جي بلاخره بعد از چند روز پرس و جو و دعا تونست شخصي به اسم جكسون...جكسون ونگ رو توي دانشكده پيدا كنه...
امروز صبح كلي به خودش رسيده بود و داروهايي ك دكترش ب منظور جلوگيري از افتادن ناگهاني فشارش نوشته بود رو خورده بود و به كالج اومده بود! (گرچه هنوزم خودش از بيماريش خبري نداشت و دكتر اون روز با جونگكوك،برادرش حرف زده بود)
روبه روي ساختمان اصلي ايستاده بود و منتظر بود ك كلاسا تموم شن و بچه ها بيرون بيان.. اما بعد از چند دقيقه با اين سكانس روبه رو شو....
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
دانشجو ها از ساختمان بيرون اومدن و جكسون نه تنها ك جي رو نديد و بهش توجهي نكرد..بلكه جي اونو با جي بي،دوست پسرش ديد.
پاهاي جي شروع به لرزيدن كردن...لرزشي ك هيچ قرص يا دارويي نميتونست مانعش بشه!
فقط تونست بغض كنه و دسته هاي كوله شو محكمتر بگيره و به سمت خونه قدم برداره!
چند روزي دپرس بود..خب شايد حق داشت،شايد جكسون ميتونست عشق اولش باشه؟؟ولي چرا اينقدر ميتونست احمق باشه ك بتونه با جكسون ونگ قرار بزاره؟مگه قرار بود اون پسر دورگه ي چارمينگ از يه پسر بچه ي نوزده ساله خوشش بياد؟
بعد از گذشت چند روز بلاخره دوباره به خودش اومد البته نبايد از اين قضيه چشم پوشي كرد ك هنوز درد و كبودي و سرگيجه ها ادامه دارن و شايد بشه با قاطعيت گفت ك شدتشون بيشترم شده باشه!!!
. توي محوطه ي دانشكده قدم ميزد.. كتوني هاي سفيد رنگش روي زمين برفي قدم ميزدن و در زمين برفي استتار ميكردن. هنزفري هاش توي گوشش بود و موزيك بي كلام هميشگيش در حال پخش بود.. سرش پايين بود و رد پاش رو روي برف ها نگاه ميكرد توي عالم خودش بود ك يهويي...از قضا محكم رفت توي سينه ي يه شخص! تكون خورد...منظورم اينه ك ترسيد. سريع طي يه عمل جفت هنزفري ها رو از گوشش با سرعت نور بيرون اورد و به روبه روش نگاه كرد.
-تو حالت خوبه؟ شخص روبه رويي جفت بازوهاي ضعيف و لاغر جي رو توي دستاي محكمش گرفته بود و توي چشماش نگاه ميكرد. +قدش خيلي از من بلندتره. جي با خودش گفت.
