Wyprowadzka //Camren

Znaleziona?!

*Lauren*

Obudziłam się. Wszystko mnie bolało. Musieli mnie nieźle skatować poprzedniej nocy,straciłam przytomność. Boże,niech to się już skończy.Ja chcę do mojej Camilii.

*Camila*

-Cami uspokój się,znajdą ją.

-Jak mam być spokojna co?! Ona gdzieś tam leży,cierpi a może nawet już nie żyje przez tego psychopatę!-krzyknęłam płacząc.

-Mila ogarnij się!-krzyknęła Dj.-Laur to twarda babka,da radę.

-Znajdziemy ją kochanie,zobaczysz będzie dobrze.

-Mam nadzieję.

**

*Lauren*

Usłyszałam kroki.Postanowiłam udawać,że dalej śpię.

-Halo,halo.Budzimy się.-krzyknął ojciec.

-Ray obudź tą sukę bo nie mam czasu.

-Robi się szefie.

Podszedł i kopnął mnie mocno w brzuch.Zwinęłam się z bólu.

-Wstałaś?

-Sp..spierdalaj.-szepnęłam.

-Chcesz powtórkę z wczoraj?-zaśmiał się.

-Dobrze się ją ruchało szefie.

-Czego ode mnie ch..chcesz..-szepnęłam w stronę ojca.

-Oj kochaniutka... Mówiłem Ci,załatw mi dragi,będziesz miała spokój.Nie posłuchałaś się,to teraz cierp.-powiedział,kopiąc mnie kolejny raz w brzuch.

-Proszę wypuść mnie..

-Co to to nie.

Nagle poczułam wibracje telefonu.

-Co to?

-Kurwa! To pewnie jej telefon! A co jeśli nas namierzą?!

-Nie panikuj szefie.

-Jak mam nie panikować?! Ty idioto,kazałem Ci ją dokładnie przeszukać!

-Wybacz szefie.

-Dobra,wyciągnij ten telefon i wyjmij kartę.

-Się wie.

**

*Camila*

-Mila!Policja przyszła!-krzyknęła Mani.

-Dobry wieczór.

-Dobry wieczór,czy coś już wiadomo?

-Wydaję nam się,że zlokalizowaliśmy telefon Lauren.

-Co?! Gdzie?! Możemy tam jechać?-krzyknęłam.

-Jej telefon logował się ostatnio w okolicy starych,opuszczonych magazynów.

-Wiedziałam...-szepnęła mama Lauren.

-Co Pani wiedziała?

-Mój mąż..on jest uzależniony od narkotyków i tam najczęściej mieli spotkania.Wiem,bo kiedyś go śledziłam.

-W takim razie musimy to sprawdzić jak najszybciej.

-Możemy już tam jechać do cholery?!-krzyknęłam.

-Spokojnie.Musimy wszystko powoli rozegrać.

-Jak powoli?! Ona tam może umierać do kurwy!

-Camila!