Teşekkür Ederim •bxb•

"Deniz Kenarı" 8

Vote atarsanız bi mutlu olurum.

Yüzüne vuran güneşin ışığı uyanmasına sebep olmuştu. Bundan rahatsız olduğunu için kafasını üzerine örtüğü şeyin altına soktu.

Son bir haftadır şu yataktan doğru düzgün çıkmıyordu. Ağzına birkaç lokma atıp tekrardan yatağına yatıyordu.

Sadece uyumak istiyordu. Gerçekten de son bir haftadır böyle yapmıştı. Şuan uyanmıştı ama geri uyumaya çalışıyordu. Çünkü son olanlardan sonra artık pek fazla birşey yaşamak istemiyordu.

Odasının kapısının açılması ile kafasını çıkartıp gelenin kim olduğuna baktı. Gelen kişi annesiydi.

"Uğur daha ne kadar bu yatakta kalmayı planlıyorsun?"

"Hayatımın sonuna kadar. "

"Yok öyle birşey. Şimdi çık şu yataktan ve git dışarı bir hava al birşey yap."

Tamam manasında kafasını sallamış olsa da hiç öyle bir niyeti yoktu.

"Uğur ben ciddiyim. Şimdi işe gitmem gerek ama lütfen artık kalk şu yataktan. Eğer kalkmazsan yarın yatacak bir yatağın olmayacak bil."

El salladıktan sonra odadan çıktı. Uğur sitemli bir şekilde nefes aldıktan sonra bakışlarını tavana dikti. Dışarı çıkmak istemiyordu.

Onu orda bırakıyor olsaydınız, hayatı boyunca orda kalabilirdi. Ama depresyona girmiş ergen gibi olmak istemiyordu. O yüzden çıkmayı bir düşündü.

Hayatındaki değişikliklere hala alışmış değildi.

İsteksizce de olsa yataktan doğruldu. Yavaş yavaş adımlarla kalkıp banyonun olduğu kısıma geldi. İçeri girdiğinde her defasında yaptığı gibi aynaya bakmamak için gayret etti.

Elini yüzünü yıkadı. Geri odasına gelip üzerindeki kıyafetleri çıkardı. Ama gene de rahat birşeyler giymişti. Kulaklığını ve telefonunu aldıktan sonra dışarı çıktı. Kulaklığını taktı ve sevdiği bir şarkıyı açtı.

Kafasında gene kapüşon vardı. Kafası eğik ve elleri cebinde yürüyordu. Ne yapacağını bilmiyordu ama deniz kenarı olan bir yere gitmek istiyor ve temiz hava almak istiyordu.

Biraz yürüdükten sonra istediği yere vardı. Bulduğu bir banka oturup denizi izlemeye başladı. Derin nefes aldı, temiz havayı akciğerlerine doldurdu.

Sırtını yaslamış ve ayaklarını uzatmıştı.

Gözlerini kapatmış ve denizin sesine kulak vermişti. Bir süre sonra gözlerini açtığında etrafı incelemeye başladı. Hiç görmeyi beklemediği bir surat gördü bankların üzerine.

Ellerini alnına koymuş ve kolu da bacağından destek alıyordu. Ama onu tanımıştı. Hiç görmeyi beklemediği çocuk tam olarak ağlıyordu. Kulaklığını çıkartıp.

Hızlı adımlar ile yanına geldi.

"Doğan?"

Mavi gözlerini adını söyleyen gence çevirdi. Yaklaşık bir haftadır onu görmüyordu. Evini biliyordu ama gitmek rahatsızlık verir diye düşünüyordu. Ama gitmek istiyordu.