Teşekkür Ederim •bxb•

"Korkak" 12

Oy ve yorum atarsanız çok mutlu olurum canlar. İyi okumalar umarım beğenirsiniz. 🖖

Derin bir nefes aldı Uğur, karşındaki genç ona bakıyordu.

Yüzündeki ifadeye baktığına göre az önceki şeyleri duymuş olmalıydı.

İyi de neden buradaydı? Neden duymuştu? Neden duymak zorundaydı?

"Uğur iyi misin?"

"Neden iyi olmayayım?"

Anlamamış gibi yaptı çünkü, ona acımasını ve buna gerek yok tarzında birşeyler demesini istemiyordu. Aslında yüzü konusunda kimsenin birşey demesini istemiyordu.

Ama karşında geçen insanlar bunu konu etmeden duramıyordu. O diğer çocukları takmıyordu artık, bu yüzden bu konu hakkında Doğan'ın birşey demesini istemiyordu.

"Uğur, neden onlara birşey demedin? Buna hakları yok, sana böyle davranmaya hakları yok."

"Umrumda değil çünkü tamam mı? Ayrıca birşey demek zorunda değilim. Belki de haklılar."

Doğan şaşkın bir ifade ile Uğur'a bakıyordu. Karşındaki gencin o iğrenç insanlara hak vermesi onu çok şaşırtmıştı.

"Gerçekten haklı olabilirler, nasıl dışarı çıkılır ki bu suratla. Nasıl insanların gözlerine bakılır ki. İşte bu konuda haklılar, benim hiç dışarı falan çıkmamam lazım aslında.

Çünkü insanlarla bir an göz göze geldiğimizde yüzünüzdeki ifadeyi görüyorum. O değişen ifadeyi görüyorum. Bu yüzden birşey demedim."

"Çünkü salaksın, anlamıyorsun. Sadece iyi hisset diye elimden geleni yapıyorum."

"Ben sadece farklı hissetmek istemiyorum."

"Hissetme o zaman, şu kafandaki şeye bağlı değilsin."

Uğur sinirleniyordu, belki de diğerlerinin sinirini karşısındaki genç den çıkarıyordu. Hiddetle bağırdı.

"Sürekli bunu yapıyorsun! Söyleyip durduğun tek şey şu kapüşon. Hissettiklerimi anlamaya çalışsana biraz."

Doğan bir an irkildi, böyle bir tepki beklemiyordu. Onu sinirlendirmek istemiyorumdu ama böyle yapması onun da sinirlerini bozuyordu.

Sadece onun için ne iyi olabilirse onu yapmak istiyordu. Saçma sapan bir şekilde gizlenmesini istemiyordu.

"Sadece gizlenmene gerek yok."

"Bunu ne için yapıyorsun ki?!"

"Çünkü arkadaşımsın."

Uğur dalgaya alır gibi güldü.

"Arkadaşın öyle mi? Az önce gidenlere de arkadaşım diyordum ben. Ama bak ne oldu? Bana nasıl davrandıklarını görüyorsun. Bence sadece kardeşini kurtardığım için kendini borçlu hissettiğin için böyle yapıyorsun.

Belki tanışmamış biri olsaydık sende bana bakarken yüz ifadesi değişen biri olurdun."

Doğan duyduğu sözler ile afalladı. Bu sözleri ondan duymayı beklemiyordu. Evet başlarda onun kaldığı hastaneye gelirken böyle düşünüyordu ama şimdi, onu arkadaşı olarak görüyordu.

Sırf bu yüzden iyi olması için birşeyler yapmak istiyordu. Sırf bu yüzden o kapüşon arkasına saklamasını istemiyordu.

Doğan yutkundu, ne diyeceğini bilmiyordu.