SEÇİLMİŞLER #Wattys2019

~5.bölüm: "Dönüşüm"~

Medya : Walter

" Hemen o ormana gidiyoruz ve bu kaltağı öldürüyoruz. " dedi Walter.

Aceleyle arabaya bindik. Silahları hazırlamaya gerek yoktu çünkü Walter 'ın arabasında hepsi vardı. Yola koyulduk. Walter 1 saatlik yolu 30-40 dakika' ya indirmişti.

Hızlıca arabadan indik ve Walter'ın beni astığı ağaca doğru ilerlemeye başladık. Orman her zamanki gibi sessizdi.

 Ama birden bebek sesleri duyuldu. Ses' e doğru ilerledik. Karşımızda Lamia ve 2 bebek duruyordu. Walter benim elime bir ok verdi. Kendisi de özel üretim yaratıklara karşı öldürücü silahını almıştı. İki farklı öldürücü alet kullanıyorduk, çünkü onun nasıl öldürüleceğini bilmiyorduk.

Bu sırada Lamia bizi farketmiş olacak ki yavaşça yanımıza gelmeye başladı. Bebekler elindeydi.

" Bir adım daha atarsan cehennemi boylarsın !" dedi Walter. Bunun üzerine Lamia durdu.

" Walter, oğlum çok sinirlisin. " dedi yumuşak bir ses tonuyla. Sesi çok etkileyiciydi.

" Adımı nereden biliyorsun ?! " diye sordu. Walter elindeki silahı daha sert tutmaya başlamıştı.

" Beni öldürecek misiniz ? " diyerek bana döndü. Elime bakıyordu. Ama ben ok'u ona doğrultmak yerine öylesine elimde tutuyordum.

" Evet ! Seni Moron ! Bebeklerin canına okuyorsun ! " dedi Walter.

" Hayır. " dedim Walter' ın ardından.  Walter şaşkınlıkla bana bakıyordu.

" Sen ne söylediğinin farkında mısın !? " 

" Walter öldürmeyeceğiz. " deyip, Lamia'ya döndüm.

" Bak. Konuşarak halledebiliriz değil mi ? Lütfen elindeki bebeklere zarar verme ! "

" Bir şartla sevgili kızım. Walter arabaya dönecek ve sen benimle burada konuşacaksın. Sadece sen ! "

" Tamam. " dedim.

"Hayır Madison ! Hiçbir yere gitmiyorum !  Ya sana birşey yaparsa ? " diye soludu Walter. 

" Walter bana güven. " dedim gözlerinin içine bakarak.

"Ah, peki öyle olsun ama bir şey olursa bağırman yeterli. Çünkü bu yaratığın kafasını uçurmayı çok istiyorum. "

" Sonuçta bir yaratığa güvenilmez." dedi, elindeki silahı son bir kez ona doğrultarak ve gitti. Lamia bana bakmaya başladı. Kahverengi, dalgalı saçları vardı. Gözleri de kahverengiydi. Gülümsedim. Elindeki bebekler uyuyordu. Onları yere bıraktı. Sonra bir ağacın altına oturdum. Yanıma geldi.

" Bana elini ver. " şaşkınca ona bakıyordum. Bir kez daha tekrarladı. Elimi ona verdim. Elleri çok yumuşaktı.

Ağlamaya başladı

" Lütfen, sen de korkma benden. " dedi ve elimi tam kalbinin üstüne koydu. O anda bir sıcaklık hissettim.

" Ağlama Lamia. Yaşadıklarını biliyorum. Çocuklarına olanları. Lütfen öfkeni başka annelerin bebeklerinden çıkarma. "

" Demek yaşadıklarımı biliyorsun sevgili kızım. Ama çocuklarımın acısını unutamıyorum. Her gün acım tazeleniyor. Lanet olası Hera ! Beni bu hale o soktu. Belden aşağı tarafımın yılan olması ise onun büyüsü. "

" Bu büyüyü bozmak için ne yapman gerekli ? " diye sordum.

" Bilmiyorum. Yıllardır böyleyim. Eski halime dönmek için neler vermezdim ki." diyerek iç geçirdi.

" Umarım bir yolunu bulursun. Yoksa Walter seni öldürmek için tekrar gelir. " dedim çaresizce. Bebeklere baktım biri uyanmıştı. Etrafa bakınıyordu. Aklıma benim hikayem geldi. Tam ağzımı açacakken " Biliyorum sevgili kızım. Senin hikayeni biliyorum." dedi.

" Ayrıca bu üzerimdeki büyüyü kaldırdığımda kan da içmeyeceğim. Bu bebekleri serbest bırakacağım. Karnımı doyurmanın başka bir yolunu bulacağım, söz veriyorum. " dedi.

Sonra bizden biraz uzakta, bir ağacın arkasında olan Walter'ı gördüm. Her ihtimale karşı beni orada bekliyordu. Ah, Walter.

 Gitmem gerektiğini söyleyip ayağa kalktım. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Birden bana sarıldı. Yine sımsıcaktı. Bu sefer elim yerine tüm bedenim ısınmıştı.

Sonra beklenmedik birşey oldu. Alt tarafındaki yılan şekli yerine iki bacak belirmeye başladı. Anlaşılan büyü'yü bozmak için iki tarafında birbirini sevmesi ve sarılması gerekiyordu. O da çok şaşırmıştı. Sonunda istediği şey gerçekleşiyordu. 

Dönüşümü bittikten sonra tekrar bana sarıldı.

" Çok teşekkür ederim sevgili kızım. Sen saf, temiz bir kızsın. Bu sayede beni büyüden kurtardın." dedi. Ben de ona tekrardan sarıldım. 

" Bebekleri ne yapacaksınız ? " diye sordu ellerini benden ayırıp.

" Annelerine geri vereceğiz ." dedim gülümseyerek. 

" Şey, bundan sonra ne yapacaksın ? " diye bir soru yönelttim.

" İnsanlar gibi olacağım kızım, işe gidip patronuma içimden küfürler yağdıracağım. " diyerek güldü. Onun böyle demesi beni de güldürmüştü.

...

" Ee, demek ki illa öldürmek gerekmiyormuş değil mi, konuşularak da halledilebilirmiş ." dedim arabaya binerek. Walter arabaya benden önce oturmuştu bile.

"Evet Madison. Bundan sonra karşılaşacağımız yaratıklarla sen konuşursun. Eğer ikna olmazlarsa psikolog tutarız. O da olmadı bi tatile falan göndeririz. " dedi.

İkimiz de gülmeye başladık. Bu ikimizin arasında bir sır olarak kalabilirdi. Arkadaşlarımıza bahsetmeyecektik.

Okuduğunuz için teşekkürler. Hoşçakalın.. :*