Χ

265 36 3
                                    

"Βρήκες τίποτα?" ρώτησα τον Felix.

"Τα ίδια γράφει."

Ήταν Παρασκευή, το σχολικό ωράριο είχε τελειώσει. Εγώ, ο Felix και ο Minho βρισκόμασταν στην βιβλιοθήκη του σχολείου και ψάχναμε περισσότερες πληροφορίες για τα όνειρα μου. Όσα βιβλία και αν βρήκαμε γράφουν τις ίδιες πληροφορίες. Συγκεκριμένα γράφουν για τον μύθο που μου είχε το πει ο Jisung. Δεν βρήκαμε κανένα βιβλίο για τον μύθο που μου έλεγε η μαμά μου. Στήριξα το βάρος μου σε μια βιβλιοθήκη και ξεφύσηξα.

"Αυτό που ψάχνεις δεν είναι εδώ. Πάμε να φύγουμε, τα παιδιά μας περιμένουν στο γήπεδο." γκρινιάξε ο Minho.

Αφού βάλαμε τα βιβλία στην θέση τους συναντήσαμε την υπόλοιπη παρέα στο γήπεδο για άλλο ένα παιχνίδι μπάσκετ.

"Λοιπόν, πώς πήγε η αναζήτηση?"

"Άδικα ψάχναμε, δεν υπήρχε τίποτα καινούριο." αποκρίθηκα στον Jisung.

Χωριστήκαμε σε ομάδες και το παιχνίδι άρχισε. Το γήπεδο δεν ήταν τελείως άδειο όπως την προηγούμενη φορά, στις κερκίδες καθόταν μια παρέα από 3 κορίτσια. Μιλούσαν μεταξύ τους, γελούσαν και πού και πού μας έβλεπαν που παίζαμε. Μετά από ώρα η σιδερένια πόρτα του γηπέδου άνοιξε φανερώνοντας μια κοπέλα στην ίδια ηλικία με τον Woojin. Με μια δεύτερη ματιά κατάλαβα ότι ήταν η Yena. Ο κακομοίρης ο Woojin έφαγε την μπάλα στα μούτρα αφού δεν πρόσεξε ότι ο Minho του έδωσε πάσα. Ήταν απασχολημένος κοιτώντας την κοπέλα του. Όλοι γελάσαμε, το ίδιο έκαναν και τα κορίτσια με εξαίρεση την Yena η οποία έτρεξε πλάι του να δει αν είναι καλά. Η μπάλα κυλήσε μέχρι τις κερκίδες, ένα από τα κορίτσια είχε την καλοσύνη να την πιάσει και να την φέρει σε εμάς. Έδωσε την μπάλα στον Chan ο οποίος απάντησε με ένα μικρό χαμόγελο λέγοντας ευχαριστώ. Εκείνη είπε παρακαλώ και με ένα γλυκό χαμόγελο πήρε την Yena και πήγε πίσω στις κερκίδες. Όσο παίζαμε τα κορίτσια μας κοίταζαν συνεχώς.

"Chan η κοπέλα που σου έδωσε την μπάλα πριν δεν έχει πάρει τα μάτια της από πάνω σου!" είπε γελώντας ο Seungmin.

"Είναι πολύ γλυκιά αλλά όχι ο τύπος μου."

"Άστα αυτά σε είδα πως την κοιτάς!" κάρφωσε ο Changbin τον δεύτερο μεγαλύτερο.

Οι μικρότεροι άρχισαν να τραγουδάνε το I Like You των Day6, οι υπόλοιποι γελούσαμε και ο Chan έκανε αγώνα να μας κάνει να σωπάσουμε.

"Τουλάχιστον εμένα με κοιτάνε τα κορίτσια, δεν είμαι σαν εσάς!"

"Θέλεις να ανταγωνιστούμε?" τον ρώτησα ύπουλα.

Καληνύχτα || H.H.J || Ολοκληρωμένοحيث تعيش القصص. اكتشف الآن