Savcı Hanım

~3.Bölüm~ 🖤 Bilinmeyen Sır Perdesi🖤

= Multide Nezir =

Uyku...O kadar güzel bir ilaç ki aldığınızda hiçbir etkisi olmuyor.Düşünmüyorsunuz,masumsunuz,dünya duruyor sanki...Uyuyun.
Gözlerimi açtığımda bir odadaydım.Ama burası ne bir hastaneydi ne de daha önce gördüğüm bir yer.
Çok büyük bir odaydı.2 Tane geniş siyah renkli deri koltuk vardı ve bunlardan birinde ben uzanıyordum.Üzerimde de mavi renkli bir battaniye vardı.Kaç saattir buradaydım?Buraya nasıl gelmiştim bilmiyor ve hatırlamıyordum.
Bu oda da nedense beni rahatsız eden,içimin huzursuz olmasına yol açan birşey vardı.Sanırım perdelerdi çünkü siyah renkte fon perdeler kullanılmıştı ve perdeler kapalıydı.Çok kasvetli bir havası vardı odanın ama inkâr edemem çok hoş kokuyordu.
Gücüm yok gibiydi.Kendimi iyi hissetmiyordum.Bir süre daha etrafı inceledikten sonra uzandığım yerden doğruldum.Tam o sırada içeri 40'lı yaşlarında olduğunu tahmin ettiğim kumral saçları olan,orta boylu,zayıf bir kadın girdi.
Açıkçası şaşırmıştım çünkü bu bayanı daha önce gördüğümü hatırlamıyordum.
-Neredeyim ben sizde kimsiniz?
Kadın bana gülerek:
-Merhaba öncelikle sakin olun.Farkındayım buraya daha önce hiç gelmediniz.Beni de daha önce hiç görmediniz.Öncelikle adım Semra.Nevra Hanım'ın ofisindeki asistanıyım.Burasıda onun ofisi.Yaklaşık 1 saat önce sizi buraya baygın halde getirdi.Görüyorum ki şimdi iyisiniz.
-Evet daha iyi hissediyorum.Nevra Hanım nerede peki?
-Nevra Hanım'ın ufak bir işi vardı.Uyandığınızda onu aramamı söylemişti.İzninizle.
Kadın odadan çıktı ve yaklaşık 10 dakika sonra elinde kocaman bir tepsiyle bulunduğum odaya geri döndü.
-Bunlarda nedir?
-Nevra Hanım sizin için hazırlamamı istedi.Kaç saattir birşey yiyip içmemişsinizdir.Lütfen çekinmeyin.Afiyet olsun.Bu arada Nevra Hanım da yoldaymış birazdan burada olur.
-Peki teşekkür ederim.
Yaklaşık 15-20 dakika sonra Nevra Hanım yanıma geldi ve Semra Hanım'a bizi yalnız bırakmasını rica etti.
-Ah Janset iyisindir umarım.Sen öyle birden bayılınca ne yapacağımı şaşırdım.Elim ayağıma dolaştı ve seni ofisime getirdim.Nasıl hissediyorsun?Eğer kötüysen hastaneye gidebiliriz.Bir sürü doktor arkadaşım var.Emin ellerde olursun ha ne dersin?
-Nevra Hanım öncelikle lütfen sakin olun.Gördüğünüz gibi gayet iyiyim ve abartılacak bir durum yok.Evet benj buraya getirmeniz iyi olmuş.Birde bu halde hastaneyi hiç çekemezdim.
Nevra Hanım birden kollarıyla beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı.Bu hareketi karşısında bir an afallasam da bende aynı şekilde karşılık verdim.
-Teşekkür ederim Nevra Hanım.
-Janset artık böyle sizli bizli konuşmasak diyorum.Hanım falan zaten günlük hayatımın çoğunu kaplıyor bu kelimeler bari sen yapma.
-Peki nasıl istersen Nevra.
Bir süre ikimizde konuşmadık.Sessiz kaldık.Sonra aklıma ben bayılmadan önce konuştuklarımız gelmişti.Sahi o dosya neyin nesiydi?Neden içerisinde ben yer alıyordum?Dayanamadım ve sessizliği bozan ben oldum.
-Nevra bana abiminin cep telefonunda bulduğun dosyadan bahsetmiştin.Neden ben varım o dosya da ?
-Janset bunu bende bilmiyorum inan.Seninle zaten bunun sebebini konuşmak için buluşmak istedim.Sana biraz sert konuştuysam özür dilerim.
-Abinin resmini görebilir miyim?
-Tabiki bekle telefonumu alıp hemen geliyorum.
Nevra resmi açıp bana gösterdi ve ağzım bir O derecesinde açıldı.Resimdeki adam fazla iyiydi.Saçları çok tuhaftı açık kahve mi desem sarı mı desem karar veremiyordum.Resimdeki siyah tişörtünün altından kasları fazlasıyla belli oluyordu.Bir an ona yakın olmak isteği doğdu içime.Ama sonra Janset kendine gel diyerek Nevraya döndüm.
-Abim bu işte.Kabul et fazla iyi.
-Iyi olmasına iyi de Nevra ben abini tanımıyorum.Yani kurcalıyorum ama abine dair bir şey yok çıkmıyor.
-Ben bu işin peşini bırakmayacağım Janset.
Birşey diyemezdim.Haklıydı.Neden bir insan durduk yere birini araştırıp bunu dosyalar ve telefonunda saklar ki?Sebepsiz olamazdı bir sebebi vardı ama neydi?
O sırada telefonumun çalan melodisi beni düşüncelerimden ayırdı.Annem arıyordu.Kaç saattir konuşamamıştık.Merak etmiş olmalıydı.Sahi ya saat kaçtı?
-Efendim Mami?
Anneme genelde Mami diye hitap ederdim.
-Kızım neredesin sen?
Sesi biraz öfkeli çıkıyordu.
-Bir işim var mami hatta bitti sayılır.1 Saate kadar dizinin dibinde olurum.
-Peki tamam zaten eve geldiğinde konuşacağımız şeyler var.
Tam cevap verecektim ki annem telefonu suratıma kapatmıştı.Ne konuşacaktık ki benimle?
-Nevra bu konuyu konuştuğumuza göre ben artık eve gideyim.Annemde merak etmiş zaten.
-Tabi kuzum sen git zaten burada kalsan da çözüm bulamıyoruz.Ama unutma bu konuştuklarımız aramızda kalmalı.Annene,en yakın arkadaşlarına bile anlatmak yok.
-Merak etme Nevra, Avukat-Müvekkil çerçevesi içinde kalacak.
Bana sıkıca sarıldı ve vedalaştıktan sonra evimin yolunu tuttum.Bakalım evde beni neler bekliyordu?
Eve geldiğimde annemin sinirli yüz ifadesiyle karşılaştım.
-Neler oluyor anne?
-Sen neden kaç gündür adliyeye gitmiyorsun?Davaların aksıyor?Ne yapıyorsun kızım sen dışarıda?
Annem işimi bu sıralar çok boşladığımı nereden biliyordu?
-Biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var bunaldım.Hem sen nereden biliyorsun bütün bunları.Ajan mı tuttun peşime😂?
-Beste geldi bugün.Kızın telefonlarını da açmıyormuşsun.E o da haliyle kırılmış sana.Merak etmiş seni.
Evet Beste benim çocukluktan beri arkadaşımdı.Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi fakat Nevra Hanım'ın anlattıklarından sonra herşeyi herkesi çok boşlamıştım.Çok dalgındım.Ben ben olmaktan çıkmıştım,iyi değildim...
-Ararım, gönlünü alırım ben Bestiyemin.Neyse yorgunum yatıyorum ben.Iyi geceler Mami.
Dedikten sonra odama gittim ve uykunun esiri oldum.

