YAĞMURLU GECELER (+16) (Bunu Okumasanız Da Olur ^^)

15. BÖLÜM Final

İkimiz de şaşkın bir vaziyette birbirimize bakıyorduk. Düşündüğüm şeyin gerçek olmasını dilerken konuşmaya devam etti.

"Rüyanda hiç kaçırıldın mı?"

"Evet."

Cevap verdiğimde göz bebekleri daha da büyüdü.

"Rüyanı anlatabilir misin? Merak ettim de."

"Amcam bir araba kazası yapıyordu. Annem, babam, amcam vefat ediyordu. Ben de size taşınıyordum. Öyle bir rüya işte."

Anlattıklarımı pür dikkat dinledikten sonra hastanenin sessizliğiyle birlikte Rain'in yutkunma sesini duydum. Kol dirseklerini dizlerine koyup ellerini birbirine kenetledi ve başını öne eydi. Düşünür gibi bir hali vardı.

"Yoksa sen de mi böyle bir rüya gördün?"

diye sorduğumda başını kaldırıp alt dudağını ısırarak bana baktı.

"Evet, galiba öyle. Peki... Rüyanda biz... seninle?"

Cümlesinin devamını getiremeden annem odaya girdi.

"İçim hiç rahat etmedi böyle. Ben de geleyim dedim. Nasılsın kızım, daha iyi misin?"

"İyiyim. Sadece biraz başım ağrıyor. O kadar."

"İyi iyi. Yakında çıkacaksın inşaallah hastaneden. Rain oğlum, istersen sen git ben kalırım bu gece. Sana da zahmet verdik böyle."

"Yok ne zahmeti. Ben gideyim o zaman. İyi geceler."

deyip odadan çıktı.

İçinde bulunduğum bu garip durumda ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyordum.

...

Evime geri dönmemin sevinciyle annemin bana yaptığı bitki çayını içerken bir yandan da pencerenin ardındaki yağmuru izliyordum. Ne zaman yağmur görsem aklıma gördüğüm rüya geliyordu. Belki de yağmurun yağdığı her gece gördüğümdendir diye düşündüm. Beni düşüncelerimin arasından çeken Rain'in kapıdan girmesi oldu. Kapıyı kapattıktan sonra gelip yan tarafımdaki koltuğa oturdu.

"Nasıl hissediyorsun?"

"Gayet iyiyim. Amcamla yengem gelmedi mi?"

"Salonda oturuyorlar. Önce ben geleyim dedim."

deyip gülümsedi. Onu çok özlemiştim fakat bu durumda hâlâ birbirimize yabancı gibiydik.

"Rüya hakkında... Galiba biz gerçekten aynı rüyayı gördük. Nasıl olduğunu bilmesem de."

Ben bunu söyledikten sonra kafasını aşağı yukarı sallayarak beni onayladı.

"Peki... Şimdi ne olacak?"

diye sordum.

"Eğer bu sadece bir rüya olsaydı olmamış gibi davranalım derdim fakat bu sadece bir rüya değildi. Senin hastanede olduğun süre boyunca ve çok garip bir şekilde yağmurlu olan her gecede rüya gördüm. Yani gördük. Fakat bu öylede kenara atabileceğimiz bir rüya değil. Çok gerçekçi bir rüya hatta farklı bir dünya. Akıl almaz bir şey, biliyorum ama böyle. Bana soracak olursan rüyadaki pek çok şeyi yaşanmış olarak kabul edebiliriz çünkü yaşadık."

Konuştuğu süre boyunca söylediği her şeye onay verdim. Öyleydi.

"O zaman... Kaldığımız yerden devam mı edeceğiz?"

"Eğer istersen..."

Benden hemen seviye atlamamızı bekleme. Şimdilik bu kadar."

deyip onu yanağından öptüm.

Ben tam geri çekilecekken

"Bence bu yeterli olmadı."

deyip kolumdan tutarak kendine çekti ve dudağımdan öptü.

"Benimle evlenir misin?"

Sorduğu soruya cevabım tabiki de evetti.

"Evet!"

/Böylece Daisy, rüyasında Rain'e aşık oldu, uyanınca da onunla evlendi. Sevgili yazar da klasik bir mutlu son yapmış oldu.
Ne zaman olur bilemem ama yeni bir hikayeyle tekrar geri dönebilirim. Yani hikaye bitti diye üzülmeyin. Henüz değil. (⌒.−)＝★
Sağlıcakla kalın. (*^▽^*)/