Savcı Hanım

~16.Bölüm~🖤Gitmiyorum🖤

Nezirden

Tunç'tan Janset'i bana getirmesini istemiştim yine. Zaten Jansetten her an haberim oluyordu. Onu takip ettiriyordum.

Bunu ne kadar yapmak istemesem de yapmak zorunda bırakılmıştım. Janset'i o adamdan koruma zorundaydım. Hatta kendimden bile.
O adam Janset'i bitirmeden ben o adamı bitirmeliydim.

Artık sona yaklaşıyordum. Güzel günler nefes kadar yakınımızdaydı. Bu olacak olanlardan habersiz kişilerden en masumu ise Jansetti.

Yaptıklarımı duysa beni asla hayatında istemezdi. Gerçi şu anda bile istemiyordu.

Janset'in hayatına aniden girmiştim onun gözünde. Ama bilmiyordu ki bu hikâyeyi 8 yıldır yaşadığımızı.

Bir insan farkedilmek için çabalardı,ben ise farkedilmemek için.

8 yıl boyunca hayalet gibi gezip durdum onun etrafında.
Sırf o beni farketmesin diye amfiden çıkmadığım zamanları bile hatırlıyorum.

Ama bu yaşadıklarımız beni ona,onu bana getirip bir bütün oluşturacaksa ben hepsine razıyım. Çünkü ben onu kendimi ona farkettirmeyecek kadar çok alışkınım.

Hakkımda her gün birilerinden birşeyler öğreniyordu ve ben bunu kontrol edemiyordum.
Herkese yetişmem imkansızdı.

Arel'in Jansetten uzak durması gereken yerde her an dibinde olması beni bitiriyordu.
Birde Janset'in ona karşılık verebilme ihtimalini düşününce gidip herşeyi Rıza'ya anlatmak geliyordu içimden.

Rıza'yı henüz tanımıyorsunuz. Ama size şu kadarını söylemeliyim ki tanıdığınızda keşke tanımasaydım diyip nefret bile edemeyeceğiniz biri. Nefrette bir duygu sonuçta. Duygusuz bir adama nasıl nefret edilebilinir ki?

Arda ile Janset sevgiliyken Arda'yı uyarmıştım. Eğer Arda'yı uyarmasaydım Rıza amacına ulaşır ve Janset şu anda nefes alıyor olmazdı.

Janset bana güvenmiyordu. Haklıydı da. Çünkü ona karşı dürüst değildim.

Bana git dedikçe daha çok üzerine gidecektim. Hayatında beni istemese bile yine hayalet olup onun yanında olmak zorundaydım.

Arda Janset'i hiçbir zaman sevmemişti. Sırf Rıza yüzünden onunla sevgili olmuştu. Rıza istediği için de hayatından çıkıp Janset'e acı çektirmişti. Bu hikâyede kirli olan taraf bizdik,buna bende dahilim. Saf ve beyaz olan kısım ise Jansetti. Ben hem ona bulaşmamak onu kirletmemek için savaş veriyordum hem de ona yaklaşıp onunla aklanmak istiyordum.

Sürekli yanına Tunç'u yolluyordum. Kendim gidemezdim. Rıza her an dibimdeydi.
Fiziksel olmasa da çoğu zaman,ruhuma işlemişti bu durum. Fırsat buldukça ben çıkıyordum karşısına. Hem kendimi ona alıştırmak için hem de onu özlediğim için.

Aldığım bilgiye göre Arel Janset'i kolundan tuttuğu gibi ıssız bir yere götürüyordu. Bende durur muyum,hemen yola düştüm.
Bir ağacın arkasına geçip sessizce dinlemeye başladım.
Duyduklarım ile kendimi tutmam mümkün değildi. Çünkü Arel Efendi yine olsa yaparım gibi cümleler zırvalıyordu.

Tam Janset ona doğru ilerlemişti ki Janset'i arkama alarak Arel'in yüzüne vurmaya ve bağırmaya başlamıştım.
Arel neye uğradığını şaşırsa da bozuntuya vermemişti.
Işin ilginç tarafı karşılık vermiyordu.
O kadar çok vuruyordum ki artık hareket etmiyordu.
Janset bir-iki kere bana seslense de ona hiç cevap vermemiştim.
Sonunda Arel'in önüne geçerek dayanamamış ve bağırmıştı.

-Yeteeer!

Jansetten

O kadar kötü vuruyordu ki başta hiç karışmamaya karar vermiştim. Fakat sonra bir-iki kere bağırdım ve Nezir'den yanıt alamadım. Kendini kaybetmişti. Sonunda dayanamadım ve Arel'in önüne geçip çığlık attım. Ancak bu şekilde kendine gelir diye düşünmüştüm. Öyle de oldu.