Summer Meets Rain

Chapter 2:

RAIN POV

(Be my light by Kevin Oh is playing)

From my office dumarecho agad ako park, walking distance lang naman ito kaya hindi ako masyadong napagod. Mula sa malayo ay tanaw ko agad na walang tao kaya agad akong nakaramdam ng excitement.

Makakapagrelax at magpratice ako nang maayos para sa raket sa isang Food Park sa BGC. Pagkarating ko inilapag ko agad ang bag at tinanggal ang black cap na suot ko. Nag stretch ng kaunti para mawarm-up ang katawan ko. Nilanghap ko ang sariwang simoy ng hangin, mainit man dahil sa tirik na araw, ngunit hindi maalintana dahil nahaharangan ng mga naglalakihang puno. Naupo ako sa damuhan malapit sa ilalim ng puno sa favorite place ko dito sa park at inihanda ang tono ng gitara ko.

Feel na feel ko ang moment.
Nakakatanggal ng stress. Stress reliever ko talaga ang gitara with this cool and quiet ambiance. Jampack

Nakakamiss din ang feeling!
Nakakamiss ang paligid. Ang maberdeng paligid.

Napalingon ako nang biglang may magsalita.

"Magandang Hapon Sir Rain. Long time no see. Bakit ngayon lang kayo bumalik?! "nakangiting bungad nang nag maintenance nang lugar na si Mang Kanor.

I replied with just a nod.

"Rain na lang, h'wag nang Sir.Tss." iritado kong sabi sa kanya.

Napakamot lang siya batok at ngumiti.

"Badtrip agad Rain! Bakit nag-iisa ka yata? Asan na po si Ms. Beautiful?"
Sunod sunod niyang tanong.

Anak nang!

Tinaasan ko lang siya kilay bilang pagsagot. Ayokong masira ang mood dahil sa mga tanong niya. Nakuha naman agad ang ibig kong sabihin kaya nagpaalam na siya. Nagpeace sign pa ang loko at ngumisi nang nakakaloko.

Pagkatapos kong umiwas sa mga lugar na magpapaalala sakin sa babaeng 'yon. Ayoko ko siyang maalala pa. Para akong mababaliw sa sakit na dulot niya. Kaya kahit saang park ayaw kong puntahan o lingunin man lang 'cause it always it always remind me of that girl. The girl who broke my heart. Ang babaeng mahal na mahal ko at iniwan lang ako para sa isang lalaki. Naging dahilan sa kasiyahan ko. Noon. Ngayon kinasuklaman ko.

Ang babaeng sineryoso ko.
Ang babaeng minahal ko nang todo higit pa sa sarili ko. Ang naging mundo ko. Biglang nanlamig na parang yelo, she asked for space binigay ko naman... baka sakaling maging okay kami pero... anong napala ko!! Wala, tapos nalalaman laman ko na lang may kalandian na, ang masakit pa boyfriend agad kahit hindi pa gano'n katagal magkakilala.

Tapos makikita ko may pasuprise ang gagong lalaki at sa kamalasan!!
ako pa ang kumanta  doon.

I really fought for our relationship but she already give up. I almost beg. Halos lumuhod na ako ngunit, wala pa rin.  T'wing nakakakita ako nang park, naisip ko siya, dahil dito kami unang nagkita. Naiinis ako sa sarili  dahil hindi ko s'ya makalimutan kahit anong pilit ko walang epek.

Iba ang epekto niya sa buhay at utak ko. Ang mukha niya niya, mata, boses at ngiti na kahit sa panaginip nakikita ko. Kapag titingala naman ako lalo lang akong nabadtrip kahit nakapikit.

Bwisit. Sa lahat ng bagay nakikita ko siya. Ang sira kong buhay lalong nasira. Hindi ako mabait, pero hindi rin ako masama.. Kumbaga sakto lang. Dati na kong badboy at siga pero after I met her I changed...alot..
I changed me for good pero siya din ang nagpabago sa'kin at ang masaklap mas lumalala pa ngayon.

Minsan may darating na para baguhin tayo it either for good or bad. Kaya ako ito ngayon lagi akong papalit-palit nang babae parang naging normal lang sakin ang ganoong gawain.