Piercing Fate (Completed) [R-18]

Epilogue

" I'm going to stop listening to you because the words you are saying are hurting me. " - Dr. Miranda Bailey

-----

AN : This is the last chapter. Ang tagal ko ng hindi nag-update. Pasensha na. Tapos ngayon na nag-update ako Epilogue agad. Busy talaga ako sa life. I had a lot of errands done. Anyways, here's an update already.

-----

Pia

Nang makarating kami sa Pinas ay agad naming inayos ni Pierce ang kung anumang kailangan naming ayusin.

Lahat ng mga pagkakamali namin, inayos namin. The first step of accepting what has been prepared for us in the near future is starting to yield on what we have in the present. Those doubts, those what ifs, we need to set those things aside and start moving on together. Kasabay ng paglisan ko sa lugar kung saan ko plinano ang aking buhay ay ang pagtanggap ko ng habambuhay na pagmamahal na inialay ni Pierce sa akin. Ano pa bang hihilingin ko? Ano pa bang ang kulang? There's nothing more that I could ask for except for this life I am going to cross into with the man I love.

Habang hawak ko ang aking shoulder bag ag hawak niya ang dalawang maleta na ginamit naming pareho na pumunta rito. Nakakatawa lang isipin dahil mukhang wala rin lang silbi ang pagpunta ko rito.

Pansin ko din ang pasulyap sulyap na tingin sa akin ni Pierce. Pabaling baling pa siya sa akin habang panay ang tingin sa tiyan ko.

This man is happy and I know that.

" Ano na naman ba ang mga ngiting iyan ha Pierce" Saad ko sa kanya. Lulan kami ng eroplano pabalik ng Pilipinas.

" Ngiting tagumpay, Baby" Iyan na naman tayo sa tawag niyang baby. Napatingin ako sa labas. Wala akong ibang makita kundi puro ulap nalang. Ganito siguro ang pag-ibig. Iyung puro ulap nalang kapag nakikita mo. If you love a person, you see him, just him. Pero kapag nasilaw ka sa araw ay tila ba ayaw mo na ulit tumingin dahil masakit sa mata. Ganoon din ang pag-ibig ko sa kanya. All these years, I have always seen his faults. I have always seen his downfalls. Kahit gusto niyang patunayan sa akin na nagbago na siya, ganon parin ang puso ko na ang hirap magpatawad dahil hindi ko parin maialis ang sakit na nararamdaman ko. But it's true that it takes time for wounds to heal. It takes time for heartaches to vanish. I have come to understand the reality that I was hurt but I will hurt more when I get to be away from him.

" Hmm anong iniisip mo?" Tanong niya sabay hawak sa kamay ko. Pinagsiklop niya ang kamay namin at hinalikan iyon.

Ano nga ba ang gagawin namin pag-uwi?

Tumingin ako sa kanya.

" Hmm maybe I'll be a good girlfriend and after nine months, a good mother to our baby" Wika ko na naging dahilan ng pagsilay ng ngiting ngayon ko lang nakita sa kanya.

" Hmm what if you be a good wife to me first" He countered. I looked at him.

" That sounds good" Ngiting baling ko sa kanya. His hand travelled to mg belly.

" I am happy, Pia. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya na magkasama na tayo. We still have a lot of things to deal with in the future but no matter what, I have learned my lessons. We will both get through every problems we may encounter in the future except the fact that I'll be cheating again because I won't be doing that in a heart beat. I've almost lost my life because of that. I've almost lost you and I don't want to go through that again." Madamdamin niyang wika sa akin.