Kafasını cama yaslamış, parmakları ile oynayan Soo Ah'ın yanına giderken uyanık oluşuna şaşırıyordum.
Yanındaki boş yere oturduğumda bakışları saniyelik bana döndü. Hiçbir ifadeye girmeden, mimik bile oynatmadan ve istifini bozmadan bakışlarını kaçırmıştı.
Bana kızgın mıydı onu bile anlayamıyordum. Dün çok kırılgan bakmıştı. Gece uykusuz kalmıştım düşünmekten, kafayı yiyecektim.
"Bana...kızgın mısın?"
Tekrar baktı, ardından kafasını camdan ayrılıp doğruldu. "Hayır."
Tek kaşımı kaldırdım "Emin misin?"
"Sana neden kızgın olmalıyım başkan? Diğerleri gibi olmadığını falan düşünmüştüm bana yardım ettikten sonra ama...onlar gibiymişsin işte. Bu kızabileceğim bir durum değil."
"Diğerleri gibi miyim? O nereden çıktı şimdi?"
"Böyle ağır ergen içerikli şakaları yapabileceğin aklıma gelmezdi."
Al işte! Üstüme kalmıştı. Ulan Soo Bin...
"Ji Dam'a bunu yapmadım."
"Arkadaşların-"
"Yapmadım Soo Ah, bu işin içinde değildim. Sana veya sevdiğin birine zarar verebilecek biri değilim."
"Neden?"
Beynine tüküreyim Yeonjun. Senin beynine de tüm beyin hücrelerine de tüküreyim!
Bir de itiraf etseydin 'seni seviyorum' diye. Kodumun eşeği.
Toparla, kıvır.
"B-ben kimseye zarar vermem."
"Ha, iyi çocuk hesabı." gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıp başımla onayladım. Kafasını yavaşça sıraya yaslayıp gözlerini kapadı. Aynını yaptığımda hissetmiş olacak ki gözlerini açtı. Bana bir süre bakıp tekrar kapadı ve kafasını diğer yana çevirdi.
Hafif kıkırdayıp ona biraz yaklaştım. Saçlarının nane kokusu burnuma dolarken uykuya dalmamak çok zordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
