Teşekkür Ederim •bxb•

"Her şeyin sonu vardır" 28 (Final)

Uğur, Doğan'nın odasında düşmüş olduğu yerde hala duruyor ve Doğan'ı bekliyordu. Doğan, Mete'yi odadan çıkarmış bir şeyler ile ilgilenmesi için uğraşıyordu. Ama abisini utandırmadan da durmuyordu.
"Abi, hani erkekle erkek sevgili olmazdı?"
"Ben olmaz demedim ki?"
"Doğru demedin?"
Dedikten sonra gülerek abisine bakıyordu.
"Abicim hadi sen bizim resmimizi çiz. Hadi Uğur abini de çiz. Hadi dur sen burda."
Mete tamam anlamında kafasını salladıktan sonra Doğan kendi odasına yavaş yavaş adım attı. Uğur'u hala düştüğü yerde gördü. Daha sonra kapıyı kapatıp içeri girdi, Uğur hemen ayağa kalkıp gencin karşısına geçti. İkisi de konuşmak istiyordu, Doğan kafasını eğik tutuyordu. Adı seslenilmesi ile bakışlarını Uğur'a çevirdi. İkisinin de kalbinin hızı normal değildi.
"Doğan?"
"Efendim."
"Ya yeter artık söylüyorum, ben sana aşık oldum. Erkeklerden hoşlanacağımı hiç düşünmüyordum ama sana aşık oldum."
Gencin elini tutup kalbine götürdü.
"Bu seni görünce hızlanmaya, kasılmaya başlıyor. Şu an ne kadar hızlı attığına bakar mısın?"
Doğan elinin altında hızlı atan kalbi hissettikçe gülüyordu.
"O seninle sarıldığımız ilk gün başladı bütün bunlar. Başta korkuyordum, sana aşık olmaktan korkuyordum. Çünkü zaten benim hiçbir şeyi beğenmeyen bir ailem varken, daha çok beni sevmezler diye düşünüyordum. Ama artık umrumda değil anlıyor musun? Ben sadece seninle olmak istiyorum. Çünkü sana deli gibi aşığım ben be."
Sözünü bitirdikten sonra derin bir nefes aldı. İçini boşaltmış gibiydi.
"Oh be sonunda. Rahatladım."
"Sen kardeşimi kurtardığın gün benim sana olan hayranlığım başladı. Başta hissettiğim şeylerin sadece sana hayran olduğum için olduğunu sandım, ama bu aşktan başka bir şey değildi. Kapüşonunu indirirken bile ne kadar heyecanlandığımı bilsen, şaşırır kalırsın. O gün seni o kadar çok öpmek istedim ki."
Uğur gülümseyerek karşısındaki gençten gözlerini ayırmıyordu. Hissettiği aşkın bir karşılığı olabileceğini düşünmüyordu. Ama şu an kendisine duyulan aşktan bahsediliyordu.
"Şimdi sorayım mı bilmiyorum. Yani ben daha önce bir erkeğe çıkma teklifi etmedim ama, ya işte yani benim sevgilim olur musun?"
Doğan içten bir şekilde gülerek cevap verdi.
"Evet."
"Lütfen sana cidden çok-
Evet dedin değil mi?"
O kadar çok hayır der diye korkuyordu ki, söylediğine emin bile olamamıştı.
"Evet, evet dedim. Yani sevgilin olurum."
Uğur sırıtarak bakıyordu.
"Yani sen şimdi sevgilimsin."
Doğan utanarak cevap verdi.
"Hıhı"
"Cidden şu an sevgiliyiz yani."
"Evet."
"Cidden normal sevgili gibi sevgiliyiz."
"Evet."
Doğan sıkılmış bir şekilde demişti bunu.
"Yani bir erkekle kız gibi-"
"Evet Uğur evet, gerçekten sevgili olduk. Sevgiliyiz. Dur bi dakika, söyleyince bir değişik oldum. Gerçekten gerçek anlamda sevgili mi olduk yani."
"Evet."
"Normal aşık insanların sevgili olması gibi?"
"Başka türlü sevgililik mi var?"
"Ne bileyim, şu an sevgilimsin yani. Ya rüyadaysak"
"İkimiz aynı rüyayı göremeyiz herhalde."
"Doğru."
İkisi de birbirlerini salak salak bakarak gülmeye başladı.

"Şimdi sen benim sevgilimsen seni istediğim zaman öpebilir miyim?"
"Ne bileyim öp."
İkisi de hala birbirlerine gülerek ama tam bir salak gibi bakıyorlardı.
"Şimdi o zaman uzun zamandır yapmak istediğim bir şeyi yapabilir miyim?"
Doğan gülerek ve utanarak olur manasında kafasını salladı.
"Gözlerini kapat."
Doğan dediğini yaparak gözlerini kapattı. Kendisini dudaklarından öpeceğini düşünerek onu bekliyordu ama Uğur kafasını yaklaşırdı ve göz kapaklarının üstüne birer öpücük bıraktı. Doğan afallamış bir şekilde gözlerini açtı. Yandan yandan sırıtıyordu.
"Gözlerine bayılıyorum."
Sırıtarak ona bakmaya devam ediyordu. Bu sefer Doğan kafasını yaklaştırdı ve gencin yüzünün yaralı olan kısmına öpücükler bıraktı. Daha sonra geri çekildi ve tekrardan gözlerini birleştirdi
"Bu da benim uzun zamandır yapmak istediğim bir şey."
Bu sefer de Uğur afallamış gibi bakıyordu. Sanki hipnoz olmuşlar gibi birbirlerine bakıyorlardı. Doğan gencin yüzünü elleri arasına aldı.
"Teşekkür ederim. Seni sevdiğim için ve bu sevgime karşılık verdiğin için."
"Asıl ben teşekkür ederim."
"Hayır ben teşekkür ederim."
"Hayır ya banane ben teşekkür ederim."
"Tamam ikimizde teşekkür ederiz."
İkisi de sırıtarak birbirlerine bakmaya devam etti. Doğan gencin yüzünden parmaklarını çekmesine sebep olan şey yine odanın kapısının açılmasıydı. İkisi de sitemli bir şekilde Mete'ye bakarak konuştu.
"Mete." "Mete."
"Ya resmimi bitirdim. Onu göstereceğim."
"Gel bakalım göster."
Mete koşarak ikisinin yanına geldi. Arkasına sakladığı resmi çıkardı. Resimde bir çocuğun çizebileceği şekilde iki kişi vardı. Çizmeye çalıştığına göre, üzerlerinde siyah bir şey vardı ve etraf süslüydü.
"Neden iki kişi var ve üzerleri siyah."
Doğan gülerek konuşuyordu. Mete sağ tarafdakini göstererek.
"Bu Uğur abim."