Savcı Hanım

~8.Bölüm~ 🖤 Yakınlaşma🖤

= Nezir 'den =

Janset'in yanına Tunç'u göndermiştim Janset'i bana getirmesi için.Fakat Janset tabiki gelmemişti.
Janset kapalı bir kutu gibiydi.Ne içine alıyordu ne de dışına çıkıyordu.
Aslında Janset'i keşke böyle tanımasaydım.Şimdi bana nasıl tanıdın ki diyeceksiniz.Bunu size şu anda anlatamam.Zamanı gelince Janset'te öğrenecek zaten.Ona artık yalan söylemek onu kandırmak istemiyorum.
Bu olayların içine girerken ona alışmaya başlayacağımı nereden bilebilirdim ki?

Janset bana gelmezse ben Janset'e giderdim.
Adliyeye gittiğimde Janset'i kantinde Arel ile kahve içtiğini gördüm.
Evet Arel ile tanışıyoruz.Çok farklı davalarımız var onunla.O olayları da zamanı geldiğinde öğrenirsiniz.
Ama şunu bölüm Arel ile yıldızımız hiç barışmadı.Janset'e yakın oldukça yıldızımız barışacak gibi de durmuyordu.
Arel'e bir telefon geldi ve masadan kalktı.Arayanı tahmin etmişsinizdir.
Bende hemen Janset'in yanına gittim.Olmak istediğim yere.
Bakalım şimdi bu inatçıyı benimle gelmesi için nasıl ikna edecektim.
Gerekirse zor kullanırdım.Ben Janset'in beni tanımasını istiyordum.Neden bilmiyorum ama içimden böyle geliyordu ve ben iç sesimi bu konuda sonuna kadar dinleyecektim.
Sanırım bu benim Gönül Davam idi.

= Janset'ten =

Karşı karşıya geldiğimizde ne olduğunu anlamamıştım.
Yüzüme o kadar  derin bakıyordu ki  sanki yüzümü ezberlemek istiyor gibi.
Gözlerime o kadar derin bakıyordu ki gözlerim de kaybolmak ister gibi.
Kolumu öyle bir tutuyordu ki sahiplenir gibi.

-Ne işin var senin burada?
Diyebildim sonunda.

-Hadi gidiyoruz.

Pardon gidiyormuymuşuz?Emir veriyor bana birde.Hem rahat bir şekilde adliyeye nasıl giriyordu anlayamamıştım.Katildi sonuçta bu ne rahatlık?

-Gidiyor muyuz?Ben bir yere davet edildiğimi yada birine siz verdiğimi hatırlamıyorum.

-Gitmemiz gerekiyor Janset.Kendi isteğinle gelmezsen zor kullanmak zorunda kalacağım.

-Sen varya hiçbirşey yapamazsın.Şimdi rahat bırak beni.

-Emin misin?
Dedi tek kaşını kaldırarak 🤨 Bende yapıyorum havan kime?

-Son kararım.
Dedim gözlerimi kısarak.
Tam gidiyordum ki birden havalandım.Nezir beni sırtına almıştı.
Evet harika adliyede rezilliğimiz eksikti.

-Nezir indirir misin beni hemen?

-Sana zor kullanırım demiştim.

Ve yürümeye başladı.

Adliyede herkes bizi izliyordu.Hayır kadın kaçırıyorlar burada bu ne rahatlık insan yardım eder yardım çağırır.Film çekiyoruz sanki.Çekirdek,cips,cola ister misiniz? Dememek için zor tuttum kendimi.
Ne kadar çok döksem de beni tabiki indirmemişti.
Arabasının önüne geldiğimiz de ön koltuğa beni bıraktı.Kendi de sürücü koltuğuna geçti ve arabayı çalıştırdı.Tabiki kapıları kitlemeyi unutmamıştı.Bana güven olmazdı yani.

-Ne oluyor ya?Nereye götürüyorsun beni?

-Soru sormak yok.Gidince görürsün.

-Ya çantam,telefonum herşey odamda kaldı.Merak ederler beni gelemem ben seninle geri dönelim lütfen.

-Birşey olmaz.Gidiyoruz bitti.

Sanırım uzak bir yere gidiyorduk.Yol boyunca ne dediysem olmadı. Nezir beni götürmekte kararlıydı.
Kararlı insanları severdim fakat bazıları abartıyordu.Nezir gibi...
En sonunda dağın başında durmuştuk.Evet tan olarak dağ başıydı durduğumuz yer.

-Geldik.Inebilirsiniz Janset Hanım.

Arabadan indim ve Nezir'i takip etmeye başladım.
Cebinden anahtarı çıkardı ve kapıyı açtı.Burası bir dağ eviydi.
Fakat içeriye bayılmıştım.Burada sürekli yaşayan biri yoktu sanırım diye düşünürken Nezir açıklama yaptı:

-Burası benim.Kafa dinlemek için geliyorum genellikle.Kimseyle gelmedim daha önce.Yani sen ilk misafirimsin.

Ee ne yapalım?Madalya mı takmalıyım demek istesem de susmayı tercih ettim.
Buraya çok gelmemesine rağmen ev tertemizdi.Tek kişi için fazla büyüktü.

-Otursana.

Kahverengi deri koltuğu göstermişti.Bende oturmuştum.
Sakin olmaya zorluyordum kendimi.

-Bak benim sorumluluklarım var.Şu anda Beste,annem deliye dönmüştür.Anlıyorsun dimi?Senin gibi başıboş yaşamıyorum hayatı.

-Aramak istediğin biri varsa al arayabilirsin.Ayrıca hayatı başıboş yaşadığımı da nereden çıkarttın?

-Şu anda benimle olduğuna göre?

-Şu anda seninle olmam başıboş olduğum anlamına gelmez.Şu anda seninle olmak istedim ve buradayız.

-Her istediğin het zaman olmaz.Ben zaten kendime de şaşırıyorum.Neden hiç tanımadığım biri ile dağın başındayım ki?

Dedim ve hızla kapıya yürümeye başladım.
Kapı kolunu indirdiğimde kapı açılmadı.Hayır hangi ara kilitlemişti bu kapıyı?

-Açar mısın şu kapıyı?

-Sakin olup inatlaşmaktan vazgeçer misin artık?

Tam aç şu kapıyı diye debelenmeye başlamıştım ki beni tutmaya çalışırken ikimizde kendimizi yerde bulmuştuk.
Ilk defa bu kadar yakındık ve bu yakınlık beni korkutmaya başlamıştı.

💙
Eveet Herkese Selam🙋‍♀️
Bir bölümün daha sonuna geldik🙁
Aslında burada bitirmek değildi niyetim fakat bir sonraki bölüm daha güzel olacağı için olay akışını burada kesmeye karar verdim.
Umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuştur.
Yorum yapmayı ve Oy kullanmayı unutmazsanız çok sevinirim.🥰