SEÇİLMİŞLER #Wattys2019

~12.Bölüm"22:11"~

Walter hepsine birer görev verdi ve beni de yanına aldı. Yine her zamanki gibi ne yapacağımı bilmiyordum. Ama yanıma her ihtimale karşı not defterimi ve kalemimi de aldım. Belki gören biri vardır ve not alırdım.

20 dakikalık bir araba yolculuğundan sonra şirkete vardık. Müdür' ün en üst kattaki odasına çıktık.

" Hoş geldiniz çocuklar. Buyrun, oturun. "

" Neler buldun bize Ronald ? " diye sordu Walter.

" Ah, aslında pek bir bilgi yok elimde. Ama bunu ben gördüm çocuklar. "

" Nasıl yani ? " dedim.

" Benim helikopterimle sürekli gezi yaptığımı biliyorsunuz çocuklar. Belki haberlik bir şey olur diye de kayıtta kameralarım vardır. Birkaç saat önce Berwyn' de mağaraların üstünden geçiyordum. Buraya kadar her şey normaldi. Ama kayıtları izlediğimde gördüklerim çok ürperticiydi çocuklar. " diyerek kamerayı bize uzattı.

Kayıtta büyük ve tüylü bir şey elinde sürüklediği ölü insan bedenini mağaraya götürüyordu.

" Bu kaydı biz alabilir miyiz ? Sara' dan görüntüyü büyütmesini isteyeceğim, pek belli olmuyor. " dedi Walter ayağa kalkarak. Ardından şirketten çıkıp, arabaya bindik. Biraz sırtım ağrıdığı için arka koltukta uzanmaya karar verdim. Belki biraz da kestirirdim.

" Madison, Madison, Madison... "

Tanımadığım bu harabe evde, biri bana sesleniyordu. Sesin nereden geldiğini çözmeye çalışıyordum.

" 22:11, 22:11, 22:11... " Şimdi de o ses sürekli bu sayıları tekrarlıyordu.

" Anlamıyorum, lütfen uzak durun benden. " diyerek geriledim. Birden önümdeki kapı kırılırcasına vurulmaya başladı. Üstünde de bir saat belirdi. Saat 22:11 ' i gösteriyordu. Korkudan yere çöküp, kulaklarımı kapattım. Yine de duyabiliyordum. Ama o ses sürekli aynı şeyleri tekrarlayıp duruyordu.

" Madison ? Uyan, kabus görüyorsun. "

" 22:11 ! " diye bağırarak kabustan uyandım. Nefes nefese ve ter içinde kalmıştım. Hemen çantamdan kalemimi çıkartıp, not defterime bu sayıları yazdım.

" Neler oluyor ? " diye sordu Walter. Not defterime yazdığım sayıları ona gösterdim. Bir şey anlamamış olacak ki anlamsızca yüzüme bakmaya başladı. Ama benim yüzümdeki korkunç ifadeden dolayı kendi yüzü sertleşmişti.

" Walter sanırım biri beni uyarıyor. "

--

Yukarı çıkıp, diğerlerine de gördüğüm kabusu anlattığımda onlar da bir uyarı olduğunu düşündüler.

" Ama hangi günün 22:11 ' i ? " diye sordu Brandy.

" Bilmiyorum ama tek bildiğim bir şey var. O da benim başıma çok kötü şeylerin geleceği. Bu hepimizi ilgilendiren bir şey olsa, siz de görürdünüz. " diyerek ellerimi bağladım.

" Saçmalama ! Senin benim sorunum diye bir şey yok ! Bu hepimizin sorunu. Sadece uyarıcı seni seçmiş o kadar ! " dedi Walter. Diğerleri de onu destekledi. Hepsinin de bana destek olması gurur vericiydi, ama yine de çok korkuyordum.

Onlar yaratıkla uğraşırken, ben de odama gidip biraz dinlenmeyi istedim. Kulaklıklarımı taktığım an, aklıma Jessica' nın sabahki söylediği şeyler geldi. Belki de tam fırsatıydı, deneyebilirdim.

Müzik listemde duygusal bir şarkı aramaya başladım. Sonunda Halsey - Sorry de karar kıldım. Kulaklıklarımı taktım ve dinlemeye başladım. Gözlerimi kapattım, şarkıya odaklanmaya çalıştım.