Levenslust [18+]

- 10 -

Dit is het dan. Ik bedank de chauffeur van de Uber vriendelijk wanneer ik uit stap. Rocher is niet bepaald om de hoek van het centrum, dus moet ik wel geld uitgeven aan een taxi die mij er naar toe brengt. Het fijne van deze dienst is dat het gewone auto's zijn, dus het lijkt net alsof je een privé chauffeur hebt. Dan lijkt het nog alsof ik enigszins wat geld op de bankrekening heb staan. De klandizie van Rocher bestaat uit mensen van het hoogste kaliber, de rijken onder ons. Ik val daar absoluut niet onder. Dit restaurant is voor mij te betalen, maar dan moet ik de rest van de maand leven op Unox soep en baguettes uit de oven. Nee dankjewel, ik ga wel naar een normaal restaurant waar ik een vol bord met eten krijg.

Na uren rondlopen in het winkelcentrum met Dave, de volgende avond met Addie en nog eens vandaag met hen samen heb ik besloten voor deze jurk. Een donker, mosgroene omslag jurk. Het heeft vleermuis mouwen tot aan de elleboog, een simpele V-nek lijn en heeft wat ruches aan de onderkant. Een strik bij mijn taille houdt alles mooi bij elkaar. Mijn borsten komen hier mooi tot zijn recht, niet te overdreven. Deze jurk weerspiegelt mijn karakter goed, dan weet de man tegenover mij precies waar die mee te maken heeft. Een simpele meid.

Dave heeft een paar open gouden stiletto's in mijn kast gevonden die mooi past bij deze jurk. Een paar grote gouden hoepel oorbellen, wat dunne armbandjes en de outfit is compleet. De jurk is voor mij al spannend genoeg, ik heb niet meer opsmuk nodig. Mijn lichaam komt goed tot zijn recht, mijn benen zijn mooi lang en slank. Addie heeft mijn haar half opgestoken zodat het uit mijn gezicht valt. We weten alle drie wat ik ga doen als ik zenuwachtig ben, namelijk friemelen met een lok van mijn haar. In het begin is dat oké, maar op een gegeven moment wordt dat irritant. Ik wil deze man een kans geven, dan moet hij niet gelijk van me weg rennen.

Ik staar naar de voordeur van het restaurant. Mijn vrienden hebben mij verteld dat ik me moet melden bij de balie en moet vragen naar de naam "van Dijk". Ze hebben me expres op een tijdstip weg gestuurd zodat ik iets te laat zou komen. Dan moet de blinddate al op zijn plaats zitten. Best slim verzonnen, ik heb namelijk echt niet meer het geduld om na binnenkomst nog op de man te moeten wachten.

Rustig open ik de deur van Rocher en loop ik naar de balie. De man heet mij en welkom en vraagt mij om de reservering. 'Ik heb een afspraak met meneer van Dijk,' vertel ik zo rustig mogelijk. Mijn hart begint te bonken, mijn hartslag stijgt met de seconde. Ik adem even in en uit, proberen om weer wat kalmte in mijn lichaam te krijgen. Het is maar één date, wat kan er nou mis gaan?

Er komt een ober op mij af die mij naar de rechterkant van het restaurant leidt. Ik zie al een man alleen zitten, met zijn rug naar me toe. Hij heeft een zwart jasje aan met daaronder een grijze spijkerbroek. Ik ben blij dat hij niet in pak is gekomen, dan is het niet zo serieus. De man heeft asblond haar, redelijk kort, maar ik zie een soort kuif aan de voorkant zitten. Eenmaal dichterbij ruik ik zijn cologne. Het is een bekende geur die ik op dit moment door de zenuwen even niet kan plaatsen. 'Meneer van Dijk, uw gast is gearriveerd.'

De man staat op en draait zich dan op zodat ik hem goed kan bekijken. Mijn schrik is groot wanneer ik staar naar de oh zo bekende groene kijkers. Misschien had er een belletje moeten rinkelen bij de naam "van Dijk", maar het is ook zo'n populaire achternaam. Het lijkt af en toe alsof het halve land dezelfde achternaam heeft. Visser is immers niet minder populair. In al die jaren is hij er zeker op vooruit gegaan, misschien nog wel knapper dan de laatste keer dat ik hem gezien heb.

Zijn glimlach is immens groot wanneer hij merkt dat ik hem herken. Hij pakt mijn hand en kust de rug er van. 'Nes, wat ben ik blij dat ik je eindelijk na al die jaren weer kan zien.' De ober is al vertrokken, geen houvast meer om op een normale manier te kunnen vertrekken. Ik wil ook geen scène maken en door de ruimte gillen dat ik geen enkel moment met deze man samen wil zijn. Maar mijn gezonde verstand verteld me dat ik deze man een kans moet geven. Na al die jaren.

Addie en Dave kunnen dit ook niet weten. Ik heb geen idee hoe hij het voor elkaar heeft gekregen om deze date te regelen, aangezien mijn vrienden geen weet hebben van wie deze man is die voor me staat. Het is de man waarvan ik heb beloofd dat ik met hem mijn hele leven zou delen, hem zijn kinderen zou schenken. De man die alles verprutst heeft en zich beter voelde om het met andere vrouwen te doen. Want de brunette op het vliegveld was niet de enige vrouw. Nee natuurlijk niet, het laatste half jaar zijn er zoveel vrouwen geweest dat ik die niet meer op twee handen kan tellen.

Zijn naam ligt op het puntje van mijn tong. Ik wil hem niet uitspreken, omdat ik dit al in geen jaren meer heb gedaan. Mijn ouders en zusje hebben gezworen om nooit meer over deze Van Dijk te beginnen. En daar sta ik dan, vier jaar later tegenover de man die mij bedrogen heeft. Er voor heeft gezorgd dat ik een man niet meer zo snel vertrouw. Voor mijzelf en mijn zaak kies, boven een relatie. Hij heeft geen flauw idee hoe ik me hier allemaal over voel en het is tijd dat ik het hem laat weten.

Ik trek mijn hand uit zijn grip en loop dan naar de stoel tegenover hem. Er is nog steeds geen woord uit mijn mond gekomen. De nervositeit en spanning zijn weg, lichtelijke boosheid stroomt mijn lichaam binnen. Ik wil zoveel tegen deze man zeggen, die me maar blijft aanstaren met zijn groene ogen. Het eerste waar ik zo verliefd op ben geworden. Het eerste paar ogen waar ik diep in heb gekeken en vertelde dat ik van hem hield. Nu komt de echte aap uit de mouw.

'Kevin, ik denk dat wij een hele hoop te bespreken hebben.' Hij slik eens en denkt diep na voordat hij mij antwoord geeft. 'Dat denk ik ook, laten we maar gelijk beginnen.'

Wow, wow, wow! Binnen 9 (!) uur hebben jullie mijn reads doel van 35 bereikt. We gaan hem maar even opkrikken. Geniet van de dubbele update vandaag en vergeet geen 🌟 achter te laten!