Τι θα συμβεί όταν ο σκληρός και συναισθηματικά κενός μαφιόζος Harry Styles θα αναγκαστεί να προστατεύσει το ατίθασο και αντιδραστικό κορίτσι του αρχηγού της μεγαλύτερης μαφίας των ΗΠΑ;
Εκείνος ψυχρός ,πληγωμένος ,άγριος ,οξύθυμος και εκείνη γλωσσου...
Οταν ξαφνικά από πίσω μας ακολουθούσαν γύρος στα 5 μαύρα σπορ αυτοκίνητα με με κάτι περίεργους τύπους πάλι.... Εγώ άρχισα να φρικαρω ενώ ο Χάρρυ πατούσε με λύσσα το γκάζι.... Φόρεσα την ζώνη μου αλλα εκείνος μου είπε να τσακιστω να σκάσω τα λάστιχα των πισινων αυτοκινήτων.....Τι να κάνω και εγώ πήρα το όπλο μου τρέμοντας και άρχισα να πυροβολω όπου έβρισκα μέχρι που ενας τύπος αρχισε να πυροβολεί και εκείνος με στόχο του όμως εμένα , και εγω να αποφεύγω τις σφαίρες πανικόβλητη ... Εν το μεταξύ ο Χάρρυ έστριψε βιαστικά κάπου και εκεί μάς έχασαν ... Ή μάλλον όλοι εκτός από το αυτοκίνητο με τον τύπο που ήθελε να με σκοτώσει😱 Ο Χάρρυ μου είπε να μπω κάτω από το κάθισμα μιας και χωρουσα και να μην βγω μέχρι να πει! Έκανα ότι μου είπε και μια τρομαχτική σιγή απλώθηκε μες το αυτοκίνητο, οταν ξαφνικά άκουσα πυροβολισμούς και τον Χάρρυ δίπλα μου να έχει γεμίσει με αίματα αλλά να χαμογελάει λες και ειχε κερδίσει βραβείο νόμπελ.... Κατατρομαξα και .πήγα να σηκωθώ αλλά με τράβηξε προς τα πίσω γεμίζοντας με , με αίματα και εγώ άρχισα να κλαίω και να λέω ότι δεν θέλω να τον χάσω είναι ο μοναδικός που έχω στο κόσμο . Δεν ξέρω μου βγήκε χωρίς να μπορέσω να το ελέγξω όπως και τους λυγμούς που δραπετευαν σαν πούπουλα στον αέρα, χάνοντας κάθε ελπίδα να μείνουν ακίνητα ... Κάποιες φορές , είμαι υπερβολική , ειδικά σε τέτοιου είδους θέματα, η μητέρα μου πέθανε όταν με γέννησε οπότε δεν την γνώρισα ποτέ... Δεν έμαθα ποτέ πως είναι να φωνάζει η μαμά σου και να σε μαλώνει επειδή έκανες κάτι κακό, δεν έμαθα ποτέ πως νιώθεις όταν την αγκαλιάζεις ή ακόμη και τον τρόπο που απλώνει τα χέρια της για να σε κλείσει σε αυτή την αγκαλιά... Δεν έμαθα ποτέ πώς είναι να μυρίζεις το άρωμά της , δεν έμαθα ποτέ πως είναι να σε παρηγορεί στις δύσκολες στιγμές και να σε προστατεύει... Δεν είπα ποτέ αυτή τη λέξη, δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου , η λέξη " μαμά" για μένα είναι άγνωστη, απόμακρη, ασυνήθιστη, κενή... Ο πατέρας μου απο την άλλη δεν νοιάζεται για μένα και ποτέ για να πω την αλήθεια δεν νοιάστηκε , μπορεί να ακούγομαι σαν ένα αχάριστο, αχόρταγο κορίτσι αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Κάθε μέρα φεύγει νωρίς κατά τις 7η ώρα γυρνάει πίσω το μεσημέρι για φαγητό κατα τις 4 και ξαναφευγει και μετά επιστρέφει στις 11 για βραδινό και μετά πάει πίσω στο πολυαγαπημένο του στεκι - σπίτι ! Γυρνάει γύρος στις 4-5 η ώρα το βράδυ ή μάλλον τα ξημερώματα για να κοιμηθεί... Τώρα τελευταία δεν είναι καλά παρότι που μου λέει πως είναι καλα. Είναι καταχλωμος ίσα ίσα που στέκεται στα πόδια του παρόλα αυτά συνεχίζει το δούλεμα, δεν αντέχω άλλο τα ψέματα του ... Μια φορά γύρισε στο σπίτι λίγο νωρίτερα χωρίς να προσέχει την παρουσία μου , τον άκουσα να μιλάει στο τηλέφωνο με τον γιατρό του ο οποίος είπε ότι ο πατέρας σε 5-6 μέρες θα αποχαιρετήσει την γη! Εκείνη την στιγμή έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.... Δεν ήξερα τι έκανα, έκλαιγα για ώρες.... Βέβαια δεν θα πρέπει να τα θυμάμαι όλα αυτά τώρα, πρέπει να σταματήσω το κλάμα, δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επιπλέον αντί να κλαψουριζω και να δίνω το δικαίωμα στον Χάρρυ να εισβάλει στον εσωτερικό μου κόσμο, γκρεμίζοντας το τοίχος που χτίζω τόσα χρόνια καλύτερα να πεθάνω.. 💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡
Στο επόμενο κεφάλαιο σας περιμένει μια εκπληξουλα ...🌟. Χάρρυ ποβςςςς😪😪😪 Φιλάκια💗💗💗 💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡💡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
