdiği mesleğini boşlamıştı.Bir derdi vardı ama çözemiyordum.
Onu arıyordum ama ya telefonu kapalı oluyordu yada açmıyordu ama ben asla aramaktan vazgeçmiyordum.
Evine gidiyordum fakat evde olmuyordu.Miraç Teyze de onun için çok  endişeleniyordu.
Hayattaki tek yaşama sebebiydi Janset onun.Onlar birbirine kol kanat germişti.
Yine Janset'e ulaşamadığımız günlerden birini yaşıyorduk.Kaç saattir telefonuna ulaşamıyordu ve en önemlisi eve bir not gelmişti.Notu gören Miraç Teyze beni aramıştı hemen.Yoksa ben yine herşeyden habersiz kalacaktım.
Notun üstünde ise şu yazıyordu:
Daha yeni başlıyoruz = N =
Kim neye başlıyordu tabiki anlamıyorduk.Biri Janset'e şu anda zarar vermeye çalışıyor olabilirdi.
Miraç Teyze bayılma raddesine gelince polisi aramaya karar verdim.
Yaklaşık 2 saat sonra polisler yer tespiti yaptılar ve Janset'i almak üzere yola koyulduk...

= Janset'ten Devam =
Polisin sesini duymamla ellerimi yukarı kaldırdım.Polis'te nereden çıkmıştı şimdi?Az önce Nezir seni kurtaracaklar derken bundan bahsediyordu demek.Kesin o Halan denen şahıs haber vermişti.Yoksa yanımdan gideceği yoktu.Gitmeyecekti...
Polisler etrafta biri var mı diye araken Annem ve Beste hızla bana koşup sarıldılar.
-Annem iyi misin?Ne işin var senin bu ıssız yerde?
-Janset iyi misin?
-Ben...
Diyip ağlamaya başladım.Sinirlerim çok bozuktu ve ben artık bazı şeyleri kaldıramamaya başlamıştım.
-Tamam Pandam bu mevzuyu daha sonra evde konuşuruz.
Diyen Beste idi. Canım Benim...
Eskiden beri bana hep "Pandam" derdi çünkü en sevdiğim hayvan pandaydı.
Polislerle evimizin yolunu tuttuk.Arabadan tam inecekken Memur Bey'in konuşmasıyla ona doğru döndüm.
-Janset Hanım normalde olay yerinde ifade vermeniz gerekiyordu fakat görüyorum ki kötüsünüz.Yarın merkeze gelip ifadenize başvurmamız gerekiyor.
-Prosedürden haberim var Memur Bey.Başımdan geçen bir olay yok fakat yarın merkeze ifade vermeye geleceğim.Iyi geceler.
-Iyi geceler Hanımefendi.
Evimiz site içerisinde 2 katlı bahçeli dublex bir evdi.Sessiz sakin bir site de oturuyorduk.Annem önden kapıyı açmak için hızlı hızlı giderken Beste de koluma girmişti.Ikimizde sessizdik ama eve girince bu sessizliğin bozulacağından adım kadar emindim.
Annem evin kapısını açtı.Tam içeri girecekken gözlerim ağacın arkasındaki gölgeye takıldı.Daha sonra irislerim irislerine kilitli kaldı ve Onu gördüm...

💙
Evet bir bölümün daha sonuna geldik🙈
4 Bölümden en uzun yazdığım bölüm bu oldu.
Peki sizce Janset kimi gördü?
Umarım beğendiniz bir bölüm olmuştur.
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın...
🖤💙