HERCAİ ~Bir Deli Rüzgar

🍀5🍀

~Kalp görünce göz görmek istemezmiş. Kalp gözü açıldımı insan gözünü kapatırmış.~
~Reyyan Şadoğlu ~

"Reyyan tamam yavaş." diyerek kolumdan yavaşlattı beni Azat Abi. "Noldu öyle orda neden sinirlendin şimdi?" deyince durup ona döndüm. Sonra tekrar önüme bakıp yürümeye devam ettim.

"Nereye gidecektik ne alacaktık Azat Abi?" diyip geçiştirdim. Olduğu yerde durup etrafına baktı. Bakışları yan taraftaki parkta takılı kaldı. Kolumdan tutup parktaki banka otutturdu.

"Amaç kaçmak değilmiydi? Birşey almak bahane. Gel burada oturalım hem bir iki kelam ederiz fenamı?" diyerek bana döndü. Gözlerimi kaçırıp önüme döndüm.

"Yaw biliyorsun neden sinirlendiğimi işte. Kardeşime sinirleniyorum birazda. Bu sözde gariplik var. Of kafam karışık zaten bilmiyorumda." diyip gözlerimi kaçırdım. Garip olan belkide benim düşüncelerim ve duygularımdı. Hislerimdi. Belki ben yanlıştım.

"Ah be Reyyan.." dedi parka bakarak. Çok derin bir iç çekmişti. "Boşver ne ediyorsa kendine ediyor. Baksana çok mutlu. Sen kendi işine bak, kendine bak. Kendini mutlu et...." haklıydı. Ama o Miran ile evlenirken önüme bakamıyordum mutlu olamıyordum. Düşüncelerime ben bile şaşıyordum. Daha fazla oturuo düşünerek beynimi bulandırmak istemiyorum.

Ayağa kalkıp" Ben geri döncem Azat Abi. Gelceksen gel birlikte dönelim." diyip bankın arka tarafına geçtim. Bir süre kalkmasını bekledim ne ses verdi ne kalktı." Gelmiyorsan gidiyorum. " diyip arkama döndüm.

"Tamam geleyim bende merak ederler." deyip ayağa kalktık. Eve doğru yürümeye başladık. "Bu Miran Bey bana hiç tekin gelmiyor. Bir oyun seziyorum o adamda." deyince Azat abime baktım.

"Bende... Pek güvenmiyorum." dedim. Güvenirdim belkide ama kardeşime olan sevgisine inanmıyordum.

"Neden ters bir hareketini mi gördün? Birşey mi yaptı sana?" diyince hayır manasında kafamı salladım.

"His sadece benimki." diyip sustum. O da anladım manasında kafasını sallayıp sustu. Birçok hareketi vardı beni rahatsız eden. Tüm hareketleri sevgisi herşeyi tersti bu adamın.

Evin önüne gelene kadar dahada hiç konuşmamıştık. Kapının önünde durup bana döndü." Nasıl iyi geldi mi biraz uzaklaşmak?" dedi. Tebessümle kafamı salladım. Sonra birlikte içeri girdik.

"Sen yukarı çık ben mutfağa geçeyim kızlar mutfaktadır." dedim kafasıyla beni onaylayıp yukarı çıktı. Herkesin yukarda olmasını dileyerek mutfapa doğru ilerledim. Tam kapının kulpunu tutcakken "Abla!" diye arkamdan bağırdı Gül. Ona doğru döndüm. "Biraz konuşabilir miyiz?" dedi. Olumlı manada kafamı salladım. Hemen en yakın odaya doğru ilerledik. İçeri girdik. "Kahveler olana kadar az bi vaktimiz var." dedi.

"Tamam önemli değilse sonra konuşurduk ne acelesi vardı." diyerek kapıya yöneldim. Kolumdan tutup "Dur abla ben şimdi konuşmak istiyorum lütfen kırma beni. Hem vaktim var senin için." diyerek yalvararak gözlerime baktı. Tamam manasında kafamı sallayarak geri döndüm. "Bugün söylediğim herşey için özür dilerim. Gerçekten... Aklım o kadar karıştıki ne yapcağımı ne diceğimi bilemiyorum. Birilerinin kalbini kırıyorum sürekli. Özür dilerim." diyip bana sarıldı. Ona karşılık verip sımsıkı sarıldım.

"Bana gelip derdini anlatırsın birlikte çözeriz. Ne yapacağını birlikte buluruz her zaman yanındayım Gül. Şu söz bi bitsin.... Neyse kahveler olmuştur hadi git sen bende geliyorum." diyerek onu gönderdim. Tebessüm ederek çıktı odadan.

O mutlu oldukça mutlu oluyorum. O benim kardeşim. Ama bu gittiği yol bana doğru gelmiyor. Yanında olacağım dedim ama Miranla onun birlikte olması için çabalayabileceğimi sanmıyorum o gücü kendimde bulabilir miyim bilmiyorum.. "Allahım sen yardım et.. Bir yol göster. Herkes mutlu olsun bende olayım Gül'de.." diyerek iç geçirdim.