= Nevra'dan =
Janset gittikten sonra hemen Tunç'u aradım.Tunç bütün olan biteni biliyordu ve ben Jansetle olan herşeyi her konuşmamızı 2.ses kayıt cihazıma kaydediyordum.Bu kayıt cihazı sadece Janset Hanım'a özeldi.
-Tunç kızı bir görsen...Çok güzel bir kız.Ama biraz saf.Kıza arkadaş canlısı davrandım ve anında yelkenleri suya indirdi,inandı.
-Bence bu kız masum Nevra boşuna uğraşıyorsun.Herşeyi çözmemizi sadece Nezir sağlayabilir anla bunu artık.
-Abimi bilmiyor musun sen?Herşeyi onun istediği kadar bilebilirsin.Hep onun kuralları.Eski abimi o kadar çok özlüyorum ki...
Gözlerim buğulanmıştı.Gözyaşlarım akmamak için direniyordu.Tunç ağladığımı anlasın istemiyordum ve hemen toparlanmaya çalıştım kendimi.Ben güçlü bir kızdım.Herşeyi tek başıma atlatabiliyorsam yine yapacaktım.Yıkılmayacaktım.Üzgünüm sevgili Nezir beni yıkamayacaksın...
-Ben diyeceğimi dedim Nevra.Umarım ben demiştim demek zorunda bırakmazsın beni.
-O kızda birşeyler olduğu çok bariz belli.Senin gibi zeki bir adam nasıl bu kadar kör olabiliyor anlayamıyorum doğrusu?Ben o kızın sakladığı gerçekleri ortaya çıkaracağım.Eğer o gerçekler varsa ve abinke bir işi varsa şu anda bana yalan söylediği için gelecekte onun cehennemi olacağım.Bekleyip göreceğiz Tunç Efendi...ZAMAN...

💙