Zemsta? [Servamp][KuroxReader]

#6 Eve

— Ne, Licht... — Głos servampa odbił się po ścianach salonu.

— Czego chcesz szczurze? — Agresywnie wypowiedziana odpowiedź wydobyła się z pokoju obok, kuchni.

— Spotkałem wczoraj Sleepy Ash'a w supermarkecie. — Lawless bawił się swoimi palcami siedząc na kanapie.

— Co? — Zza rogu wyjrzał zdezorientowany Licht. — I co z tego?

— Z tego co mówił to mieszka teraz z kuzynką Mahiru, może wypadałoby się z nią zapoznać? — Pochylił się do przodu opierając łokcie na udach.

— Po co? — Todoroki przewrócił oczami i wrócił do robienia swojego cudacznego dania, które miało być jego rzekomym specjałem.

— Może chociażby, żeby nie mieć z niej wroga gdyby się coś stało? — Hyde wszedł do kuchni i zobaczył co tworzy jego eve, wytrzeszczył oczy z przerażenia. — CO TO JEST???

— Masz coś do mojego sushi? — Licht popatrzył się na niego z wrogością i gniewem.

— Toż to wygląda jak zmielony tuńczyk z posiekanymi wodorostami! — Zmieszany się odsunął.

— Nikt ci nie każe tego jeść. — Odwrócił głowę obrażony,  a Lawless zamilkł na chwilę.

— Mniejsza, wracając. Może byśmy się zgadali z chłopakami żeby na przykład jutro tam ich odwiedzić? — Hyde próbował gestykulować by zachęcić eve do swojego pomysłu.

— Jak mam wolny grafik to można iść — rzekł bez większego wyrazu.

***

  Ranek następnego dnia, coś delikatnie podniosło małe, puszyste, czarne żyjątko. Tak delikatnie, jakby nie chciało go obudzić, jednak się to nie udało. Kotek otworzył oczy i zobaczył iż jest przenoszony do torby szkolnej.

— Już tam wracasz? — Wymamrotał niemrawo.

— Będę mieć zaległości jak nie wrócę. — Dziewczyna wsadziła go do wcześniej wspomnianej rzeczy i zaczęła zakładać buty.

— Zaś będziesz mną trząść... — Westchnął niezadowolony chowając głowę do środka.

— Ciesz się że nie musisz iść na własnych nogach. — Wstała i podniosła swoją torbę, zapinając ją przy okazji. Szybko wyszła z domu zamykając drzwi na klucz i pobiegła w stronę szkoły.

  Lekcja miała się zaraz zacząć, [Imię] weszła do klasy tak cicho, że nikt nie usłyszał otwieranych przez nią drzwi, jak i prawie nikt nie zwrócił na nią uwagi, prawie.

— [Nazwisko] - san! Czemu cię nie było ostatnio? — zapytał znany jej już dziewczęcy głos.

— Oh Miyazaki - san. Wiesz, zachorowało mi się. — Dziewczyna podrapała się po karku z niezręcznym uśmieszkiem. — Będę mogła pożyczyć twoje notatki?

— Jasne, mogę ci je zostawić po lekcjach. — Uśmiechnęła się.

— Arigato. — Odetchnęła z ulgą i również się uśmiechnęła chwytając ją za ręce.

  Zadzwonił dzwonek, dziewczyny pożegnały się lekkimi skinięciami głowy i rozeszły do swoich ławek.

***