Dreams of fantasy

De Duikers 12

Met alle energie die in mij zat zwom ik zo snel als ik kon met Nicky door de poort. De poort die ons leidde naar een andere wereld en ons thuis. De wereld die geheim had moeten blijven. 'Duikers ze hebben ons gezien!' riep ik tegen een groepje mensen dieren elfjes en trollen die verderop stonden te praten. Mijn vriend Jack rende op mij af en zei: 'We moeten ze halen. Als ze het aan de buitenwereld doorvertellen is deze wereld in gevaar.' 'Dat kun je niet maken Jack, er waren kinderen bij!' Hij keek me aan en zei: 'We hebben geen keuze, Lilly. Bovendien is het misschien maar voor tijdelijk. En als we hen laten gaan en ze vertellen het door...Geloof me, Lilly. Ik wil dit ook niet, maar we hebben geen keuze.' Met tranen in mijn ogen keek ik hem aan en knikte met de gedachte of de duikers ooit terug konden gaan naar hun familie en vrienden.
Jack en ik zwommen samen door de poort die leidde naar de zee. Het leek ons beter om met z'n tweeën te gaan, misschien waren de duikers bang. Toen we door de poort heen waren zagen we niemand. Geen duikers te bekennen. Waarschijnlijk waren ze al naar de oppervlakte gezwommen.

We zwommen snel omhoog en zagen dat de duikers nog op het strand waren. Het was waarschijnlijk een gezin we zagen een man een vrouw en twee kinderen, een jongen en een meisje. Waarschijnlijk een tweeling. Onopvallend zwommen we het water uit en liepen naar ze toe. De vrouw schreeuwde en wees.
'Dat meisje. Dat is een van die twee die door die enge poort heen zwom.' Ze lieten hun duikers spullen vallen en renden weg.
'Wacht!' riep ik. 'Jullie hoeven niet bang te zijn, we doen jullie niks.' De man van het gezin stopte en riep: 'Hoe kan dit? Hoe zijn jullie door die poort gekomen? Dat is in theorie onmogelijk!'
'Als jullie iets dichterbij kommen leggen we jullie alles uit van begin af aan.'
'Waarom zouden jullie dat doen en hoe weten we of we jullie kunnen vertrouwen?' riep de vrouw.

'Omdat onze wereld geheim is en moet blijven. Niemand van buitenaf mag weten dat het bestaat en we willen dat jullie het daarom aan niemand doorvertellen. De mensen kwamen dichterbij en na dat we het hele verhaal verteld hadden vroegen de kinderen of ze de wereld mochten zien.
'Dat mag als jullie maar geen foto's gaan maken,' antwoorde ik. De man knikte en zei: 'Dat beloven we. Samen met het gezin zwommen we een stukje door de zee naar de poort.

Toen we er doorheen waren konden ze hun ogen niet geloven.
'Wat is het hier prachtig en wat veel dieren,' zei de vrouw. De kinderen keken met open mond en stralende ogen in het rond. De vader van het gezin dacht volgens mij dat hij nog lag te dromen. Ondertussen kwamen er een paar elfen en trollen op ons af om te vragen of de mensen beloofd hadden om niks door te vertellen.
'Ze hebben het ons beloofd,' antwoorde ik. Alexs de engel vloog met een angstige blik naar ons toe.

'Dit is ongelofelijk. Hij kan vliegen!' riep de vader.
'Lilly en Jack, ik moet jullie even spreken,' zei hij. We lieten het gezin bij de elfen en trollen achter.
'Wat is er Alexs? Gaat het over het gezin?' vroeg Jack.
'Ja, het gaat inderdaad over het gezin. Ik denk dat het beter is als we de geheugenwisspray op ze gebruiken.
'Ze zeggen wel dat ze het niet door vertellen, maar ik vertrouw die mensen niet.' Geschrokken keek ik hem aan. 

'Maar Alexs, kunnen we dat wel doen?' zei Jack. 'Die spray is toch nog niet goed genoeg ontwikkeld. De vorige keer dat we hem hadden getest is die arme Pieter zijn geheugen totaal kwijt geraakt. Hij wist niet eens meer wie hij was en wie zijn ouders waren.'
'Uiteindelijk heeft hij na een paar maanden zijn geheugen weer terug gekregen. Ik heb het jullie nog niet verteld, maar dit is 35 jaar gelegen ook gebeurd, het was dramatisch. Ik was er zelf niet bij, maar mij werd verteld dat een groepje studenten de wereld hadden ontdekt. In die tijd hadden we helemaal geen geheugenspray. De mensen in die wereld wisten hiervan en kwamen hier naar toe. We hebben er drie om het leven moeten brengen, omdat ze dieren wilden meenemen naar hun eigen wereld.'
'Nadat je ons dit hebt verteld moet ik zeggen dat je gelijk hebt. We kunnen niet nog een keer de fout in gaan. Haal die spray maar,' zei ik.

Er komen nog veel meer hoofdstukken aan! Wil je ze lezen? Volg mij

Bij 25 volgers het volgende hoofdstuk 

Ik ontvang graag feedback 

Zie je een fout? Meld me het