Dreams of fantasy

Nada 1

Met een koffer, rugzak en mijn hond Sym, kwam ik aan bij de nicht van mijn moeder. Grootouders nichtjes, neefjes, tantes of ooms had ik niet meer. Ik had haar maar een paar keer gezien, maar dat is lang geleden. Mijn moeder vond haar maar een rare vrouw. Ook zei ze dat ze streng was. De vrouw, genaamd Nada, gaf les op een middelbare school. Totdat ze ontslagen werd. De reden? 'Geen idee.' Is wat mijn moeder zei, toen ik er naar vroeg. Ik liep de lange oprit op en belde aan. Een vrouw met knalrood geverfd haar en een paarse badjas aan deed open. 'Lilly, je bent er! En wat ben je groot gewo..' Toen gingen haar ogen naar mijn hond, Sym. "In de brief die ik kreeg stond niet in dat je een hond had?!!"Ik merkte aan haar dat ze het niet prettig vond, dus zei ik:'Sym is een  hele lieve hond. Echt, hij doet geen mens kwaad.' 

'Dat zal wel, maar ik wil dat beest niet in huis hebben. Hij slaapt maar in de garage.'In mijn hoofd antwoordde ik al terug, maar de woorden kwamen er niet uit. Ik durf haar niet tegen te spreken. Dus antwoord ik met: 'Oké.' 

Nadat we Sym naar de garage hadden gebracht, liepen we het grote huis in. Ondertussen vroeg ik me af hoe Nada aan het geld kwam. Aangezien ze geen man heeft, alleen woont en niet werkt. We liepen omhoog de trap naar boven en nog een. Na drie trappen kwamen we aan op de zolder van het huis dat vol stond met dozen. 'Ik weet dat het er niet uitziet, maar dit is jouw kamer,pak maar uit. We eten om zes uur stipt.' 'En ze verliet de kamer. Meent ze dit? Uit de tientallen kamers die er zijn, krijg ik de zolder die vol staat met dozen? Ik moet er maar het beste van maken, dacht ik bij mezelf. Vanuit het raam kon ik  de garage zien. In elkaar gekrompen en slapend, zag ik mijn hond liggend op een paar oude kranten. Van zijn hondenmand was niet veel meer van over....na de  alles verwoestende brand. Ik opende mijn koffer en wilde mijn kleding in de kast leggen, toen ik zag dat de kast al bewoond was door spinnen. Snel sloot ik de kast en besloot het in mijn koffer te laten. Ik verliet mijn nieuwe kamer, om het huis te ontdekken. Toen ik een verdieping naar beneden liep, hoorde ik Nada met iemand praten. 'Ik was helemaal vergeten dat ze vandaag zou komen. Ja, haar ouders zijn omgekomen in het vuur en nu zit ik met haar en haar hond opgescheept.

"Hoe moet ik nou mijn zaakjes op orde houden, zonder dat ze het doorheeft?" Natuurlijk komt ze daar niet achter, ik heb haar naar een andere school gestuurd. Niet hier in het dorp. En ik zeg gewoon dat ze niet zonder mij het dorp in mag. Dan komt ze niet in gesprek met de mensen en komt ze er dus niet achter.' 

Geschrokken bleef ik een paar minuten stil staan, totdat ze de telefoon ophing. Voorzichtig liep ik naar beneden de tuin in naar mijn hond. Ik deed de garagedeur dicht, maar niet zacht genoeg. Sym werd wakker en begon te blaffen. Ik hield mijn hand op zijn mond en hoorde Nada al schreeuwen. 'Lilly waar ben je?! Zeg dat het beest zijn zich koest moet houden!' Even later hoorde ik de tuindeur open en dicht gaan. Voetstappen kwamen mijn kant op en de garagedeur ging open. 'Wat zit jij hier? Je kleding zit helemaal onder het hondenhaar. Kom mee naar binnen.' ' Sym heeft het koud, ik wilde hem aaien.' 'Dat zal wel. Ik wil dat je mee naar binnen komt Lilly. Straks wordt je nog ziek. Bovendien, moeten we praten.'

Met een naar gevoel liep ik achter de vrouw aan die nog steeds in haar badjas liep. 'Ga zitten.' De vrouw keek mij aan en begon over mijn ouders. 'Het is vast zwaar voor je dat ze er niet meer zijn, Ik ik weet er alles van. Je bent niet de enige die een dierbare  verloren heeft. Acht jaar geleden is mijn man vermoord. Hoe dat is gekomen, dat kan ik je niet vertellen. Maar, ik hoop dat je je hier veilig en thuis gaat voelen.' ' Ze keek me aan en lachte naar me. Maar ik zag meteen dat het een neppe lach was. Ik lachte terug en vroeg of het eten al klaar was. 'Bijna, dek de tafel maar alvast. We eten Pasta'.Ik liep naar de keuken toe en wilde een kastje open doen. 'Niet die! Daar zitten geen borden of bestek in. Hier ligt het.' Ze leek geschrokken alsof, wat daar in dat kastje lag, ik niet mocht zien. Ik legde een tafelkleed, borden en het bestek op tafel. 10 minuten lang zijden zeiden we geen woord. 'ik heb trouwens de bank gebeld over het geld van je ouders en de spullen die er nog zijn'.omdat je nog geen 18 bent mag je er nog niet bij, ik bewaar het voor je tijdelijk.' Ik knikte en wilde de tafel afruimen. 'Ik doe het wel, ga jij maar de hond uitlaten, voordat hij het in mijn garage doet.'