Teenage Heartbreak </3 [UPDATED]

Chapter 9

Samantha's POV 

Okay. Hello Monday. -_______________- Nakakabanas naman oh. Kulang pa tulog ko. Agawin ba naman kasi ang restday ko. Tsss. >_< 

"Good Morning.:D" may biglang sumulpot sa tabi ko. Yung kumag na umagaw ng araw ng pahinga ko. >.< 

"Kumaen ka na?" di ako sumagot. Wala ako sa mood. Tinignan ko lang siya. Tinging nakakamatay. 

"Ayy bad mood siya. Okay then, here's something that can brighten up your day. ;)" *wink* Ayy, anak ng! Di makuha sa tingin? Grrrrrrrrr. >_< 

"Manok ba nanay mo?" i stared at him for quite a long time. Ngiting-ngiti pa rin siya. Slow brains talaga. 

"Baket?" sige na nga. Nang matahimik na. 

"Kasi, nanganak siya ng chix na katulad mo! BOOM! :D" wow ha. Tuwang-tuwa pa siya. Natawa tuloy ako. Natawa ako hindi dahil sa kinilig ako. Natawa ako kasi ang korni nya. 

"Ikaw? Mais ka ba :)" wala lang. Naisip ko lang. x) 

"Yiiiieee. Bakit? Kasi SWEET corn ako?" kinilig naman ang mokong. HAHA. x) 

"Hindi. Ang korni mo kasi!" napakamot siya ng ulo. Tss. Sige na nga. Nasa mood na ako. Nakakaloko talaga kabaliwan nitong mokong na 'to. 

Nauna ako maglakad sa kanya. Baka kasi mapagkamalan na boyfriend ko siya at makalikha na naman ang mga malisyosong isip ng mga tao dito ng kanilang bagong obra maestra. Kaso, sinundan niya ako eh. Sinabayan pa ako sa paglalakad. Ayoko naman siya sitahin, baka lalong maging assuming. 

"Where are you going?" andaming tanong. Parang batang ngayon lang namulat sa mundo. Shiiz.

"Sa locker room. Baket?" 

"Samahan na kita. :D" he gave me that smile again. Ngayon ko lang napagtanto, may pagkachildish pala siya. Di kasi yun halata nung yabang pa pinapairal niya. It's kinda cute though. 

"Matanong kita, may bago ka bang panata na maging buntot ko?" nakakairita. Ayoko kasi ng parang may bodyguard na kasa-kasama.

"Sort of. Ayoko lang kasing nawawala ka sa paningin ko. Kaya susundan kita kahit san." yung totoo, ano ako bata? :3 

"Talaga? Kahit saan?" trip ko siya eh. Bakit ba? Walang basagan ng trip! x) 

"Oo naman! Kahit saan!" pfftt. Lahat naman kayong lalaki ganyan ang sinasabe. 

"Kahit sa impyerno?" tignan nga natin tapang mo. 

"I'll go anywhere, to the ends of the world or even in hell. Just as long as I'm with you." he draw his face near mine ang whispered. Taii. Bakit ba ang hilig mong bumulong?! Kinikilig ako! Waaaaaa! Oo, kinikilig nga ako. Masama 'to. >.< 

"Baliw! Sa langit ako pupunta, sa langit! Hindi sa impyerno noh." wala na akong masabi, nakatigil na pala kami sa gitna ng daan. Nagba-blush ata ako. Taii. >.< 

"Mali, di ba sa locker room :)?" eeeeeeeeeeee. Naman eh. Wag ka na ngumiti ng ganyan! Mahabaging langit! Why o why? Nahalata na yata niyang kinikilig ako.

Di na ako umimik. Di ko siya tinitignan. Wala akong maiharap na mukha. Pakiramdam ko, pulang-pula pa rin ako. Bayuuuun. -____- Aisht. Nakarating kami sa locker room ng walang usap-usap. Bahala na nga. Pagbukas ko ng locker, merong letter. Ano to? Secret Admirer lang ang peg? Binasa ko. Kilala ko na kung sinong sumulat. 

Dear Babyboo ♥ 

          I know I've done you wrong. I know it seems impossible to make things right. But please, give me another chance. Nagsisisi ako at pinagpalit kita sa isang babae na wala pa sa kalingkingan mo. Let's talk. Please? Meet me up this afternoon in the rooftop after class. Thank you. ILOVEYOU. 

                                                                                                                                              Babybash ♥

Babyboo. Isang tao lang tumatawag sakin ng ganto, si Eugene. Ang ex kong impakto. >.< 

Natulala ako sa nabasa ko. Anong gagawin ko? Bakit bumilis ang tibok ng puso ko? Bakit parang natuwa ako sa sinabi nya? Mahal ko pa ba siya? Maniniwala ba ako sa kanya? Hindi ko alam... 

_ _ _ 

READ, VOTE, COMMENT and FAN :D 

THANKS! :)))