Dreams of fantasy

Het kastje 2

Voorzichtig opende ik het kastje, ik schrok van de inhoud. Vanmiddag dacht ik er over na, of ik echt weg moest gaan van deze plek en Nada. Maar, nu wist ik het zeker, deze vrouw is echt gestoord en misschien had Roos gewoon gelijk. Ik woon bij een moordenares in huis. Het kastje zat vol met sigaretten, drugs en pistolen en ik liep naar de telefoon en belde 112. Ik vertelde het hele verhaal, ook over Sym dat ze hem had vrijgelaten. De politie vertelde dat ze onderweg waren en binnen tien minuten hier waren. Ik hoorde dat er een auto stopte en liet de politie binnen. Ze onderzochten de drugs. Een vrouw ondervroeg mij en ik vertelde het hele verhaal nogmaals. Na een uur zei ze dat ik mee moest naar het politiebureau en dat ze een ander huis voor mij gingen zoeken. Drie agenten bleven in het huis om verdere onderzoeken te doen en wachtten totdat Nada terug thuis kwam om haar aan te houden.

Samen met Sym en de vrouw ging ik naar het politiebureau. Ik moest wachten in een kamertje. De vrouw was met iemand aan het overleggen. Toen ze terug kwam zei ze, 'vind je het oké om tijdelijk in een weeshuis te gaan wonen? Totdat iemand jou komt adopteren?' Ik knikte en de vrouw belde meteen het weeshuis op. 'Er is nog een kamer vrij. Je kunt er vanavond terecht. Mijn collega gaat morgen naar het huis van Nada, om daar samen met jou je spullen op te halen. Na drie uur op het politiebureau te zijn geweest en verschillende mensen gesproken hebben, ging ik samen met een politievrouw naar het weeshuis. Het was niet lang rijden en gelukkig lag het ook niet ver van school. De vrouw belde aan en een vrouw rond de vijftig deed open. Ze verwelkomde me en zei, 'leuke hond heb je.' 'Bedankt.' Antwoordde ik. Fijn dat hij mee mocht. De vrouw gaf een rondleiding. Hierna bracht ze me naar een kamer waar twee stapelbedden stonden. 'Je slaapt met nog drie andere meisjes op deze kamer. Maak je bed maar op. Over tien minuten gaan we eten.'

Toen het etenstijd was, liep ik naar de eetzaal. Onderweg zag ik iemand die verdacht op Kim leek. Ik tikte op haar schouder. Het meisje draaide zich om en keek me verbaasd aan. 'Lilly wat doe jij hier?' 'Nada is opgepakt. Ik had de politie gebeld, nadat ik sigaretten, drugs en pistolen vond in haar kastje.' 'Dat meen je niet?!' 'Jawel, en Roos is toch niet zo gek als je dacht. Ze vertelde me gisteren nog dat Nada haar broer heeft vermoord.' Geschrokken bleef Kim staan. 'Dus het is waar. Niemand wilde haar geloven maar, ze had gewoon gelijk.' Ik knikte en samen gingen we aan een tafel zitten. Ze vertelde me hoe ze hier terecht was gekomen. Over haar ouders, dat ze beiden spionnen waren. En vermoord waren door de vijand. 'Ze hadden tenminste een gaaf beroep en hielpen de wereld en de mensen.' zei ik om haar wat op te vrolijken. 'Maar ben je niet bang dat ze jou zoeken en ook vermoorden?' 'Niet echt, ze weten niet eens dat ik besta.' Na het eten liepen we naar buiten om een groepsfoto te maken, voor in de krant. Je kon aangeven of je je naam et cetera, erbij wilde hebben. Kim gaf aan dat ze dat niet wilde. In verband met haar veiligheid. Rond half zeven liepen we naar buiten om Sym uit te laten. Ik vertelde aan haar over Jack en dat hij in het bos woont.

'Wil hij niet in een weeshuis wonen? Dan heeft hij tenminste een dak boven zijn hoofd.' 'Geen idee eigenlijk, ik heb het hem nog niet gevraagd. Hoewel het kan ook zijn, dat hij zestien is of ouder, dan mag je niet meer in dit weeshuis wonen en dan moet je naar die buiten de stad zei Kim.Dat schijnt niet zo prettig te zijn en je hebt veel verpli..' 'Oh wacht even wat?! Ik word over drie maanden al zestien! Dus ik moet over drie maanden al weg.' Antwoordde ik. Met een somber gezicht keek Kim mij aan. 'Heb ik eindelijk een vriendin, is het voor drie maanden.' Ik verbrak de stilte en zei 'zullen we Jack gaan opzoeken, om met hem te praten?' 'Ja, is goed.' Antwoordde Kim en we liepen samen weer naar binnen. Toen we terug liepen kwamen we bij de ingang van het tehuis Pim tegen, een jongen van een jaar of zeven. Hij was aan het huilen we vroegen hem wat er was. 'Ik word geadopteerd' zei hij 'maar waarom huil je dan dat is toch leuk, je krijgt ouders en een huis Pim,' Antwoordde Kim. 'Ja het is wel leuk maar ik ga mijn vrienden zo missen.' 'Je kan contact houden, ze brieven sturen en af en toe langskomen hier' zei ik om hem te troosten. 'Maar dan zie ik ze niet meer elke dag' zei hij somber. 'Maar je krijgt ouders en een huis Pim, geloof me je gaat het fijn vinden.'

Toen we bij de kamer waren was het inmiddels al half acht. Toevallig was ik in de kamer van Kim ingedeeld. We liepen de kamer binnen en zagen dat de twee andere meisjes een spelletje deden. 'Hey, ben jij die nieuwe? Lilly was het toch?' 'Dat klopt en dit is mijn hond, Sym.' 'Awh, wat schattig.' Antwoordde het andere meisje. 'Ik heb ook een hond. Hij loopt momenteel door het tehuis, ik zoek hem wel even, dan kunnen Sym en Beer met elkaar kennis maken.' Toen het meisje terug was sprong Sym vol enthousiasme rond, ze speelden met elkaar en het was fijn om Sym weer blij te zien.