HERCAİ ~Bir Deli Rüzgar

🍀3🍀

*Karakterlerin kısa bir tanıtımını isteyen okuyucum olmuştu kısaca buraya koyayım ♥️
Reyyan 21
Miran 24
Gül 18
Yaren 21
Azat 25
Havin 21 (Reyyan'ın yakın arkadaşı)
Ömer 18 (Az sonra kim olduğunu zaten öğreniceksiniz ♥️)
Hazar
Zehra
Handan
Cihan
Sultan
Gönül 22
Elif 17
Azize
Nasuh
Fırat 24
(Aklıma gelenler bunlar oyuncular zaten hercai oyuncularıyla aynı akrabalık ilişkileride aynı genel olarak yeni bir oyuncu gelirse bölüm başında onuda belirtirim. ♥️)

Belki de hatayı ben yapmıyorumdur! Her zaman hatayı kendimde arayacağıma belkide başkaların da aramalıydım birazda.. Belkide kendimi düşünmeliydim sadece. İnsanlar herşeyi haketmiyordu belkide...
~Reyyan Şadoğlu~
İçimdeki ateşi dinginleyen rüzgar durduğunda gözlerimi açtım. Karşımda açık uçsuz bucaksız bir manzara olması gerekirken dipsiz bir kuyuyla karşılaştım. Sorunlarımın başıyla. Miranla...

"Üşüteceksin.." dedi havayı işaret ederek gözüyle. "Hadi." dedi elini uzatarak. Kafamı yana çevirip kollarımı birleştirdim. Birde elini tutup beni kaldırmasını izleyecektim. Yetmemişmiydi kafamı karıştırdığı.

"Bir dahakine daha uca otururum." dedim yüzüne dönerek. Anlamamış bi şekilde şaşkınca kafasını çevirdi. "Rüzgarımı kesmemen için!" deyince gözlerini devirdi ve önümden çekilip yanıma oturdu.

Kalkmak istiyordum onla yan yana otururken bile ihanet ediyormuş gibi hissediyordum. Onunla evlenmek için can atan heyecanlanan kardeşim geliyordu aklıma. Bu akşam sözleri vardı hemde."Neden önemli?" ne dediğinini anlamamış gözlerle ona döndüm. "Rüzgarın esmesi, onu hissetmen kendini rüzgara bırakman... Daha sayayımmı?" dedi hafif bir tebessümle. Sonra karşıya manzaraya döndü.

Yan profiline baktım. Beni etkileyen bende etki bırakan bu adama. İnsan ilk kez gördüğü birinden neden etkilenir. Manzaraya döndüm.. Esen rüzgara gözlerimi kapattım." Sıkıntılarımı dertlerimi... Dile getiremediğim herşeyi rüzgar alıp götürüyor, sanki o an herşeyden kurtuluyorum... İşte o yüzden çok önemli.." bir an içimden geçenleri söylememle gözlerimi açtım.

Derin bir nefes alıp ona döndüm. Gözlerini kapatmış sanki rüzgarı dinliyordu. O kadar masum... Gitmem gerekti. Hemen hızlıca kalktım kafasını çevirip şaşırarak baktı. Hiçbirşey demesine fırsat tanımadan arkamı dönüp yürümeye başladım.

"Çok güzel olmuşsun.." olduğum yere çivilenmiştim. İçimde kopan fırtınayı tetikliyordu. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ve arkamı dönüp yanına geri gittim.

"Evet senin ve kardeşimin sözü için hazırlandım." dediğimde karşıya döndü ve gözlerini kapattı duyamadığım birşeyler mırıldanıp sakince nefes aldı. Cevap vermemesi ayrıca çıldırtıyordu. "Bak Miran kardeşimle evlen ve defol git benimle oynama. Ne istiyorsun bilmiyorum ama kardeşimide ikna etnişsin git evlen bendende uzak dur." diyip tehditlerimi savurup sustum.

Kendimi sakinleştirip olduğum yerde dikleştim. Gözünü açıp bana döndü. Sonra tekrar önüne döndü. Konuşmayacağını anladım. Daha fazla kalmanın anlamı yoktu hemen arkamı dönüp yürümeye başladım.
.
.
.
.
.
.
.
GÜL
"Abla siz çıkın ben tek hazırlanmak istiyorum." sözüme değilde sanki ölüme hazırlanıyor gibiydim. Belki onu birkere görsem daha önceden tanışsam isterdim. Bu akşam sözümüz olacak ve akşam tanışacak olmasak...

Bu söz olmayacak olmamalı. En azından ben istemedikçe olmayacak. Herkes birşeyle meşguldu kimseye çaktırmadan kendimi dışarı atabildim şükür. Ama ne yapacağımı bilmiyordum. Ablam böyle ne yapacağını bilmediği zamanlarda hep tepeye giderdi. Belki biraz orda oturup düşünürsem veya en azından sakinleşirsem güzel olurdu.