Dreams of fantasy

De vuurtoren 6

BIJ 13 STERREN EN 5 LEZERS OP DIT DEEL NIEUW HOOFDSTUK!!!!!!!!!!!!

Nadat we het heerlijke eten op hadden, besloten we een strandwandeling te maken. Na tien minuten riep Jack opeens: 'Kijk, daar verderop zwemmen dolfijnen!' Hij deed zijn kleding en schoenen uit en liep voorzichtig zonder de dolfijnen af te schrikken, de zee in. Sym rende enthousiast achter hem aan. 'Kom je ook, Lilly? Zo koud is het water niet hoor.' Moest ik hem vertellen dat ik het water niet in durf en niet kan zwemmen? Jack zwom achter de dolfijnen aan, maar ik bleef op het strand staan.'Waar wacht je nog op?! Kom, het water is echt niet zo koud als je denkt!' Ik aarzelde, maar liep voorzichtig het water in. Zo moeilijk kan zwemmen toch niet zijn? Ik was bijna onder water toen er opeens een dolfijn op me af zwom. Ik pakte zijn bovenvin en hij zwom richting de andere dolfijnen, Jack en Sym. Het was geweldig om met dolfijnen mee te zwemmen en ondertussen zonsondergang mee te maken.

Toen het tien uur was, besloten we te gaan slapen. De volgende ochtend moesten we immers vroeg op. Om zeven uur schrok ik wakker. Ik had gedroomd dat we naar een vuurtoren liepen en Jack van de rots afviel. Nu ik dat weet, moet ik dat ook voorkomen. Maar aangezien ik droomde over een vuurtoren, moesten we wel naar die vuurtoren gaan.Mischien is daar de poort wel. Toen we de volgende ochtend wakker werden, haalden we de tent weer uit elkaar en vertrokken we weer. We liepen kilometers. Ik was uitgeput. Maar, als we nu stopten, konden we  straks niet meer verder. De tong van Sym hing uit zijn mond. Maar Jack leek nergens last van te hebben. 'Nog een klein stukje, Lilly, houd nog even vol.' zei hij tegen me. Na kilometers lopen, zagen we in de verte licht branden. 'Volgens mij is dat de vuurtoren waar je over had.' We liepen er naar toe. Alles was precies hetzelfde zoals in mijn droom. 'Kom niet te dicht bij de rotsen.' zei ik en wilde Sym aan de riem doen, maar hij rende weg. 'Sym! Blijf hier! Sym!' We renden achter Sym aan. Sym rende richting de vuurtoren die vlakbij de afgrond stond.

'Pas op Jack! Kijk uit dat je niet uitgl..' Het was te laat, Jack viel naar beneden. Paar secondes later, hoorde ik een plons. Gelukkig, hij was in ieder geval niet op de rotsen gevallen. Voorzichtig keek ik in het water. Maar tot mijn schrik zag ik Jack niet en het water was erg wild. Ik liet al mijn spullen achter en rende samen met Sym, zo snel als we konden, naar beneden. Ondertussen schoot het me te binnen dat ik een ambulance had moeten bellen. Maar ik had geen idee of Jack het zou redden als ik nu terugging om een ambulance te bellen, in plaats van hem zelf te redden. Op gevaar voor eigen leven, rende ik het water in. Ik was even vergeten dat ik niet kon zwemmen. Maar toch lukte het me. Ik zwom naar de plek waar ik de plons had gehoord. Het ging erg lastig aangezien de zee wild was en mij steeds mee onder wilden sleuren. Toen ik zag dat er een hoge golf aankwam, sprong ik boven op Sym. En nam hem mee onder water. Als ik dat niet gedaan had, dan waren we tegen de rotsen aan geknald. Het water was gelukkig helder, waardoor ik een eindje verderop Jack zag. Hij zat vast met zijn been tussen de rotsen. Ik probeerde met al mijn kracht de rotsen aan de kant te duwen. Zodat zijn been vrij kwam, maar het was te zwaar. Ik wilde naar boven zwemmen om adem te happen. En opnieuw proberen. Maar op dat moment zwommen twee mensen naast me. Tenminste, dat dacht ik. Totdat ik zag dat ze een staart hadden. Het waren geen mensen, maar zeemeerminnen. Een man en een vrouw. Ze hielpen me. Samen tilden we de steen op en zwommen met Jack weer naar boven.

Vind je dit verhaal leuk? Druk op de ster! Dat vind ik dan weer leuk.

Graag ontvangen ik feedback als er iets nie klopt met spelling of " etc zeg het me maar.