Geadopteerd door de van Dijk familie

Deel 26

Enna's POV 
Maar dan zegt Sem iets wat ik nooit van hem had verwacht. ''Rot op! Ik wil er over nadenken'' zegt hij. ''Dat kan ook als we het uit praten'' zeg ik. Hij zegt ''Rot toch op Enna. Je bent me moeder niet en je bent ook niet eens me zusje.'' Ik ben boos en verdrietig. Ik ren weg. Ik had dit echt nooit van hem verwacht hij was juist de gene die er voor me was. Die me in de familie bracht en het meest belangrijke die ik vertrouwde en geloofde, maar nu niet meer. Ik kan er met niemand over praten. De enige ander die ik vertrouw is Liza, maar ja dat gaat niet. Ik zit op me bed ik moet huilen en weet niet meer wat ik moet. Was ik maar in het weeshuis gebleven dan was alles makkelijker, maar dan denk ik opeens aan Luna.(haar vriendin uit het weeshuis als je het was vergeten) Die vertrouw ik nog wel en ze woont ver weg dus ze heeft het niet live gevolgd. Haar kan ik het vragen. Ik app haar meteen. 

gesprek: (ben te lui om die app te downloaden haha)

   Enna: kunnen we weer eens afspreken? Ik heb je nodig.

   Luna: Ik heb 4 maanden niks van je gehoort en nu heb je me weer nodig. Je had me ook gewoon een keer kunnen sturen dat het leuk was en vragen hoe het met mij was, maar nee mevrouw is weg en vergeet iedereen. We hadden echt verwacht dat je ons op de hoogte zou houden of soms eens langs zou komen. We moesten nu alles via sociale media en de krant zien. 

   Enna: Sorry, ik was denk te blij met me nieuwe leven dat ik jullie was vergeten, maar jullie zijn nog steeds heel belangrijk voor me. Laten we een keer afspreken dan hoeft het niet te gaan over wat ik wilde vertellen, maar gewoon ons samen leuke dingen doen zoals het hoort : ).

*gelezen*
Ze heeft het wel gelezen, maar ze reageert niet. Ik snap het ook wel ik heb haar volledig laten vallen. Ik moet het goed maken, maar als ze niet reageert gaat dat niet. Ik ga slapen en lig in mijn bed ik kan geen oog dicht doen. Alles wat er is gebeurt komt weer langs en uiteindelijk lukt het me toch. Ik word wakker en kijk op mijn telefoon. Gelukkig Luna heeft gereageert. 

   Luna: Oke je hebt wel genoeg geleid haha. Ik ga weer tegen je praten. Oke zullen we naar Rotterdam en daar afspreken. Kan je meteen je probleem vertellen.

   Enna: Oww gelukkig je bent niet meer boos. Ik snap het volledig. Ik zou ook boos zijn. Gelukkig kan ik het nu mijn verhaal tegen iemand vertellen die ik vertrouw.

   Luna: Ben ik de enige die je vertrouwd.

   Enna: Ik vertrouw me moeder/Wendy, maar ze is me moeder en dit komt te dichtbij. Ik vertrouw Sem nouja soort van. Ja lang verhaal, maar het gaat een beetje over hem en ik vertrouw Liza een vriendin van me. Ze is niet aan spreekbaar door dat iemand haar heeft geslagen, maar ik wil het er nu niet over hebben want anders zie iemand het nog : ). Oke welke dag gaan we dan afspreken? 

   Luna: Oww oke. Vandaag?

   Enna: UHMMM... oke lekker snel maar is goed. 11.30 Rotterdam centraal?

   Luna: Is goed, maar dan ga ik me nu effe klaar maken hoor. muahh love you <3

   Enna: Tot zo LOVE YOU TOO!!!

Oke ik moet me snel klaar maken. Ik heb een spijkerbroek en een gestreept bloesje met allerlei kleuren. Ik heb me make-up gedaan en een hoge staart in mijn haar. Ik loop naar beneden en zeg tegen mijn mama ''Ik ga afspreken met Luna van het weeshuis. We spreken af in Rotterdam. Ik zal appen als de plannen veranderen.'' ''Is goed lieverd'' zegt mama. Ik trek mijn Nike schoenen aan en me North Face jas. Ik loop naar het station en ga op weg naar Rotterdam.